Η “Μαύρη Παρασκευή” δεν είναι γιορτή. Είναι καφρίλα εργοδοτική- καταναλωτική

Μια ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής

Ένα νέο «φρούτο» μας έρχεται από την Αμερική. Είναι η «Μαύρη Παρασκευή», ή επί το ελληνικότερον… «Black Friday». Πρόκειται για μια συνήθη πρακτική των μεγάλων αλυσίδων εμπορικών καταστημάτων για την προσέλκυση πελατείας με ειδικές προσφορές σε χαμηλές τιμές, αλλά για λίγες ώρες. Με αφορμή την εμφάνιση της «Μαύρης Παρασκευής» και στην ελληνική αγορά, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής, εξέδωσε μια ανακοίνωση με τίτλο «Η “Μαύρη Παρασκευή” δεν είναι γιορτή. Είναι καφρίλα εργοδοτική- καταναλωτική», την οποία δημοσιεύουμε αυτούσια:

«Με περίσσια περηφάνια η αλυσίδα πολυκαταστημάτων public μέσα από μια μεγάλη διαφημιστική καμπάνια ενημερώνει το καταναλωτικό κοινό ότι στις 25/11 φέρνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη “black Friday”. Πρόκειται για έναν προερχόμενο εξ Αμερικής θεσμό με «μοναδικές προσφορές για λίγες ώρες». Το νέο αναμεταδίδεται από ένα σωρό ενημερωτικά ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα σαν μια πρωτοποριακή κίνηση…

Ωστόσο, κανείς δε φαίνεται να το ψάχνει λίγο παραπάνω για το τί πραγματικά σημαίνει αυτή η “black Friday” τόσο σε σχέση με τις καταναλωτικές συνήθειες που διαμορφώνει, όσο και σε σχέση με τη δοκιμασία που συνιστά για τους εργαζόμενους στα καταστήματα. Ούτε και κάνει κάποιες αναφορές στις χαοτικές καταστάσεις που διαμορφώνονται μέσα στα καταστήματα (στο διαδίκτυο υπάρχουν άπειρα σχετικά videos) ή ακόμα και για τους θανάτους και τους τραυματισμούς που έχουν συντελεστεί και σχετίζονται με αυτή (7 και 98 αντίστοιχα τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ – βλ. http://blackfridaydeathcount.com/). Οι καταναλωτές, που μπορεί να περιμένουν και ώρες έξω από τα μαγαζιά για να προλάβουν τις προσφορές, καταλήγουν να ποδοπατιούνται και να πλακώνονται κυριολεκτικά μεταξύ τους. Και βέβαια η μανία τους παίρνει σβάρνα και τους εργαζόμενους, που πέρα από τον υψηλό και εντατικοποιημένο φόρτο εργασίας που τους επιβάλλεται στο πλαίσιο της “black Friday”, έχουν να εξυπηρετήσουν-αντιμετωπίσουν τους λυσσασμένους καταναλωτές. Αλλά ουσιαστικά και τις σωματικές επιθέσεις τους στο πέρασμα τους από τους διαδρόμους στην αναζήτηση των προσφορών. Μάλιστα, το 2008 ένας 34χρονος εργάτης της Wal-Mart έχασε τη ζωή του, όταν ποδοπατήθηκε κυριολεκτικά από 200 περίπου καταναλωτές.

Αυτός είναι λοιπόν ο θεσμός που με τόση περηφάνια τα public φέρνουν στην Ελλάδα. Προφανώς, αυτό το κρούσμα εργοδοτικής καφρίλας δεν αποτελεί μια εξαίρεση. Είναι μια πτυχή -και μάλιστα κάπως «μαύρη»- της συνολικής επίθεσης των εργοδοτών και του καπιταλιστικού συστήματος απέναντι στα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Έρχεται να συμπληρώσει την όλη δυσχερή κατάσταση που βιώνουμε, με τους μισθούς-ψίχουλα ή και τη μη καταβολή δεδουλευμένων, τις απολύσεις και την ανεργία, την εργασιακή επισφάλεια, τις ατομικές συμβάσεις, την εντατικοποίηση, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη δουλειά τις Κυριακές, την ορθοστασία,…

Κι αν εμείς σαφώς και δεν έχουμε κάποιο ζήτημα με τις «καλές τιμές», μιλώντας για τις «ευκαιρίες» που προσφέρει το public στο πλαίσιο της “black Friday” (και μάλιστα σε μια περίοδο που σημειώνει κερδοφορία), ο νους μας πάει αυτόματα στους «μισθούς-ψίχουλα» που προσφέρονται στους συναδέλφους μας. Φαίνεται ότι για την εργοδοσία των public οι «καλές τιμές» πάνε πακέτο με την κακή-εξευτελιστική τιμή της δουλειάς των εργαζομένων της.

Από την πλευρά μας δε θα σταματήσουμε να καταδεικνύουμε την εργοδοτική ασυδοσία και να προσπαθούμε να βάλουμε ένα φρένο σε αυτήν. Και ήδη μέσα στο 2016 καταδείξαμε ακόμα μια καφρίλα της εργοδοσίας των public, όταν ενώ επέβαλε στους συναδέλφους να δουλεύουν τις Κυριακές, διοργάνωσε διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα «οι δικές μας Κυριακές» (βλ. «οι δικές μας (…κλεμμένες) Κυριακές» https://bookworker.wordpress.com/2016/04/18/oi-dikes-mas-klemmenes-kyriakes/)

Απευθυνόμενοι στους συναδέλφους μας θα θέλαμε να τους προτρέψουμε να μην κάνουν τίποτε παραπάνω από τις συμβατικές τους υποχρεώσεις και με κάθε τρόπο να γίνει σαφές ότι εμείς οι εργαζόμενοι αρνούμαστε να γίνουμε τα θύματα ή οι θηριοδαμαστές στην καταναλωτική αρένα που στήνουν τα αδίστακτα αφεντικά.

Παράλληλα, καλούμε την εργοδοσία των public να δώσει ένα τέλος σε αυτά τα κρούσματα. Και σε κάθε περίπτωση την καθιστούμε υπεύθυνη για όποια προβλήματα προκύψουν, ιδίως στους συναδέλφους μας.

Τέλος, απευθυνόμενοι προς τους καταναλωτές δεν μπορούμε παρά να τους ζητήσουμε να αντιληφθούν και τη δική τους ευθύνη για τις χαοτικές-επικίνδυνες καταστάσεις που διαμορφώνονται τόσο στις “black Fridays”, όσο και σε άλλες στιγμές κοσμοπλημμύρας μέσα στα μαγαζιά. Επίσης, τους ζητάμε να μην κάνουν την παραμικρή επιθετική κίνηση προς τους συναδέλφους μας. Και τους σημειώνουμε ότι εμείς οι εργαζόμενοι δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε τα προϊόντα της κανιβαλιστικής κατανάλωσης.

ΟΙ «ΜΑΥΡΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ» ΤΩΝ ΑΔΗΦΑΓΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΠΟΚΤΗΝΩΜΕΝΩΝ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ

ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Συμπληρωματικές σημειώσεις πάνω στην ανακοίνωση του Συλλόγου μας για τη «μαύρη Παρασκευή»

1. Στην καταγραφή των πτυχών της επίθεσης που δεχόμαστε δεν αναφερθήκαμε στις «λευκές νύχτες» (που ανά περιοχή και χρονική συγκυρία εμφανίζονται και ως «κόκκινες νύχτες» ή και ως ”love nights”). Πρόκειται για ένα ακόμα άθλιο θεσμό, που βαφτίζεται «γιορτή» και στο πλαίσιο του οποίου τα αφεντικά επιχειρούν το ξεχείλωμα του ωραρίου και διαμορφώνουν μια ακόμα καταναλωτική αρένα για αποκτηνωμένους πελάτες και ταλαίπωρους εμποροϋπάλληλους. Πρόκειται για έναν ακόμα θεσμό στον οποίο έχουμε έμπρακτα σταθεί ενάντια μέχρι σήμερα και τον οποίο είμαστε αποφασισμένοι να μπλοκάρουμε ολοκληρωτικά, είτε γίνεται υπό καθεστώς παρανομίας (όπως σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας), είτε γίνεται κάτω από ένα «πέπλο νομιμότητας».

2. Ως προς αυτό, σημειώνουμε και πως από την εικόνα που έχουμε ως σήμερα, για τη χρονιά αυτή τουλάχιστο, δε βλέπουμε να επιχειρείται ξεχείλωμα του ωραρίου πέραν του «νόμιμου». Ωστόσο, είμαστε σε επιφυλακή, ώστε να κινηθούμε με κάθε τρόπο, δηλαδή τόσο κινηματικά όσο και νομικά, προκειμένου να μπλοκάρουμε κάθε τέτοια επιδίωξη. Σε κάθε περίπτωση, αναμένουμε πως, όπως γίνεται και στις ΗΠΑ και αλλού, πολύ σύντομα η «μαύρη Παρασκευή» θα σημαίνει και δουλειά από τα άγρια χαράματα μέχρι τα επίσης άγρια μεσάνυχτα.

3. Η «θαυμαστή» πρωτοβουλία (ή μάλλον το ρεσιτάλ ασυδοσίας) του public φαίνεται ότι βρήκε αρκετούς μιμητές, καθώς ολοένα και περισσότερες εταιρίες προχωρούν στην οργάνωση «μαύρης Παρασκευής».

4. Μάλιστα, μια ακόμα εταιρία του κλάδου μας, το Πλαίσιο, μέσα από ένα προπαγανδιστικό video, καλεί το καταναλωτικό κοινό να προσέλθει στη «μαύρη Παρασκευή» του με γάντια του μποξ!

5. Επίσης, μια ακόμα αλυσίδα, τα Media Markt προπαγανδίζουν μια πολυήμερη «μαύρη Παρασκευή» η οποία περιλαμβάνει και την Κυριακή (…έστω και για ηλεκτρονικές αγορές). Ωστόσο, με κάτι τέτοιες μεθοδεύσεις, δείχνουν ξεκάθαρα που το πάνε…

6. Στον αντίποδα, σε κάποια περσινά νέα, σε δημοσίευμα της Καθημερινής, διαβάζουμε για κατάργηση της «μαύρης Παρασκευής» στη Βρετανία λόγω και των διαπληκτισμών που είχαν συντελεστεί. Βέβαια, φέτος η Καθημερινή γράφει σχεδόν μόνο διαφημιστικά άρθρα για το θεσμό αυτό.

7. Η φαντασία (και η ασυδοσία) των αφεντικών στο πεδίο της εργασιακής εκμετάλλευσης είναι αχαλίνωτη. Κάπως έτσι μας προέκυψε και η «μαύρη Παρασκευή». Και κάπως έτσι θα δούμε στη συνέχεια και άλλα αντίστοιχα events να έρχονται κατά πάνω μας. Από την άλλη, παρατηρώντας την όλη αυτή κατάσταση και την επίδρασή της στο καταναλωτικό κοινό, βλέπουμε το πως αυτό επιζητά ολοένα και «πιο προχωρημένες καταναλωτικές εμπειρίες» και το πως έρχονται τα αφεντικά να ανατροφοδοτήσουν-ενισχύσουν την «ανάγκη» του αυτή.

8. Και πόσο λυπηρό (αν και απόλυτα εξηγήσιμο) είναι να βλέπεις τόσους πολλούς ανθρώπους να προετοιμάζονται να αγωνιστούν για να «κατακτήσουν» τις προσφορές για ηλεκτρονικές συσκευές ή και για video games, ενώ την ίδια ώρα είτε απέχουν ολοκληρωτικά, είτε κάνουν διαρκώς βήματα πίσω από τον ταξικό-κοινωνικό αγώνα για το δικαίωμα της εξασφάλισης των μέσων για μια αξιοπρεπή ζωή.

Και σίγουρα είναι πολλά ακόμα αυτά που θα χρειαστεί να σημειώσουμε για αυτήν τη νέα εργοδοτική-καταναλωτική καφρίλα που εισβάλλει στη ζωή μας…

Και είναι σίγουρα και πολλά αυτά που θα πρέπει και μπορούμε να κάνουμε, προκειμένου να μπλοκάρουμε τόσο τις «μαύρες Παρασκευές», όσο και τη συνολική επίθεση στα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής».
http://www.imerodromos.gr/mavri-paraskevi/