Η ζωή κυλάει…

«Η γυναίκα είναι πιο εύκολη στις αλλαγές από τον άντρα», είπε η μητέρα με ύφος παρηγορητικό. «Η γυναίκα κρατάει τη ζωή της στα χέρια της. Ο άντρας την έχει όλη στο κεφάλι του. Μη σε νοιάζει. Του χρόνου μπορεί ίσως να βρούμε κάποιο σπιτάκι.» – «Δεν έχουμε τίποτα τώρα » είπε ο πατέρας. «Σε λίγο δε θα υπάρχει ούτε σοδειά ούτε λεφτά. Τι θα κάνουμε τότε; Τι θα τρώμε; Και η Ρόζα κοντεύει να γεννήσει. Έχω φτάσει ν” αποφεύγω να τα σκέφτομαι όλα αυτά. Γι” αυτό ανασκαλεύω το παρελθόν για να μη σκέφτομαι. Μου φαίνεται ότι ξόφλησε πια η ζωή μας.»

 

  – «Όχι δεν ξόφλησε» είπε χαμογελαστά η μητέρα. «Να κι άλλο ένα πράγμα που μόνο η γυναίκα το ξέρει. Το πρόσεξα αυτό. Ο άντρας ζει με πηδήματα… Ένα μωρό γεννιέται και ένας άντρας πεθαίνει, κι αυτό είναι ένα πήδημα… Αγοράζει ένα χτήμα και μετά το χάνει΄κι αυτό είναι ένα πήδημα… Η γυναίκα κυλάει σαν ρέμα. Είναι σαν ποτάμι με μικρές δίνες, μικρούς καταρράκτες, αλλά είναι ποτάμι που κυλάει. Έτσι τα αντιμετωπίζει η γυναίκα. Δε θα πεθάνουμε. Θα επιζήσουμε. Η ζωή κυλάει… Αλλάζει ίσως λίγο, αλλά πάλι κυλάει.» – «Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη;» ρώτησε ο θείος Τζων. «Τι είναι εκείνο που θα εμποδίσει να σταματήσουν όλα; Που θα μας εμποδίσει από το να αποκάμουμε και να τα παρατήσουμε όλα;» Η μητέρα σκέφτηκε για λίγο. Έτριψε τα χέρια της και μετά έπλεξε τα δάχτυλά της. – «Δύσκολο να το πω» είπε. «Ό,τι κάνουμε μου φαίνεται ότι έχει σκοπό να κρατήσει αυτή τη συνέχεια. Έτσι μου φαίνεται εμένα. Ακόμη και η πείνα και η αρρώστια… Μερικοί πεθαίνουν, οι περισσότεροι όμως γίνονται πάλι καλά. Πρέπει να προσπαθείς να ζεις την κάθε μέρα, απλά και μόνο την κάθε μέρα.»  

Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα σταφύλια της οργής» του Τζων Στάινμπεκ

 (www.ithaque.gr)

«Η γυναίκα είναι πιο εύκολη στις αλλαγές από τον άντρα», είπε η μητέρα με ύφος παρηγορητικό. «Η γυναίκα κρατάει τη ζωή της στα χέρια της. Ο άντρας την έχει όλη στο κεφάλι του. Μη σε νοιάζει. Του χρόνου μπορεί ίσως να βρούμε κάποιο σπιτάκι.» – «Δεν έχουμε τίποτα τώρα » είπε ο πατέρας. «Σε λίγο δε θα υπάρχει ούτε σοδειά ούτε λεφτά. Τι θα κάνουμε τότε; Τι θα τρώμε; Και η Ρόζα κοντεύει να γεννήσει. Έχω φτάσει ν” αποφεύγω να τα σκέφτομαι όλα αυτά. Γι” αυτό ανασκαλεύω το παρελθόν για να μη σκέφτομαι. Μου φαίνεται ότι ξόφλησε πια η ζωή μας.» – «Όχι δεν ξόφλησε» είπε χαμογελαστά η μητέρα. «Να κι άλλο ένα πράγμα που μόνο η γυναίκα το ξέρει. Το πρόσεξα αυτό. Ο άντρας ζει με πηδήματα… Ένα μωρό γεννιέται και ένας άντρας πεθαίνει, κι αυτό είναι ένα πήδημα… Αγοράζει ένα χτήμα και μετά το χάνει΄κι αυτό είναι ένα πήδημα… Η γυναίκα κυλάει σαν ρέμα. Είναι σαν ποτάμι με μικρές δίνες, μικρούς καταρράκτες, αλλά είναι ποτάμι που κυλάει. Έτσι τα αντιμετωπίζει η γυναίκα. Δε θα πεθάνουμε. Θα επιζήσουμε. Η ζωή κυλάει… Αλλάζει ίσως λίγο, αλλά πάλι κυλάει.» – «Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη;» ρώτησε ο θείος Τζων. «Τι είναι εκείνο που θα εμποδίσει να σταματήσουν όλα; Που θα μας εμποδίσει από το να αποκάμουμε και να τα παρατήσουμε όλα;» Η μητέρα σκέφτηκε για λίγο. Έτριψε τα χέρια της και μετά έπλεξε τα δάχτυλά της. – «Δύσκολο να το πω» είπε. «Ό,τι κάνουμε μου φαίνεται ότι έχει σκοπό να κρατήσει αυτή τη συνέχεια. Έτσι μου φαίνεται εμένα. Ακόμη και η πείνα και η αρρώστια… Μερικοί πεθαίνουν, οι περισσότεροι όμως γίνονται πάλι καλά. Πρέπει να προσπαθείς να ζεις την κάθε μέρα, απλά και μόνο την κάθε μέρα.» Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα σταφύλια της οργής» του Τζων Στάινμπεκ

Διαβάστε περισσότερα στο: www.ithaque.gr

«Η γυναίκα είναι πιο εύκολη στις αλλαγές από τον άντρα», είπε η μητέρα με ύφος παρηγορητικό. «Η γυναίκα κρατάει τη ζωή της στα χέρια της. Ο άντρας την έχει όλη στο κεφάλι του. Μη σε νοιάζει. Του χρόνου μπορεί ίσως να βρούμε κάποιο σπιτάκι.» – «Δεν έχουμε τίποτα τώρα » είπε ο πατέρας. «Σε λίγο δε θα υπάρχει ούτε σοδειά ούτε λεφτά. Τι θα κάνουμε τότε; Τι θα τρώμε; Και η Ρόζα κοντεύει να γεννήσει. Έχω φτάσει ν” αποφεύγω να τα σκέφτομαι όλα αυτά. Γι” αυτό ανασκαλεύω το παρελθόν για να μη σκέφτομαι. Μου φαίνεται ότι ξόφλησε πια η ζωή μας.» – «Όχι δεν ξόφλησε» είπε χαμογελαστά η μητέρα. «Να κι άλλο ένα πράγμα που μόνο η γυναίκα το ξέρει. Το πρόσεξα αυτό. Ο άντρας ζει με πηδήματα… Ένα μωρό γεννιέται και ένας άντρας πεθαίνει, κι αυτό είναι ένα πήδημα… Αγοράζει ένα χτήμα και μετά το χάνει΄κι αυτό είναι ένα πήδημα… Η γυναίκα κυλάει σαν ρέμα. Είναι σαν ποτάμι με μικρές δίνες, μικρούς καταρράκτες, αλλά είναι ποτάμι που κυλάει. Έτσι τα αντιμετωπίζει η γυναίκα. Δε θα πεθάνουμε. Θα επιζήσουμε. Η ζωή κυλάει… Αλλάζει ίσως λίγο, αλλά πάλι κυλάει.» – «Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη;» ρώτησε ο θείος Τζων. «Τι είναι εκείνο που θα εμποδίσει να σταματήσουν όλα; Που θα μας εμποδίσει από το να αποκάμουμε και να τα παρατήσουμε όλα;» Η μητέρα σκέφτηκε για λίγο. Έτριψε τα χέρια της και μετά έπλεξε τα δάχτυλά της. – «Δύσκολο να το πω» είπε. «Ό,τι κάνουμε μου φαίνεται ότι έχει σκοπό να κρατήσει αυτή τη συνέχεια. Έτσι μου φαίνεται εμένα. Ακόμη και η πείνα και η αρρώστια… Μερικοί πεθαίνουν, οι περισσότεροι όμως γίνονται πάλι καλά. Πρέπει να προσπαθείς να ζεις την κάθε μέρα, απλά και μόνο την κάθε μέρα.» Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα σταφύλια της οργής» του Τζων Στάινμπεκ

