Από Θράσο Αβραάμ
Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ με ευθεία βολή στο κεφάλι από τον Ταγματάρχη
Ντερτιλή στη συμβολή των οδών Πατησίων και Στουρνάρη. Ο Ντεριλής αμέσως
μετά σαν να μην έτρεξε τίποτα μπήκε στο αυτοκίνητο όπου τον περίμενε ο
οδηγός του και του είπε χτυπώντας τον στην πλάτη: «Με παραδέχεσαι ρε; 45
χρονών άνθρωπος και με τη μία τον πέτυχα στο κεφάλι».
Η «Ελευθεροτυπία» το Νοέμβριο του 1983 , δημοσίευσε επιστολή της μητέρας του Μιχάλη Μυρογιάννη :
«Πριν 10 χρόνια , αυτή τη μέρα , είχα κι εγώ ένα παλικάρι , που έφυγε να
πάει στο Πολυτεχνείο και από τότε δεν ξαναγύρισε . Θυμάμαι τα τελευταία
του λόγια : « Μάνα , πόσο όμορφη είναι η ζωή . Μάνα , τι ωραία λόγια
έχει ο Εθνικός μας Ύμνος».Κι όταν του είπα , μη βγεις αγόρι μου σήμερα ,
μου απάντησε με το τραγούδι :«Κράτα , μάνα , και θα γίνει το μεγάλο
πήδημα , λευτεριά και ρωμιοσύνη είναι αδέρφια δίδυμα» .
Θυμάμαι και κάτι ακόμα : Εκείνο το πρωί όσες φορές έπαιρνα νερό , κι
έβγαινα στην αυλή να ποτίσω τις γλάστρες με τα λουλούδια , έτρεχε και με
φιλούσε . Τότε δεν μπορούσα να εξηγήσω το γιατί . Τα δεχόμουν όλα
αμίλητη και περήφανη . Τώρα ξέρω γιατί . Τώρα που έχω μείνει με ένα
χαρτί στο χέρι που λέει : «Διαμπερές τραύμα στο κεφάλι , βληθείς δια
πυροβόλου όπλου , έξοδος εγκεφαλικής ουσίας».
Κι όταν πια η μοναξιά , η πίκρα , ο πόνος , γίνονται αγανάκτηση , είναι
σαν να ακούω τη φωνή του να μου λέει : « Μάνα , δεν πέθανα . Το αίμα μου
σας ελευθέρωσε» .
Και τότε σκέπτομαι και ευχαριστώ όλους εκείνους που τον τίμησαν και
τον τιμούν με οποιοδήποτε τρόπο . Και βλέπω τη μορφή της προτομής του ,
που βρίσκεται στη Μυτιλήνη , να μου χαμογελά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου