ΕΡΕΥΝΑ: Ταξιδεύοντας στον κόσμο της ραδιενέργειας και των πυρηνικών αποβλήτων!

2008. Πρώτη χρονιά για την Κιβωτό. Και τα ταξίδια της εκείνη τη χρονιά, στον κόσμο των πυρηνικών και της ραδιενέργειας, κυριολεκτικά τη σημάδεψαν  και επηρέασαν και όλη τη μετέπειτα πορεία της,...

Ταξιδεύοντας στο χθες και στο σήμερα της πυρηνικής ενέργειας, της ραδιενέργειας και των πυρηνικών αποβλήτων, η Κιβωτός έκανε συνολικά μέσα στο 2008 τρεις εκπομπές. Ταξίδια δύσκολα εν μέσω σφοδρής θαλασσοταραχής, με κίνδυνο ολοκληρωτικής καταστροφής στο ξεκίνημα αυτών των εκπομπών, λόγω τεράστιου ρίσκου απέναντι σε έναν κόσμο που δεν ξέραμε πως θα μας αντιμετώπιζε!

ΦΑΚΕΛΟΣ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ [ΙΙ] - Νύχτα..."μάχης" ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα!

 Το πάνελ της δεύτερης εκπομπής πήρε "φωτιά"!

«Όχι στα μεταλλαγμένα», λένε όλοι - σχεδόν όλοι - οι καταναλωτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρότι διαπιστώνουν ότι η Κομισιόν τα εγκρίνει διαρκώς, ανοίγοντας κερκόπορτες για να εισβάλουν μέσα το ένα μετά το άλλο τα προϊόντα αυτά, που παράγονται στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, από πολυεθνικές οι οποίες αποτελούν τα "αγαπημένα παιδιά" του Λευκού Οίκου, όπως είναι η Monsanto που το 1996 προσέφερε χείρα βοηθείας, ή καλύτερα πακτωλό χρημάτων για την εκλογή του Μπιλ Κλίντον.
Μέχρι σήμερα, το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπλοκάρει την εισαγωγή μεταλλαγμένων προϊόντων στις χώρες-μέλη της Ε.Ε., αλλά λόγω του γεγονότος ότι δε συγκεντρώνει την απαραίτητη πλειοψηφία για την οριστική απόρριψή τους το θέμα "παγώνει" και επιστρέφει στην Κομισιόν για να εγκριθεί τελικά, κάτι που έχει γίνει με 15 γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς!
Με τον όρο αυτό, χαρακτηρίζονται τα εργαστηριακά τρόφιμα που παράγονται από τη μεταφορά DNA ενός οργανισμού σε έναν άλλον. Οι πολέμιοι της Γενετικής Μηχανικής αναφέρουν παραδείγματα μεταφοράς DNA από αρουραίο σε λάχανο, ή από ψάρι σε φυτικό οργανισμό κ.λπ., αλλά όσοι μιλούν υπέρ των μεταλλαγμένων αναφέρουν ότι όλα αυτά, «αν και εφόσον ευσταθούν, περιορίζονται αποκλειστικά και μόνο στις εργαστηριακές έρευνες και δεν έχουν εγκριθεί για την κατανάλωσή τους ως τρόφιμα».
Επίσης, τονίζουν ότι η Γενετική Μηχανική έχει να επιδείξει σπουδαίες ανακαλύψεις, όπως είναι η παραγωγή της ινσουλίνης για τους διαβητικούς ή άλλων φαρμακευτικών ειδών που έσωσαν την ανθρωπότητα. Υπέρμαχος αυτής της άποψης δηλώνει και ο γεωπόνος, καθηγητής Μοριακής Βιοτεχνολογίας του ΤΕΙ Κρήτης κ. Φίλιππος Βερβερίδης, που μας είπε όμως ότι «σε πανευρωπαϊκό συνέδριο στο ΤΕΙ είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τέτοιες ουσίες υπάρχουν και σε προϊόντα που παράγουμε στην Κρήτη, όπως είναι τα σταφύλια, τα όσπρια, οι σταφίδες, το κρασί, τα φραγκόσυκα και άλλα».

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΔΩ




Τα τρώμε!

Το αποτέλεσμα όλων αυτών των υποκριτικών συμπεριφορών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όμως είναι να τρώμε καθημερινά εμείς και τα παιδιά μας μεταλλαγμένα προϊόντα, μέσα από τα τυποποιημένα τρόφιμα που φτάνουν στο τραπέζι μας και δεν το γνωρίζουμε... Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η καλλιέργειά τους στις χώρες της Ευρώπης απαγορεύεται.
Όμως υπάρχει και εξαίρεση, αφού δύο υβρίδια καλαμποκιού καλλιεργούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε εκτάσεις άνω των 650 χιλιάδων στρεμμάτων! Η υπόθεση ότι μπορεί να τρώμε καθημερινά μεταλλαγμένα εκφράστηκε από τον καθηγητή Προληπτικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Αντώνη Καφάτο, στο πάνελ της εκπομπής Κιβωτός της "ΚΡΗΤΗ ΤV".
Μάλιστα, ο γνωστός επιστήμονας επεκτάθηκε και στο βρεφικό γάλα, απαντώντας στη σχετική ερώτηση, λέγοντας ότι υπάρχει το ενδεχόμενο η σκόνη που εμπεριέχει να έχει μέσα μεταλλαγμένη ουσία, από ζωοτροφές που κατανάλωσε η αγελάδα, που έδωσε την πρώτη ύλη, την οποία και επεξεργάστηκαν οι βιομηχανίες.
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση ορίζει ως μη μεταλλαγμένη σόγια αυτή που μπορεί να έχει ένα όριο μεταλλαγμένης ουσίας και όχι τη σόγια που είναι απολύτως καθαρή. Ο ορισμός αυτός θεωρώ ότι προσβάλλει τη νοημοσύνη του μέσου καταναλωτή», κατήγγειλε από την πλευρά του ο κτηνίατρος, επιστημονικός συνεργάτης του ΕΘΙΑΓΕ και στέλεχος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩ/ΤΕΕ κ. Αλέκος Στεφανάκης.
Ο ίδιος επιβεβαίωσε ότι στην Κρήτη έρχονται κυρίως μεταλλαγμένες σόγιες, επειδή είναι χαμηλότερης οικονομικής αξίας, ενώ υποστήριξε ότι αυτές είναι βρασμένες σε τέτοιες θερμοκρασίες που δεν περνούν στο γάλα ή το κρέας.

Ο "αντίλογος"

Την άποψή του ότι «δε θα πρέπει να αφορίζουμε όλα τα μεταλλαγμένα, αλλά να τα μελετάμε κατά περίπτωση», εξέφρασε από την πλευρά του ο αναπληρωτής πρόεδρος του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Νίκος Πανόπουλος.

Η  GREENPEACE

Την έντονη αντίθεσή της στην εισαγωγή μεταλλαγμένων προϊόντων, πόσο μάλλον στην καλλιέργειά τους, εξέφρασε στην τηλεφωνική της παρέμβαση στην εκπομπή η υπεύθυνη Μεταλλαγμένων και Κλιματικών Αλλαγών της Greenpeace Έλενα Δανάλη.
«Οι Ευρωπαίοι καταναλωτές», είπε μεταξύ άλλων, «είναι κάθετα αντίθετοι με τα μεταλλαγμένα, σε αντίθεση με τους Αμερικανούς που φαίνεται να μην έχουν αντιληφθεί τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσουν από την κατανάλωσή τους». Σύμφωνα με την ίδια, «οι πολυεθνικές εταιρείες που παράγουν τα μεταλλαγμένα δεν μπορούσαν να φανταστούν, τότε που μπήκαν στην αγορά, πόσο μεγάλες αντιδράσεις θα συναντούσαν».

Το "καμπανάκι"

Ο κλινικός διαιτολόγος κ. Βασίλειος Παπαμίκος γράφει στο ιατρικό περιοδικό "Medlok": «Τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι προέρχονται από ή περιέχουν κάποιο συστατικό, το οποίο προέρχεται από γενετικά τροποποιημένο φυτικό ή ζωικό οργανισμό. Ο τελευταίος ορίζεται ως ένας οργανισμός στον οποίο με επιλεκτική επέμβαση στο γενετικό του υλικό έχει επιτευχθεί η παραγωγή προϊόντων είτε ανθεκτικών σε ορισμένους μικροοργανισμούς ή παράσιτα, είτε με καινούργιες ιδιότητες όπως βελτιωμένα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά ή μεγαλύτερο χρόνο συντήρησης».
Παρακάτω αναφέρει επίσης ότι «μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων προϊόντων είναι η σόγια, το σιτάρι, το καλαμπόκι, η κόκκινη πιπεριά, η πατάτα με λιγότερο άμυλο, η ελαιοκράμβη, η ντομάτα που δεν ωριμάζει, οι φράουλες, τα αγγούρια, τα ζαχαρότευτλα, τα καρότα, τα μήλα, τα καρύδια, τα σταφύλια, ο καφές με μικρότερη περιεκτικότητα σε καφεΐνη, το πεπόνι που δεν ωριμάζει, το πιπέρι, τα πιο γλυκά φρούτα και το ρύζι».

Το ημερολόγιο της Κιβωτού έγραφε ΤΡΙΤΗ 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2008

ΦΑΚΕΛΟΣ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ Ι - Έτσι ξεκίνησε η Κιβωτός την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008!

Οι φυσιογνωμίες μοιάζουν με Βενιζέλο και Μανιάτη. Όχι, δεν πρόκειται για κάποια..."τυχαία ομοιότητα"...

Πρώτο ταξίδι για την Κιβωτό. Μεταλλαγμένα. Ήταν Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008. Μια νέα εκπομπή έκανε την εμφάνιση της στο χώρο της τηλεόρασης από την ΚΡΗΤΗ ΤV.
Πρώτο ταξίδι για την Κιβωτό. Σε ένα φουρτουνιασμένο πέλαγος, αφού τα Μεταλλαγμένα ως υπόθεση ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη από πολλές απόψεις. Αλλά το σκάφος έπρεπε να δοκιμαστεί στα δύσκολα. Έστω και από το πρώτο του ταξίδι.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Σήμερα έρχονται...

Οι ίδιοι που ξεπουλούν τη χώρα, ανοίγουν σήμερα και την "κερκόπορτα" στην καλλιέργεια των μεταλλαγμένων!
 Πατήστε εδώ για να δείτε και να ακούσετε ότι η Ελλάδα ανοίγει την "κερκόπορτα".

Τα μεταλλαγμένα προ των πυλών (Ηχητικό) - Νέα Κρήτη

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο ταξίδι της Κιβωτού ήταν για την υπόθεση αυτή. Οι καλεσμένοι μας, άνθρωποι από το χώρο της επιστήμης, της εκπαίδευσης και των αγροτών. Αλλά χωρίς να αποκλείσουμε και την άλλη άποψη, αυτή των γενετιστών. Επιστήμονες όχι και τόσο αρνητικοί για τα μεταλλαγμένα, υπήρξαν και στις δύο εκπομπές.

ΕΔΩ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ



Στο 1:16':08'' η υπεύθυνη της Greenpeace Έλενα Δανάλη συνομιλεί τηλεφωνικά μαζί μας και καταθέτει πολύ σημαντικά στοιχεία για τα μεταλλαγμένα, την αδύνατη συνύπαρξη τους με τα βιολογικά προϊόντα, τους κινδύνους της ανθρωπότητας από την καλλιέργεια αυτών και γενικά πληροφορίες εξαιρετικής σημασίας.

Μάλιστα, το κλείσιμο εκείνης της εκπομπής, ήταν δραματικό. Η εκπομπή ξεκίνησε με τον καλεσμένο Αντώνη Καφάτο να λέει πως "στην πραγματικότητα όλοι μας τρώμε τρόφιμα με μεταλλαγμένα στο τραπέζι μας, ακόμα και στην Ελλάδα, χωρίς να το γνωρίζουμε"... Και έκλεισε με ένα ρεπορτάζ από την ανατριχιαστική υπόθεση του πολέμου του Βιετνάμ. Εικόνες από καρκινογενέσεις που κόβουν την ανάσα. Καρκινογενέσεις από τον "Πορτοκαλί Παράγοντα" (Agent Orange). Είναι η κωδική ονομασία για ένα από τα φυτοκτόνα και αποφυλλωτικά της Μονσάντο και πολλών άλλων βιομηχανιών της Αμερικής. Δηλαδή, της "μάνας της βιοτεχνολογίας" σε ολόκληρο τον κόσμο που κατά τα λοιπά σήμερα "κόπτεται" για την παγκόσμια διατροφή. Είναι το δηλητήριο με το οποίο ψέκασε για λογαριασμό των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής τα δάση του Βιετνάμ για να εξοντώσει τους αντάρτες! Τα αποτελέσματα; Επί της οθόνης...

Για τις ανάγκες εκείνου του ρεπορτάζ (προβλήθηκε στο 1:37') είχαμε συνεντεύξεις από έναν γενετιστή του Πανεπιστημίου Κρήτης και έναν γυναικολόγο - μαιευτήρα. Από την αρχή της εκπομπής είχαμε καλέσει τους γονείς τις μεταμεσονύχτιες ώρες που θα προβάλλαμε το εν λόγω ρεπορτάζ, να έχουν απομακρύνει τα παιδιά τους από την τηλεόραση. Το ίδιο θα λέγαμε και σήμερα για τις οθόνες του υπολογιστή σας, αν πρόκειται να παρακολουθήσουν την εκπομπή παιδιά. Στο σημείο εκείνο, υπάρχει σήμα "Αυστηρώς Ακατάλληλο για ανηλίκους"...

Η βία σε έξαρση στην Κρήτη

Σε έξαρση βρίσκεται στην Κρήτη το φαινόμενο της βίας κατά των παιδιών και κυρίως της ενδοοικογενειακής κακοποίησης του παιδιού, γεγονός που σίγουρα οφείλεται σε έναν σημαντικό βαθμό στην οικονομική κρίση και στις παρενέργειες που έχει στην ομαλή ζωή μιας οικογένειας.

Του Χριστόφορου Παπαδάκη

Ωστόσο, το φαινόμενο "βία" είναι πολύπλοκο και σίγουρα υπάρχουν πολλές αιτίες που την προκαλούν. Η "Νέα Κρήτη" επισκέφτηκε χθες την ψυχολόγο-κοινωνιολόγο και υπεύθυνη του Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων Ηρακλείου κ. Μαρία Παναγιωτάκη, καταγράφοντας εξαιρετικής σημασίας συμβουλές, πληροφορίες και στοιχεία που πρέπει και οφείλουμε να γνωρίζουμε οι πάντες!

Όπως λέει η γνωστή επιστήμονας, που ανήκει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αλλά το έργο της εκτείνεται και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και πάντοτε με αποτελέσματα που είναι αδιαμφισβήτητα, «τόσο στην ενδοσχολική όσο και στην ενδοοικογενειακή βία έχουμε το λεγόμενο κύκλο βίας. Και γενικά η βία σαν κοινωνικό φαινόμενο είναι μια περίπλοκη διαδικασία. Και γι' αυτό δε θα δει κανείς κάποια "φυσιολογική" κοινωνία ανά τον κόσμο που να έχει επιλύσει το πρόβλημα της βίας»...

Κι ενώ για το περίφημο μπούλινγκ στα σχολεία στοιχεία υπάρχουν, για τη βία που υφίσταται το παιδί πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού του δεν έχει γίνει κάποια έρευνα το τελευταίο διάστημα που να δώσει συγκεκριμένα στοιχεία. Ωστόσο, η Μαρία Παναγιωτάκη λέει στη "Νέα Κρήτη" ότι «μέσα από την εμπειρία που έχουμε στο Συμβουλευτικό Σταθμό, βιωματική περισσότερο και οπτική, μπορούμε να πούμε ότι έχει κάποια ανησυχητική διάσταση τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή, θα ήταν μια σύνδεση με την υπάρχουσα κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα.

 

Ανησυχητικά αυξάνεται στην Κρήτη η βία κατά των παιδιών, τονίζει η γνωστή επιστήμονας...

Λόγω κρίσης, οι άνθρωποι, ακριβώς επειδή βιώνουν μια ανασφάλεια και μια δύσκολη περίοδο τόσο στον ψυχισμό τους εσωτερικά όσο και στο περιβάλλον τους εξωτερικά (αφού έρχονται αντιμέτωποι με οικονομικά προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις), εάν δεν έχουν πολλές ακλόνητες και ψυχικές σταθερές, μπορεί να γίνουν περισσότερο επιθετικοί απ' ό,τι σε άλλες περιόδους ισορροπίας. Εκεί δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί η περίοδος της κρίσης έναν παράγοντα, ο οποίος ενδεχομένως να ενισχύσει φαινόμενα κακοποίησης»...

Στο σημείο αυτό, η κ. Παναγιωτάκη επισημαίνει ότι ο όρος "κακοποίηση" έχει μια ευρύτερη έννοια. Έχει να κάνει όχι μόνο με τη σωματική βία και με τη βλάβη που θα υποστεί κάποιος σωματικά, αλλά και με τη συναισθηματική βία και με την ψυχολογική βία και με την παραμέληση, «η οποία παραμελείται πολλές φορές. Δηλαδή η μη παροχή φροντίδας και ενίσχυσης κυρίως των αδύναμων, των ευπαθών μελών της κοινωνίας, όπως είναι τα παιδιά, είναι μια μορφή κακοποίησης. Και αυτό ισχύει και για τις άλλες ευπαθείς ομάδες, όπως είναι οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, τα άτομα με ειδικές ανάγκες κ.λπ.»...

Όλες αυτές οι μορφές βίας, σύμφωνα με τη Μαρία Παναγιωτάκη, αντιστρατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον ανθρωπισμό μας, τον πολιτισμό μας κ.λπ.

Στη φτώχια...

Η "Νέα Κρήτη" στο σημείο αυτό ρώτησε την υπεύθυνη του Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων Ηρακλείου αν πιστεύει ότι η φτώχια σε μια οικογένεια μπορεί να την ενώσει και να την κάνει να λειτουργεί σωστά, χωρίς βία, χωρίς κακοποίηση σε βάρος των παιδιών, αλλά μέσα από τη σωστή συνεργασία όλων της των μελών. Μάλιστα, φέραμε ως παράδειγμα τις εξαθλιωμένες οικογένειες στα καραβάνια των φτωχών, στο βιβλίο "Τα σταφύλια της οργής", που την περίοδο του κραχ του 1929 στην Αμερική ξεσπιτώθηκαν και ταξίδεψαν μερόνυχτα για να βρουν μια καλύτερη ζωή στην Καλιφόρνια, δουλεύοντας στα σταφύλια και τα πορτοκάλια.

«Αν αναφερθώ στην προσφυγιά, μπορώ να θυμηθώ πολλά ανάλογα παραδείγματα», λέει η Μαρία Παναγιωτάκη. «Αλλά εδώ μιλάμε για την Κρήτη, όπου τι προϋπάρχει; Υπάρχουν ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί. Και είναι και το τι βλέπει η οικογένεια μπροστά. Δηλαδή, όταν μια οικογένεια βγαίνει από μια κρίση ή βιώνει μια κρίση και βλέπει μπροστά την ελπίδα, βλέπει μπροστά την αισιοδοξία και την προοπτική και βγαίνει προς το φως, θα το συναντήσει το φως. Εάν όμως βιώνει τη ματαίωση και την έλλειψη οριζόντων και προοπτικής, τότε πηγαίνει μάλλον προς την κατάθλιψη και την αυτολύπηση... Άρα έχει να κάνει με το πριν και με το τι βλέπω μπροστά»...

Ψυχική ανθεκτικότητα

Από 'κει και πέρα βέβαια υπάρχει και το άτομο μέσα σε μια οικογένεια. Διαθέτει ψυχική ανθεκτικότητα ή όχι; «Εδώ αναφερόμαστε στην ιδιοσυγκρασία ή, όπως λέμε απλά, στην κράση του κάθε ανθρώπου. Αυτό που λέμε στην ψυχολογία, την ψυχική του ανθεκτικότητα. Και οι ψυχικά ανθεκτικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να αντεπεξέλθουν σε μια δύσκολη περίοδο και να βγούνε μπροστά. Γι' αυτό και η σύγχρονη τάση στην επιστήμη είναι να δημιουργούμε τέτοιες συνθήκες στη μαθησιακή διαδικασία και στην εκπαιδευτική πράξη και στα σχολεία, έτσι ώστε να δημιουργούμε ψυχικά ανθεκτικά παιδιά», τονίζει στη "Νέα Κρήτη" η Μαρία Παναγιωτάκη. Και προσθέτει ότι «η ψυχική ανθεκτικότητα έχει να κάνει με πολλά πράγματα. Καταρχήν με το τι κάνω εγώ ως γονιός, εάν δηλαδή εγώ αυτά που κάνω διδάσκουν το παιδί μου, όχι αυτά που λέω. Έχει να κάνει με το αν μαθαίνω στο παιδί δεξιότητες και ικανότητες να αντιμετωπίσει δυσκολίες κ.ά.

Γιατί μαθαίνουμε στα παιδιά μας Μαθηματικά, Αρχαία, Λατινικά και Ιστορία και δεν τους μαθαίνουμε πώς θα ξεπερνάνε τις δυσκολίες της ζωής. Πώς θα διαχειρίζονται τις συγκρούσεις. Πώς θα διεκδικούν κάτι καλύτερο για τους ίδιους. Πώς θα στέκονται απέναντι σε κάποια δυσκολία. Πώς θα σταθούνε μπροστά στην κόλλα των εξετάσεων χωρίς να ιδρώνουν και να τρέμει το φυλλοκάρδι τους και να παθαίνουν μια κρίση πανικού»...

«ΥΠΟΒΟΗΘΑΜΕ ΤΗ ΒΙΑ»

Τραυματισμένες ψυχές

«Αν αναφερόμαστε στον τόπο μας, εδώ υπάρχει κι ένα πολιτισμικό πλαίσιο που πρέπει κανείς να το αναφέρει», λέει η Μαρία Παναγιωτάκη, αναφερόμενη στα όσα ισχύουν στο νησί μας ως προς την παιδική κακοποίηση. «Επειδή έχουμε μεγαλώσει σε μια κοινωνία η οποία υπήρξε ανεκτική στη βία ή πολλές φορές δημιουργούσε διάφορα άλλοθι που υποβοηθούσαν τη βία, αυτή αναπτύσσεται και εξελίσσεται. “Παίξε, μωρέ, καμιά ξυλιά και δεν τρέχει τίποτα”. Ή “παίξε κι εσύ μια ξυλιά ως παιδί για να αντρωθείς”. Ή “το παιδί μου θα το μεγαλώσω εγώ, δική μου δουλειά είναι”… Ή “όλα τα ξέρετε εσείς οι ψυχολόγοι. Και σιγά, τι θα πάθει άμα του παίξω δυο-τρεις ξυλιές”… Και έχουμε τη βία απενοχοποιήσει ως προς ένα βαθμό»…

Ωστόσο, η κ. Παναγιωτάκη παρακάτω διευκρινίζει ότι «αυτό σήμερα που γνωρίζουμε από επιστημονικά ευρήματα με ασφάλεια είναι ότι η βία σε οποιαδήποτε μορφή της, είτε είναι λόγος, είτε είναι γροθιά, είτε είναι ξυλιά στον ποπό, είτε είναι οτιδήποτε, αφήνει τραύματα στην παιδική ψυχή, τα οποία υπάρχουν και στην ενήλικη ζωή. Δεν παραγράφονται, αλλά μένουν στην ενήλικη ζωή»… Και σύμφωνα με την ίδια, «κάποιοι μέσα από την ενηλικίωσή τους μαθαίνουν να διαχειρίζονται αυτά τα τραύματα και βιώνουν μια καλή ενήλικη ζωή, κάποιοι άλλοι δυσκολεύονται. Και αυτό έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία».

«ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΥΜΕ»

Ποτέ απαθής μπροστά στο έγκλημα

Σε καμία περίπτωση δεν έχουμε δικαίωμα απάθειας μπροστά σε αυτό το έγκλημα. Η Μαρία Παναγιωτάκη ξεκαθαρίζει με κατηγορηματικό τρόπο: «Δεν είναι μόνο όταν δούμε το αποτέλεσμα της βίας, αλλά και όταν η βία θα δηλωθεί ως ένδειξη. Δηλαδή ένας εκπαιδευτικός που θα δει το μαθητή να έχει σημάδια κακοποίησης, ή κάποιος περαστικός που μπορεί να ακούσει τις φωνές του παιδιού από το μπαλκόνι του, θα μπορούσε να αδιαφορήσει. Όμως οφείλουμε να κινήσουμε διαδικασίες και ο εκπαιδευτικός είναι υποχρεωμένος και από το νόμο να το κάνει».

Ποιες μπορεί να είναι οι πόρτες που θα πρέπει να χτυπήσουμε αμέσως για να γλιτώσουμε το παιδί αυτό; «Ένας τρόπος είναι να απευθυνθούμε στη Νομική Υπηρεσία του Δήμου Ηρακλείου, έτσι ώστε να ζητήσουμε παρέμβαση για να διαπιστωθεί το πρόβλημα, όταν εμείς έχουμε κάποιες ενδείξεις. Εμείς δεν μπορούμε να μπούμε μες στο σπίτι για να διαπιστώσουμε ότι αυτό συμβαίνει. Άρα, θα πρέπει να το πούμε σε κείνον που νομιμοποιείται να το κάνει. Και είναι ένας κοινωνικός λειτουργός, που θα πάει και θα κάνει την ανάλογη πραγματογνωμοσύνη.

Από ‘κει και πέρα, αν διαπιστωθεί ότι όντως έτσι έχουνε τα πράγματα, γίνεται καταγγελία και εκτελείται η διαδικασία μέσω του εισαγγελέα, για να βρεθούν σε έναν ασφαλή χώρο τα παιδιά και ο γονιός εκείνος ο οποίος έχει παρεκτραπεί, είτε το κάνει κατ’ επανάληψη είτε όχι, να υποστεί τις συνέπειες του νόμου. Δηλαδή, η σωματική και η ψυχική (που δε φαίνεται, αλλά υπάρχουν τα σημάδια της) κακοποίηση απαγορεύεται και τιμωρείται. Και βέβαια είναι δικαίωμα του κάθε παιδιού να ζει και να μεγαλώνει με ασφάλεια».

Οι φορείς

Πού μπορούμε να απευθυνθούμε

Στο σημείο αυτό, η Μαρία Παναγιωτάκη αναφέρεται στους φορείς που βοηθούν και καθοδηγούν τους ανθρώπους σε τέτοιες σοβαρές υποθέσεις. «Για παράδειγμα, ο Συνήγορος του Πολίτη και Συνήγορος του Παιδιού, που είναι ανεξάρτητη Αρχή που εποπτεύεται από τη Βουλή των Ελλήνων και κάνει μια πάρα πολύ σοβαρή δουλειά στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και σε θέματα κακοποίησης. Αν η υπόθεση έχει να κάνει με το χώρο της εκπαίδευσης, ο πολίτης μπορεί να καταφύγει και στο Συμβουλευτικό Σταθμό ή σε οποιαδήποτε άλλη αρμόδια υπηρεσία για την παιδαγωγική στήριξη, όπως το Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο, τα δημόσια νοσοκομεία κ.λπ., που είναι στελεχωμένα με επιστημονική ομάδα η οποία είναι παιδοψυχαγωγική».

Αναλυτικότερα, σε περιπτώσεις που διαπιστώσουμε ενδείξεις ή δούμε κακοποίηση σε παιδιά, επιλέγουμε άμεσα, χωρίς να το σκεφτούμε περαιτέρω, κάποιον από τους εξής φορείς:

- Συνήγορος του Παιδιού, τηλ. 800.11.32.000 (τηλέφωνο χωρίς χρέωση για παιδιά, Δευτέρα έως Παρασκευή 9 π.μ.-4 μ.μ.), e-mail: cr@synigoros.gr.

- Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων Ηρακλείου, τηλ. 2810/282.895, e-mail: ypeaher@gmail.com.

- Συμβουλευτικός Σταθμός Νέων Ηρακλείου, Ρολέν 4, 2ος όροφος, τηλ. 2810/246.877, e-mail: symvstathmos@gmail.com.

- Κοινωνική Υπηρεσία Δήμου Ηρακλείου, τηλ. 2810/344.721 (τμήμα Κοιν. Πολιτικής), e-mail: social@heraklion.gr.

- Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κρήτης, τηλ. 2810/215.260, e-mail: Pak@otenet.gr (Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου).

- Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο Γενικού Νοσοκομείου Βενιζελείου, τηλ. 2810/281.223, e-mail: iatropaidagogiko@venizeleio.gr (Σπιναλόγκας 1).

- Κέντρο Ψυχικής Υγείας Γενικού Νοσοκομείου Βενιζελείου, τηλ. 2810/333.402, e-mail: kepsyher2003@yahoo.gr (Σπιναλόγκας 1).

- Ελληνικό Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών (Παράρτημα Ηρακλείου), τηλ. 2810/244.409, e-mail: ekepsyeir@gmail.com (Χρυσοστόμου 25).

- Διεύθυνση Κοινωνικής Μέριμνας (Περιφέρεια Κρήτης), τηλ. 2813/412.516, 2813/412.510 (οδός 1770).

Συμβουλευτικός Σταθμός

Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Συμβουλευτικός Σταθμός πραγματοποίησε φέτος σχετικό πρόγραμμα και συγκεκριμένα δύο κύκλους επιμορφωτικών σεμιναρίων με θέμα “Η κακοποίηση του παιδιού και ο ρόλος του εκπαιδευτικού”. Τα σεμινάρια (30 ωρών το καθένα, απογευματινές ώρες), που έγιναν πρώτη φορά στην Ελλάδα για εκπαιδευτικούς, με σκοπό τη διαχείριση περιστατικών κακοποίησης, παρακολούθησαν 60 εκπαιδευτικοί γυμνασίων, λυκείων, ΕΠΑ.Λ. και ΕΕΕΕΚ του νομού Ηρακλείου.

Οι δύο κύκλοι σεμιναρίων σχεδιάστηκαν και οργανώθηκαν από την υπεύθυνη του Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων Μαρία Παναγιωτάκη, σε συνεργασία με το τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Η επίκουρη καθηγήτρια Εγκληματολογικής Ψυχολογίας του τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Όλγα Θεμελή είχε την επιστημονική ευθύνη της υλοποίησης των σεμιναρίων.

Έδωσαν τη δυνατότητα στους εκπαιδευτικούς να επιμορφωθούν υπεύθυνα και επιστημονικά σε ζητήματα παιδικής κακοποίησης και προστασίας της ανηλικότητας, προκειμένου να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται ανάλογες περιπτώσεις.

Για περισσότερες λεπτομέρειες, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ενημερώνονται μέσα από την ιστοσελίδα του σημαντικού φορέα http://symvstathmos.wordpress.com/.

ΤΟ ΜΕΤΑ…

Περιμένουμε μεταμέλεια;

Στο μεταξύ, εντάξει, εμείς κάνουμε ό,τι κάνουμε. Τι πρέπει να περιμένουμε; Μήπως χρειάζεται προς τον ασυνείδητο και εγκληματικό γονιό μια “δεύτερη ευκαιρία”; Υπάρχει περίπτωση μεταμέλειας και αλλαγής στην εγκληματική του συμπεριφορά; Η Μαρία Παναγιωτάκη απαντά: «Η δομή του κάθε γονιού δεν είναι η ίδια. Υπάρχει και ένας βαθμός επικινδυνότητας να βάζουμε όλους τους γονείς σε ένα προφίλ γονέα. Υπάρχουν γονείς που είναι πάρα πολύ κακοποιητικοί, γιατί το αξιακό τους σύστημα είναι τέτοιο και γιατί οι ίδιοι έχουν βιώσει σαν παιδιά σκληρή κακοποίηση. Και υπάρχουν και γονείς οι οποίοι δεν μπόρεσαν να ελέγξουν το θυμό τους και να τον διαχειριστούν σωστά και κατέφυγαν σε τέτοιου είδους συμπεριφορές. Και αναφέρομαι και στη λεκτική κακοποίηση, που είναι πάρα πολύ συνηθισμένη. Δηλαδή, το να πεις σε ένα παιδί “είσαι άχρηστος”, “είσαι ανίκανος”, “είσαι βλάκας” είναι κακοποίηση. Πόσοι γονείς δεν το λένε; Αυτό έχει να κάνει με το τι σχέση χτίζω στην οικογένειά μου και πώς επικοινωνώ με τα παιδιά μου. Δηλαδή, θεωρώ ότι και κάποια σχολή γονέων ή μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία ή μια ενημερωτική διαδικασία μέσα από διάφορες εκδηλώσεις και συζητήσεις θα μπορούσε να βοηθήσει τους γονείς να δουν ότι έχουν κάποιες επιλογές και ότι υπάρχουν άλλοι δρόμοι. Άρα θα έλεγα ότι υπάρχουν γονείς που μπορεί να καταφεύγουν στη βία κάποιες φορές και πολλές φορές λεκτική, και να αναγνωρίζουν το λάθος τους, αλλά να μην έχουν δουλέψει με τον εαυτό τους. Κι εκεί μπορεί να υπάρχει ενίσχυση και υποστήριξη. Υπάρχουν και γονείς οι οποίοι μπορεί να είναι κακοποιητικοί γιατί η δομή τους είναι τέτοια και κυρίως έχουν μια τέτοια θεώρηση των πραγμάτων και του κόσμου και των ανθρώπων. Δηλαδή, είναι αξιακό το θέμα, άρα είναι πιο δύσκολο να αποδομήσεις το αξιακό σύστημα αυτών των ανθρώπων, όπου εκεί μπορεί να είναι η σχέση μεταξύ γονιού και παιδιού πάρα πολύ επικίνδυνη.

Και εννοείται ότι τότε έχουμε περιπτώσεις που το παιδί θα πρέπει να απομακρυνθεί από τους γονείς και να μείνει σε έναν χώρο ασφαλή για να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί».
 ("Ν.ΚΡΗΤΗ" ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014)

Τέσσερα χρόνια, χωρίς τσιγάρο

Τέσσερα χρόνια πριν... 18 Ιουνίου 2010. Σηκώθηκα το πρωί και είπα «δεν καπνίζω. Το κόβω για πάντα»... Και το έκανα. Τουλάχιστον σήμερα μετράω τέσσερα χρόνια άκαπνος. Ούτε στα δάχτυλά μου το κράτησα για πλάκα. Ούτε στο στόμα μου το έβαλα ποτέ. Και δεν το παίζω ούτε πιο "μάγκας" από τους σημερινούς καπνιστές. Ούτε πιο έξυπνος. Ούτε λιγότερο εξαρτημένος. Άλλωστε το ομολογώ. Το τσιγάρο ήταν για μένα μια μεγάλη εξάρτηση. Δεν έπαψε ποτέ να μου λείπει μέχρι σήμερα. Και τώρα που γράφω τις αράδες αυτές, το νιώθω πως μου λείπει. Όμως, ο αγώνας του ανθρώπου που κόβει το τσιγάρο είναι ένας αγώνας που κάθε μέρα που περνάει τον κάνει και πιο δυνατό. Τον κάνει να νιώθει πιο σίγουρος για τον εαυτό του. Είναι ένας αγώνας που δεν τελειώνει ποτέ...

Του Χριστόφορου Παπαδάκη

Τέσσερα χρόνια πριν... Μετά από μια τρομερά δύσκολη χρονιά. Οι εκπομπές, η δουλειά στην εφημερίδα, το άγχος, οι οικογενειακές υποχρεώσεις, κάποια προβλήματα στο άμεσο περιβάλλον μου... Όλα αυτά θα μπορούσε να είναι "άλλοθι" για να πω ότι θα καπνίζω ακόμα περισσότερο. Θα καπνίζω για να έχω "λιγότερο άγχος"... Μα όλα αυτά είναι φτηνές δικαιολογίες του καπνιστή προς τον εαυτό του. Του καπνιστή που δε θέλει - όχι δεν μπορεί - να κόψει το τσιγάρο...

Τέσσερα χρόνια πριν... Και σήμερα είμαι στην ευχάριστη θέση να στείλω τα δικά μου μηνύματα προς τους φίλους και συνανθρώπους καπνιστές, ενημερώνοντάς τους ότι από τότε και μετά άρχισα να "ξεβρομίζω"... Να αναπνέω πιο καλά.

Να κουράζομαι λιγότερο. Να τρώω και να νιώθω στο στόμα μου την πραγματική γεύση του φαγητού. Να κοιμάμαι πολύ πιο καλά το βράδυ. Να σηκώνομαι το πρωί και να μην έχω καμία εξάρτηση. Να πίνω τον καφέ μου και να τον απολαμβάνω, χωρίς να τον συνδέω με τη νικοτίνη. Να ασχολούμαι με ένα σωρό άλλα ενδιαφέροντα, που δε μου άφηνε χρόνο το "πάφα πούφα" να έχω. Όπως για παράδειγμα το διάβασμα. Το πρωί με το διάβασμα ξεχνάς την όποια σου εξάρτηση. Ή με χειρονακτικές εργασίες στον κήπο. Να σκάψεις. Να σκαλίσεις. Να ποτίσεις. Να ασχοληθείς με τη γη για να "ξεφύγει" το μυαλό σου...

Τέσσερα χρόνια πριν... Και θυμάμαι... Κανείς, ούτε σύζυγος, ούτε συγγενείς, ούτε φίλοι μπορούν να βοηθήσουν τον καπνιστή να κόψει το τσιγάρο. Μόνο ο ίδιος μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό σου. Δεν περιμένεις από κανένα να σκεφτεί «ας μην τον αγχώσω τον καημένο γιατί έχει κόψει το τσιγάρο και μπορεί να το ξαναρχίσει»... Αντιθέτως. Πολλές φορές θα σε στενοχωρήσουν, θα σε πιέσουν οι γύρω σου, θα σε αγχώσουν, θα σε νευριάσουν... Γιατί έτσι είναι η ζωή. Δεν υπάρχουν πάντα "καλές ημέρες"... Αλλά όλα είναι μες στο μυαλό μας... «Έχω κόψει το τσιγάρο, πάει και τελείωσε. Και για κανέναν λόγο δεν το ξαναρχίζω»...

Τέσσερα χρόνια πριν... Τέσσερα χρόνια μετά... Δηλαδή, 1.456 μέρες... Με δύο πακέτα την ημέρα, θα είχα 2.912 πακέτα καπνίσει μέχρι σήμερα. Που σημαίνει ότι δε δηλητηρίασα τον οργανισμό μου με 58.240 τσιγάρα... Όχι κι άσχημα, δε νομίζετε; Ας αφήσουμε τα λεφτά. Τα λεφτά είναι το τελευταίο...

Τέσσερα χρόνια πέρασαν από τότε... Και αυτό που κατάλαβα και θέλω να το "μεταφέρω" και σε όλους όσοι καπνίζουν είναι ότι μέσω της διατροφής, της θάλασσας και του αέρα, κάθε μέρα μας βομβαρδίζουν με λογής-λογής δηλητήρια... Γιατί εμείς, αντί να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, του δίνουμε και τις καρκινογόνες ουσίες του τσιγάρου; Κάθε μέρα μας αγχώνουν. Και μας σπρώχνουν σε διάφορες μορφές ασθενειών που συνδέονται με το άγχος. Εμείς γιατί θα πρέπει δηλαδή να βάζουμε τον εαυτό μας σε ακόμα πιο σύντομους δρόμους προς την αρρώστια και το θάνατο;

Τέσσερα χρόνια πριν... Και σήμερα ξέρω καλά πως ο κάθε καπνιστής για να κόψει το τσιγάρο μόνο ο ίδιος θα το αποφασίσει. Πως ό,τι και αν του λένε οι άλλοι, δεν έχει καμία σημασία. Το κόψιμο του τσιγάρου είναι μια εντελώς προσωπική υπόθεση. Μια υπόθεση σεβασμού προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Εσύ αποφασίζεις και κανείς άλλος. Αν το θέλεις πραγματικά, θα το μπορέσεις. Γύρνα την πλάτη σου στις εταιρείες τους, που δολοφονούν για να τους πληρώνεις. Τους πληρώνουν για να σε σκοτώσουν. Σε περνάνε για ηλίθιο. Δώσ' τους λοιπόν την απάντηση που τους αξίζει. Μην τους αφήσεις να σε στείλουν στις χημειοθεραπείες. Το θέλεις αυτό για τον εαυτό σου; Εσύ αποφασίζεις...

("Ν.ΚΡΗΤΗ" ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014)

Μας ρουφούν το αίμα και ούτε λόγος για... ψεκασμούς!

Ευτυχισμένη ζωή κάνουν μόνο... τα κουνούπια, που ρουφούν όσο αίμα θέλουν από τους ανυπεράσπιστους κατοίκους στο Λίντο, τη Νέα Αλικαρνασσό και αλλού, εκμεταλλευόμενα, φυσικά, την αδράνεια των αρμοδίων, που δεν έχουν φέτος πραγματοποιήσει ψεκασμούς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία, όπως καταγγέλλουν στη "Ν. Κρήτη" εκπρόσωποι μαζικών φορέων των περιοχών αυτών.

Στο μεταξύ, όπως αναφέρει ο επιστημονικός συνεργάτης του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» και πρώην πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών Νίκος Κατσαρός, «το φαινόμενο είναι γενικότερο, αφού οι Περιφέρειες με καθυστέρηση πραγματοποιούν τους ψεκασμούς και τα άλλα ενδεδειγμένα προληπτικά μέτρα, κυρίως λόγω των γραφειοκρατικών διαδικασιών, όπως ισχυρίζονται»!

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ:

http://www.neakriti.gr/?page=newsdetail&DocID=1148666&srv=127

Παιδική κακοποίηση: Σπάω τη σιωπή μου

Του Χριστόφορου Παπαδάκη

Η κακοποίηση παιδιών ακόμη και από τους ίδιους τους γονείς τους δεν είναι ένα φαινόμενο που έχει εκλείψει. Και το ζήτημα είναι πώς το αντιμετωπίζουμε ως τρίτοι. "Σπάω τη σιωπή μου"... Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να κάνω αν δω ένα παιδάκι με μώλωπες, κακοποιημένο σωματικά από τον ίδιο του τον πατέρα, τη μητέρα ή και τους δυο. Η "Νέα Κρήτη" αναζήτησε χθες συγκεκριμένες απαντήσεις γύρω από αυτό το φοβερά σοβαρό ζήτημα. Και η απάντηση για το "τι κάνω σε πρώτη φάση" είναι: "Τηλεφωνώ στην Πρόνοια χωρίς δεύτερη κουβέντα και κάνω επώνυμη ή ανώνυμη καταγγελία". Η Πρόνοια παρεμβαίνει αμέσως, ειδοποιώντας τον εισαγγελέα Ανηλίκων. Χωρίς κανένα χάσιμο χρόνου, το παιδί πρέπει να προστατευτεί. Να γλιτώσει απ' τον ασυνείδητο πατέρα ή συγγενή του, που αντί να το προστατέψει και να το στηρίξει στο δρόμο της ζωής, το καταστρέφει δέρνοντάς το και μετατρέποντάς το σε έναν ζωντανό-νεκρό, που μελλοντικά τη δυστυχία των παιδικών του χρόνων είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα τη "μεταφέρει", για να τη βγάλει από μέσα του, και στα δικά του τα παιδιά. Αν ποτέ μπορέσει δηλαδή, μετά απ' όλα αυτά, να φτιάξει οικογένεια! Εγκληματίες ζουν δίπλα μας. Χτυπάνε τα παιδιά τους. Κατ' επανάληψη. Τα καίνε ακόμα και με τσιγάρο. Τα κακοποιούν ακόμα και σεξουαλικά. Τα βρίζουν. Τα μειώνουν. Εμείς, όταν βλέπουμε τα σημάδια αυτά, τι κάνουμε; Πώς αντιδρούμε; Σωπαίνουμε; Όχι... Και για το λόγο αυτό, η εφημερίδα μας ξεκίνησε χθες την έρευνά της, με στόχο να φέρει τα πάνω κάτω, να στείλει μηνύματα στους συγκριμένους γονείς, να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία, γιατί το πρόβλημα είναι πάρα πολύ σοβαρό. Η βία σε βάρος των παιδιών είναι ένα φαινόμενο που λαμβάνει ολοένα και περισσότερο ανησυχητικές διαστάσεις, τόσο στην Κρήτη, το Ηράκλειο, τη γειτονιά μας, το χωριό μας, όσο και γενικότερα την Ελλάδα, που σε κάποιες μορφές παιδικής κακοποίησης βρίσκεται στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως... Μερικά σημάδια Ορισμένες ενδείξεις, που αναφέρονται προς τον εκπαιδευτικό, είναι όταν το παιδί: Απουσιάζει συχνά από το σχολείο. Ζητάει ή κλέβει φαγητό από τους συμμαθητές του. Έχει παραπτωματική συμπεριφορά. Παρουσιάζει χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δείχνει κουρασμένο. Δεν έχει φίλους. Δεν έχει τον κατάλληλο, για την εποχή, ρουχισμό. Επιζητά έντονα την προσοχή. Έχει καθυστέρηση στη σωματική και συναισθηματική του ανάπτυξη. Παρουσιάζει ξαφνικές ή ακραίες αλλαγές στη συμπεριφορά του. Εμφανίζει διατροφικές διαταραχές. Εμφανίζει ανεξήγητα καψίματα, δαγκώματα, μελανιές, μετά από απουσία απ' το σχολείο. Φοβάται όταν ο εκπαιδευτικός επικοινωνεί με τους γονείς του. Κλαίει όταν είναι η ώρα να επιστρέψει σπίτι. Αναφέρει τραυματισμό από το γονέα ή άλλο ενήλικα. Φοβάται να συναντήσει κάποιους ανθρώπους. Ζωγραφίζει παραστάσεις σεξουαλικών πράξεων. Έχει ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά για την ηλικία του και παραπονιέται για πόνο ή φαγούρα στις ιδιαίτερες περιοχές του. Ωστόσο, κανένα από τα παραπάνω σημάδια δεν αποδεικνύει απαραίτητα την ύπαρξη παιδικής κακοποίησης, όταν αυτό εμφανιστεί μεμονωμένα και περιστασιακά. Τι κάνω; Απαντήσεις στο "τι κάνω" δίνει από τη δική του άποψη ο γνωστός ψυχολόγος Νίκος Παπανικολάου. «Αυτό που πρέπει να γίνει αμέσως είναι να έχουμε εισαγγελική παρέμβαση. Είναι θέματα κατά κύριο λόγο κοινωνικού λειτουργού. Και η καταγγελία πρέπει να γίνει στην Πρόνοια. Η Πρόνοια στη συνέχεια πρέπει να στείλει κάποιον κοινωνικό λειτουργό. Από τον κοινωνικό λειτουργό θα ξετυλίξει το κουβάρι, ώστε στη συνέχεια η Πρόνοια να μπορεί να κινητοποιήσει τον εισαγγελέα Ανηλίκων. Είναι μια αρκετά μεγάλη ιστορία. Το πιο δύσκολο σε όλη την κατάσταση έχει να κάνει με το ότι τελικά, και να υπάρξει η κινητοποίηση του εισαγγελέα, δεν υπάρχουν πολλοί φορείς που να μπορέσουν να φιλοξενήσουν αυτά τα παιδιά. Είναι πολύ λίγοι έως ανύπαρκτοι στην Κρήτη. Αλλά ακόμη κι αυτοί που υπάρχουν, όπως για παράδειγμα η Στέγη Ανηλίκων στο Μασταμπά, είναι υποστελεχωμένοι. Ο ψυχολόγος Νίκος Παπανικολάου Ουσιαστικά όμως αυτός που πρέπει να κινητοποιηθεί είναι ο εισαγγελέας Ανηλίκων, ο οποίος στη συνέχεια θα ξεκινήσει μια τέτοια διαδικασία. Και αν υπάρχει και ιατροδικαστική έκθεση, τότε είναι πολύ πιο εύκολα τα πράγματα. Με βάση αυτήν την έκθεση μπορεί να δώσει ο εισαγγελέας την προσωρινή επιμέλεια των παιδιών σε κάποιον άλλο, που αυτή η προσωρινή επιμέλεια μπορεί να γίνει και μόνιμη επιμέλεια αργότερα», μας είπε ο κ. Παπανικολάου. Στο σημείο αυτό, ο γνωστός ψυχολόγος διευκρινίζει ότι, όταν μιλάμε για παιδική κακοποίηση, μιλάμε για τέσσερα είδη κακοποίησης: Τη λεκτική, τη σωματική, τη σεξουαλική κακοποίηση και την παραμέληση. «Συνήθως η κακοποίηση στα παιδιά πηγαίνει μαζί με την κακοποίηση στη μητέρα. Δηλαδή συνήθως και η μητέρα είναι θύμα κακοποίησης, σε ό,τι αφορά τη σωματική κακοποίηση. Οπότε η μητέρα λόγω φόβου μπορεί να μην αντιδρά. Και σε αυτήν την περίπτωση η μητέρα πρέπει να μιλήσει. Να μιλήσει κάπου, σε κάποιον γνωστό. Από 'κει και πέρα, υπάρχουν κάποιοι φορείς, όπως το ΚΕΘΙ, που κάνουν μια προσπάθεια, υπάρχει νομική υποστήριξη», λέει στην εφημερίδα μας ο κ. Παπανικολάου. Το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας στο Ηράκλειο στεγάζεται στην οδό Θησέως 18Α και το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι 2810/341.387. Το "Χαμόγελο" Θετικές είναι οι εκτιμήσεις του κ. Παπανικολάου και για την εθνική γραμμή για τα παιδιά 1056 του "Χαμόγελου του Παιδιού". Λειτουργεί πανελλαδικά σε εικοσιτετράωρη βάση, 7 ημέρες την εβδομάδα, και η κλήση είναι δωρεάν από καρτοτηλέφωνα και κινητά. Στελεχώνεται από κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους, και όλες οι τηλεφωνικές συνομιλίες είναι απόρρητες και δεν καταγράφονται. Ως ενήλικες «Έρχονται σε μένα έχοντας προ κατάθλιψη ή κάποιο άλλο νόσημα και πολύ απλά μέσα στην ψυχοθεραπευτική ηλικία μού λέει ότι είχε υποστεί στην παιδική του ηλικία κακοποίηση στο σπίτι του», τονίζει ο κ. Παπανικολάου, επισημαίνοντας ότι ποτέ δεν ξεπερνιέται από τον άνθρωπο η κακοποίηση στην παιδική του ηλικία. «Αυτοί οι άνθρωποι δεν το ξεπερνούν ποτέ. Ή συνθηκολογούν με μια κατάσταση. Το πιο επικίνδυνο είναι ότι, αν δε δουλέψεις αυτό το κομμάτι του εαυτού σου, ουσιαστικά προετοιμάζεται ένας καινούργιος θύτης, δεδομένου ότι τις περισσότερες φορές τα θύματα γίνονται μελλοντικοί θύτες. Δηλαδή, αν έτρωγα ξύλο μικρός, θα δέρνω κι εγώ τα παιδιά μου αργότερα. Όπως επίσης, αν πέσω θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, έχω πολλές πιθανότητες, πάνω από 50%, να γίνω θύτης κι εγώ στο μέλλον. Έχω υποστεί κάτι μέσα μου, έχω τραυματιστεί μέσα μου και προσπαθώ με κάποιο τρόπο να το βγάλω από μέσα μου και να το προβάλλω σε κάποιον άλλο», τονίζει κατηγορηματικά ο κ. Παπανικολάου. Για τους γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους δεν υπάρχει πραγματική μεταμέλεια. Ο ίδιος καταλήγει λέγοντας ότι «μπορεί να περάσουν διάφορα στάδια, να "ηρεμήσουν", να κλάψουν, να δηλώσουν μετανιωμένοι, μέχρι που να το ξανακάνουν! Άρα η προστασία των παιδιών από αυτούς και η απομάκρυνσή τους τελικά είναι επιβεβλημένη». Η κρίση ευνοεί τέτοια φαινόμενα   «Έχουμε πολλές μαρτυρίες που δείχνουν ότι το φαινόμενο αυτό παρουσιάζει έξαρση στις μέρες μας», τονίζει στη "Νέα Κρήτη" και ο πρόεδρος της Ένωσης Γονέων Μαθητών Δήμου Ηρακλείου και κοινωνιολόγος κ. Μανόλης Συντυχάκης. Ο κοινωνιολόγος Μανόλης Συντιχάκης «Μέσα από τους συλλόγους των γονέων, δυστυχώς, μας φτάνουν πολλά τέτοια γεγονότα σε τακτά χρονικά διαστήματα. Το φαινόμενο είναι οξυμμένο. Είναι ένα αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Γιατί η βάση είναι η οικονομία. Όταν μια οικογένεια δεν έχει να ζήσει, τότε από 'κει και μετά έχουμε και τέτοια προβλήματα. Λίγο ευάλωτος να είναι ο γονέας και να επιβαρύνεται και με τα οικονομικά προβλήματα, προφανώς έχουμε ένα εκρηκτικό μείγμα που οδηγεί στον ξυλοδαρμό του παιδιού». Καταλήγοντας, διευκρινίζει ότι έχουμε τέτοια φαινόμενα και σε νορμάλ καταστάσεις, από γονείς που συμπεριφέρονται έτσι λόγω και των δικών τους βιωμάτων ως παιδιά, με ψυχολογικά προβλήματα κ.λπ. «Το σίγουρο είναι ότι το παιδί θα μιμηθεί το γονιό του. Και θα κάνει ακριβώς τα ίδια στα παιδιά του ή και χειρότερα»... ("Ν.ΚΡΗΤΗ" ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014)