Διαβάστε περισσότερα στο: www.ithaque.gr

«Η γυναίκα είναι πιο εύκολη στις αλλαγές από τον άντρα», είπε η μητέρα με ύφος παρηγορητικό. «Η γυναίκα κρατάει τη ζωή της στα χέρια της. Ο άντρας την έχει όλη στο κεφάλι του. Μη σε νοιάζει. Του χρόνου μπορεί ίσως να βρούμε κάποιο σπιτάκι.» – «Δεν έχουμε τίποτα τώρα » είπε ο πατέρας. «Σε λίγο δε θα υπάρχει ούτε σοδειά ούτε λεφτά. Τι θα κάνουμε τότε; Τι θα τρώμε; Και η Ρόζα κοντεύει να γεννήσει. Έχω φτάσει ν” αποφεύγω να τα σκέφτομαι όλα αυτά. Γι” αυτό ανασκαλεύω το παρελθόν για να μη σκέφτομαι. Μου φαίνεται ότι ξόφλησε πια η ζωή μας.» – «Όχι δεν ξόφλησε» είπε χαμογελαστά η μητέρα. «Να κι άλλο ένα πράγμα που μόνο η γυναίκα το ξέρει. Το πρόσεξα αυτό. Ο άντρας ζει με πηδήματα… Ένα μωρό γεννιέται και ένας άντρας πεθαίνει, κι αυτό είναι ένα πήδημα… Αγοράζει ένα χτήμα και μετά το χάνει΄κι αυτό είναι ένα πήδημα… Η γυναίκα κυλάει σαν ρέμα. Είναι σαν ποτάμι με μικρές δίνες, μικρούς καταρράκτες, αλλά είναι ποτάμι που κυλάει. Έτσι τα αντιμετωπίζει η γυναίκα. Δε θα πεθάνουμε. Θα επιζήσουμε. Η ζωή κυλάει… Αλλάζει ίσως λίγο, αλλά πάλι κυλάει.» – «Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη;» ρώτησε ο θείος Τζων. «Τι είναι εκείνο που θα εμποδίσει να σταματήσουν όλα; Που θα μας εμποδίσει από το να αποκάμουμε και να τα παρατήσουμε όλα;» Η μητέρα σκέφτηκε για λίγο. Έτριψε τα χέρια της και μετά έπλεξε τα δάχτυλά της. – «Δύσκολο να το πω» είπε. «Ό,τι κάνουμε μου φαίνεται ότι έχει σκοπό να κρατήσει αυτή τη συνέχεια. Έτσι μου φαίνεται εμένα. Ακόμη και η πείνα και η αρρώστια… Μερικοί πεθαίνουν, οι περισσότεροι όμως γίνονται πάλι καλά. Πρέπει να προσπαθείς να ζεις την κάθε μέρα, απλά και μόνο την κάθε μέρα.» Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα σταφύλια της οργής» του Τζων Στάινμπεκ

Διαβάστε περισσότερα στο: www.ithaque.gr

«Η γυναίκα είναι πιο εύκολη στις αλλαγές από τον άντρα», είπε η μητέρα με ύφος παρηγορητικό. «Η γυναίκα κρατάει τη ζωή της στα χέρια της. Ο άντρας την έχει όλη στο κεφάλι του. Μη σε νοιάζει. Του χρόνου μπορεί ίσως να βρούμε κάποιο σπιτάκι.» – «Δεν έχουμε τίποτα τώρα » είπε ο πατέρας. «Σε λίγο δε θα υπάρχει ούτε σοδειά ούτε λεφτά. Τι θα κάνουμε τότε; Τι θα τρώμε; Και η Ρόζα κοντεύει να γεννήσει. Έχω φτάσει ν” αποφεύγω να τα σκέφτομαι όλα αυτά. Γι” αυτό ανασκαλεύω το παρελθόν για να μη σκέφτομαι. Μου φαίνεται ότι ξόφλησε πια η ζωή μας.» – «Όχι δεν ξόφλησε» είπε χαμογελαστά η μητέρα. «Να κι άλλο ένα πράγμα που μόνο η γυναίκα το ξέρει. Το πρόσεξα αυτό. Ο άντρας ζει με πηδήματα… Ένα μωρό γεννιέται και ένας άντρας πεθαίνει, κι αυτό είναι ένα πήδημα… Αγοράζει ένα χτήμα και μετά το χάνει΄κι αυτό είναι ένα πήδημα… Η γυναίκα κυλάει σαν ρέμα. Είναι σαν ποτάμι με μικρές δίνες, μικρούς καταρράκτες, αλλά είναι ποτάμι που κυλάει. Έτσι τα αντιμετωπίζει η γυναίκα. Δε θα πεθάνουμε. Θα επιζήσουμε. Η ζωή κυλάει… Αλλάζει ίσως λίγο, αλλά πάλι κυλάει.» – «Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη;» ρώτησε ο θείος Τζων. «Τι είναι εκείνο που θα εμποδίσει να σταματήσουν όλα; Που θα μας εμποδίσει από το να αποκάμουμε και να τα παρατήσουμε όλα;» Η μητέρα σκέφτηκε για λίγο. Έτριψε τα χέρια της και μετά έπλεξε τα δάχτυλά της. – «Δύσκολο να το πω» είπε. «Ό,τι κάνουμε μου φαίνεται ότι έχει σκοπό να κρατήσει αυτή τη συνέχεια. Έτσι μου φαίνεται εμένα. Ακόμη και η πείνα και η αρρώστια… Μερικοί πεθαίνουν, οι περισσότεροι όμως γίνονται πάλι καλά. Πρέπει να προσπαθείς να ζεις την κάθε μέρα, απλά και μόνο την κάθε μέρα.» Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα σταφύλια της οργής» του Τζων Στάινμπεκ

Διαβάστε περισσότερα στο: www.ithaque.gr

«Η γυναίκα είναι πιο εύκολη στις αλλαγές από τον άντρα», είπε η μητέρα με ύφος παρηγορητικό. «Η γυναίκα κρατάει τη ζωή της στα χέρια της. Ο άντρας την έχει όλη στο κεφάλι του. Μη σε νοιάζει. Του χρόνου μπορεί ίσως να βρούμε κάποιο σπιτάκι.» – «Δεν έχουμε τίποτα τώρα » είπε ο πατέρας. «Σε λίγο δε θα υπάρχει ούτε σοδειά ούτε λεφτά. Τι θα κάνουμε τότε; Τι θα τρώμε; Και η Ρόζα κοντεύει να γεννήσει. Έχω φτάσει ν” αποφεύγω να τα σκέφτομαι όλα αυτά. Γι” αυτό ανασκαλεύω το παρελθόν για να μη σκέφτομαι. Μου φαίνεται ότι ξόφλησε πια η ζωή μας.» – «Όχι δεν ξόφλησε» είπε χαμογελαστά η μητέρα. «Να κι άλλο ένα πράγμα που μόνο η γυναίκα το ξέρει. Το πρόσεξα αυτό. Ο άντρας ζει με πηδήματα… Ένα μωρό γεννιέται και ένας άντρας πεθαίνει, κι αυτό είναι ένα πήδημα… Αγοράζει ένα χτήμα και μετά το χάνει΄κι αυτό είναι ένα πήδημα… Η γυναίκα κυλάει σαν ρέμα. Είναι σαν ποτάμι με μικρές δίνες, μικρούς καταρράκτες, αλλά είναι ποτάμι που κυλάει. Έτσι τα αντιμετωπίζει η γυναίκα. Δε θα πεθάνουμε. Θα επιζήσουμε. Η ζωή κυλάει… Αλλάζει ίσως λίγο, αλλά πάλι κυλάει.» – «Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη;» ρώτησε ο θείος Τζων. «Τι είναι εκείνο που θα εμποδίσει να σταματήσουν όλα; Που θα μας εμποδίσει από το να αποκάμουμε και να τα παρατήσουμε όλα;» Η μητέρα σκέφτηκε για λίγο. Έτριψε τα χέρια της και μετά έπλεξε τα δάχτυλά της. – «Δύσκολο να το πω» είπε. «Ό,τι κάνουμε μου φαίνεται ότι έχει σκοπό να κρατήσει αυτή τη συνέχεια. Έτσι μου φαίνεται εμένα. Ακόμη και η πείνα και η αρρώστια… Μερικοί πεθαίνουν, οι περισσότεροι όμως γίνονται πάλι καλά. Πρέπει να προσπαθείς να ζεις την κάθε μέρα, απλά και μόνο την κάθε μέρα.» Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα σταφύλια της οργής» του Τζων Στάινμπεκ

Διαβάστε περισσότερα στο: www.ithaque.gr