Πόσο πιο "σταθερά" θα πάμε, τελικά;

ΓΡΑΦΕΙ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

Ας μείνουμε, λοιπόν, με τη σταθερότητα που "πέτυχαν" ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος και ας μην αλλάξουμε τίποτα σε αυτήν εδώ τη χώρα... Ίσως, αλλάζοντας μόνο υπουργούς, να εδραιώσουμε ακόμα περισσότερο αυτή τη "σταθερότητα"...

Γιατί "σταθερότητα" θα πει να εξακολουθήσουμε να βλέπουμε ακόμα και με το φως της μέρας ανθρώπους με σκισμένα ρούχα χωμένους μέσα στα σκουπίδια να ψάχνουν για να φάνε, ή για να βρουν ανακυκλώσιμα υλικά να τα πουλήσουν και να εξασφαλίσουν ένα καρβέλι ψωμί...
"Σταθερότητα" θα πει το παιδί της λαϊκής οικογένειας να μη "δικαιούται" να ελπίζει και να ονειρεύεται γιατί πρέπει από το δημοτικό σχολείο να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να προχωρήσει όσο θέλει, ενώ την ίδια ώρα τα παιδιά των πλούσιων οικογενειών θα φεύγουν στο εξωτερικό και θα γυρίζουν "έτοιμοι" επιστήμονες με "έτοιμες" δουλειές, που θα υπάρχουν χάρη στον "αγώνα" του μπαμπά τους που... στήριξε τη "σταθερότητα" ακόμα και χρηματοδοτώντας τη με πολλά εκατομμύρια ευρώ... πληρώνοντας... "για το παιδί του"...

"Σταθερότητα" θα πει να αυξάνονται ο άνεργοι Έλληνες, αλλά να αυξάνονται και... τα επιδόματα... Να κλείνουν δουλειές, αλλά να ανοίγουν Κοινωνικά Παντοπωλεία... Να καταρρέουν εργατικά δικαιώματα που πριν από αιώνες θεμελιώθηκαν, αλλά να θεσπίζονται κοινωνικά προγράμματα ενίσχυσης της αλληλεγγύης και της διανομής τροφίμων από τις κατά τόπους Αρχιεπισκοπές με χορηγό... το κράτος...

"Σταθερότητα" θα πει να μένει η κυβέρνηση, να φεύγουν τα πρόσωπα των υπουργών, να γίνεται ανακύκλωση για τα μάτια του κόσμου, και τα κανάλια των Αθηνών να βομβαρδίζουν τους φτωχούς με "ζωντανές συνδέσεις" γραβατωμένων δημοσιογράφων που τρέχουν πίσω από τους καλογυαλισμένους νέους υπουργούς για μια δήλωση... «Καμία δήλωση», λένε αυτοί και οι συνδέσεις επαναλαμβάνονται, χωρίς να βγαίνει νόημα, χωρίς καμιά ουσία, με τη φτώχια να εντείνεται, αλλά τους κυβερνώντες να πανηγυρίζουν... «Όλα καλά, όλα σταθερά, αρχίζει η ανάπτυξη, ώρα να την απολαύσουμε»...

"Σταθερότητα" θα πει να μη σε υπολογίζουν, να μην τους ενδιαφέρεις εσύ και τα παιδιά σου, αν δεν ανήκεις στα δικά τους σαλόνια, όπου πίνουν σαμπάνια και κουβεντιάζουν δίπλα σε πισίνες, κοσμώντας τις κοσμικές στήλες των περιοδικών της ελίτ, χωρίς ίχνος ντροπής που εσύ δεν έχεις να πληρώσεις, δεν έχεις να φας, δεν μπορείς να συντηρήσεις την οικογένειά σου και να "προχωρήσεις" τα παιδιά σου στα γράμματα...

"Σταθερότητα" θα πει να μην μπορείς να πας διακοπές, αλλά να πρέπει να πανηγυρίζεις που οι ξενοδόχοι θα έχουν φέτος πληρότητα 100% στα ξενοδοχεία τους από τον τουρισμό που έρχεται...

"Σταθερότητα" θα πει να αρρωσταίνεις και αν δεν είσαι από τους τυχερούς που μπορούν να έχουν ασφάλιση, να μην έχεις και πολλές ελπίδες να γίνεις καλά, ή αν τα καταφέρεις να το χρωστάς στον ηρωισμό και την αυτοθυσία των γιατρών. Και αν πρόκειται και για καμιά σοβαρή εγχείρηση, να εύχεσαι να είχες κάνει τουλάχιστον τη διαθήκη σου, γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει το αύριο...

"Σταθερότητα", λοιπόν, δεν είναι κάτι που μας λείπει από αυτήν εδώ τη χώρα. Άλλωστε, ένα κομμάτι του λαού μας αυτή τη "σταθερότητα" ασπάστηκε ψηφίζοντας... Κι εμείς, που δεν ανήκουμε σε αυτούς τους εκφραστές μιας τέτοιας "σταθερότητας", αλλά πονάμε για τούτη εδώ τη χώρα, προσπαθούμε να σκεφτούμε αν με τόση "σταθερότητα" έχουμε τόσα πάθει, πόσα θα πάθουμε ακόμα; Πόσο πιο "σταθερά" θα πάμε, τελικά;

("ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ" ΠΕΜΠΤΗ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014)

Η Καθηγήτρια Παιδιατρικής Εύα Μαντζουράνη στην Κιβωτό - Αλλεργίες, διατροφή, παιδικό άσθμα, ακτινοβολίες, φυτοφάρμακα...

Η γνωστή Παιδίατρος και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Κρήτης ήταν η μόνη καλεσμένη της Κιβωτού. Και αποδείχτηκε πραγματικά κατατοπιστική και άκρως χρήσιμη για τους γονείς που παρακολούθησαν την εκπομπή, για θέματα υγείας στον παιδικό πληθυσμό και κυρίως για θέματα αλλεργιών και διατροφής στην Κρήτη

Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που η Κιβωτός είχε έναν καλεσμένο. Και ήταν μια σκόπιμη επιλογή, καθώς με καλεσμένη τη γνωστή παιδίατρο - που έφυγε από την Αμερική επιλέγοντας την Κρήτη για να προσφέρει τις υπηρεσίες της εκεί που ένοιωθε ότι την είχαν μεγαλύτερη ανάγκη - ο χρόνος αποδεικνύεται εξαιρετικά περιορισμένος για να αναδειχτούν ζητήματα όπως αυτά που σχετίζονται με την επιστήμη και το αντικείμενο της.

Η εκπομπή ξεκίνησε με την αναφορά της Εύας Μαντζουράνη στο περίφημο "φακελάκι" και στο σύστημα που ισχύει στην Αμερική, όταν ένας φτωχός χρειάζεται νοσηλεία. Ακόμα και στην Αμερική, ο φτωχός θα βρει περίθαλψη, όπως λέει η γνωστή επιστήμονας.

Από το πρώτο μισάωρο της εκπομπής, αρχίζουν οι χρήσιμες συμβουλές της...
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχουν όσα είπε τη νύχτα εκείνη η Εύα Μαντζουράνη για το παιδικό άσθμα που όπως τόνισε "θερίζει στην Κρήτη"... Και δεν παρέλειψε και τον παράγοντα που μπορεί να έχει συμβάλλει σε αυτό, δηλαδή τα θερμοκήπια και τα φυτοφάρμακα αλλά και τη γενικότερη μόλυνση της ατμόσφαιρας.
Ξεκαθάρισε μάλιστα, ότι πρόκειται για μια απλή υπόθεση που όμως μπορεί να εξελιχθεί σε εξαιρετικά επικίνδυνη για το παιδί αν δεν υπάρξει έγκαιρη διάγνωση και άμεση διαδικασία παρακολούθησης και ιατροφαρμακευτικής αγωγής...

Ακτινοβολίες. Έκανε ιδιαίτερη αναφορά σε αυτές τονίζοντας ότι σίγουρα στο γεγονός πως σπανίζει πια το φαινόμενο οι γυναίκες να γεννούν φυσιολογικά, η ακτινοβολία που δέχονται από παντού σίγουρα παίζει ρόλο...

Διατροφή. Τόνισε ότι θα ήταν το πιο ιδανικό, να υπήρχε η δυνατότητα όπως παλιά, ο κάθενάς να έχει τη δυνατότητα να παράγει ο ίδιος τα προϊόντα που  τρώει. Αλλά αυτό δε γίνεται με συνέπεια σήμερα, να ζούμε περισσότερα χρόνια από παλιότερα, αλλά με περισσότερα νοσήματα...

Τσιγάρο και παιδί. Παιδική διατροφή. Γάλα από κατσίκα. Δερματικές ασθένειες στα παιδιά. Και πολλά άλλα ζητήματα έθιξε η εκπομπή, ενώ συγκινητικό ήταν το τηλεφώνημα τηλεθεάτριας στο τέλος της εκπομπής, που βγήκε κλαίγοντας για να καταθέσει την μαρτυρία της, λέγοντας πως η Εύα Μαντζουράνη έσωσε το παιδί της. "Και να φανταστείτε", λέει, "ότι στο ΠΑΓΝΗ όταν είχε πρωτοέρθει δεν την ήθελαν"...

Το ημερολόγιο της Κιβωτού έγραφε  ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010

Κρητική Διατροφή - Στο "φως" αποκαλύψεις για τα "φάρμακα" της κρητικής γης

Η Κιβωτός ταξίδεψε στον κόσμο της Κρητικής Διατροφής, με μία διάθεση αποκαλυπτική, καθώς από την πρώτη στιγμή της εισαγωγής μας, μιλήσαμε για μία πραγματικά εθνική υπόθεση.

"Πόλεμος" κατά των ποντικών

Ένας ποντικός αρκεί για να μας σκοτώσει χωρίς να προλάβουμε το καταλάβουμε... Είναι πολύ δύσκολο να συμβεί, αλλά συμβαίνει, όπως διαπιστώσαμε από το τραγικό περιστατικό με το θάνατο του αθλητή στα Χανιά, το οποίο και προκάλεσε συναγερμό σε όλες τις εμπλεκόμενες Αρχές, οι εκπρόσωποι των οποίων θα συναντηθούν στο γραφείο του ΔΥΠΕάρχη Κρήτης Αντώνη Γρηγοράκη στα τέλη της εβδομάδας ή στις αρχές της επόμενης για να συντονίσουν από κοινού τη δράση τους. Η "Ν. Κρήτη", θέλοντας να ενημερώσει την κοινή γνώμη για τα σημαντικά μέτρα προφύλαξης από τον κίνδυνο της λεπτοσπείρωσης, δημοσιεύει σήμερα χρήσιμες συμβουλές και οδηγίες από ειδικούς επιστήμονες που γνωρίζουν όσα πρέπει να μάθουμε όλοι μας προκειμένου να προστατευτούμε απέναντι στα τρωκτικά!
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ:
"Πόλεμος" κατά των ποντικών