KIVOTOSBLOG : Όταν εμείς μεγαλώναμε..."αλλιώς"....

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Όταν εμείς μεγαλώναμε..."αλλιώς"....

Του Χριστόφορου
Παπαδάκη

14 Ιουνίου 1987. Καυτή μέρα, από πολλές απόψεις. Και κυρίως, μέρα εθνικής υπερηφάνιας, με τον λαό να βρίσκεται καθηλωμένος μπροστά στην τηλεόραση, για να παρακολουθήσει τον αγώνα της Εθνικής μας ομάδας έναντι της ομάδας της Σοβιετικής Ένωσης. Δε νομίζω να κάνω λάθος, αλλά σαν να θυμάμαι ότι επικρατούσε η άποψη ότι δεν θα τα καταφέρναμε, παρότι ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και τα άλλα τα παιδιά, εκείνη τη χρονιά είχαν καταπλήξει όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και όλους τους Ευρωπαίους, φτάνοντας σε έναν τόσο δύσκολο τελικό.

Θυμάμαι τι επικράτησε στο χωριό με το σφύριγμα του διαιτητή, που σηματοδοτούσε τη μεγάλη νίκη. Ναι! Η Ελλάδα σήκωνε το κύπελλο!

17 Οκτωβρίου 1981. Πολύ μικρός στα έντεκα, για να έχω ευθύνες και σκοτούρες γύρω από...την λαϊκή εξουσία και τον σοσιαλισμό...Θυμάμαι, όμως, εκείνη τη μέρα, τις εκλογές, τον θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ, τους πανηγυρισμούς στο χωριό, σαν να έγιναν όλα χθες...
Από το τζάμι της κουζίνας, έβλεπα κάτω στο δρόμο, τους χωριανούς να ακολουθούν το...φέρετρο της Δεξιάς και να βαράνε τσουκάλια, ντενέκες ακόμα και τις καμπάνες του χωριού χαρμόσυνα, σαν να ήταν το βράδυ της Ανάστασης... Και όταν κάποια στιγμή περνούσαν από το σπίτι νεοδημοκράτη (υπήρχαν μόλις μερικοί, τότε, στο χωριό), γινόταν πανδαιμόνιο από τα γέλια και τα γιουχαΐσματα...

Δεν ξέρω αν τα παιδιά μας, που δεν έχουν ζήσει, όπως οι δικές μας οι γενιές, κάτι τέτοιες μεγαλειώδεις πραγματικά στιγμές...αυταπάτης... είναι σε καλύτερη ή σε χειρότερη μοίρα...Ωραίες μεν, αυταπάτης δε...Μήπως όμως είναι σε καλύτερη, διότι δεν μεγαλώνουν με...εθνικές αυταπάτες αλλά μεγαλώνουν σε μια κοινωνία οικονομικής κρίσης και χαμηλών προσδοκιών για οραματισμούς και σχέδια; Είναι ένα θέμα, που θέλει συζήτηση...

Η Ελλάδα που "άλλαζε", ο λαός που "έβαζε τέλος στη Δεξιά και ακολουθούσε τον τρίτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό"... Οράματα, ιδέες, μεγάλα λόγια, ελπίδες, εθνικός διχασμός, απογοήτευση...Πράσινα και γαλάζια καφενεία...Ξύλο στις πλατείες και τους δρόμους...

Ακόμα και ο τρόπος ζωής των Ελλήνων έμοιαζε να αλλάζει προς το καλύτερο, αφού η χώρα ζούσε μία νέα εποχή, νομίζοντας ότι ευημερούσε με τα δανεικά λεφτά...Με το σύνθημα "Είσαι στην ΕΟΚ; Μάθε για την ΕΟΚ" από τη μια και από την άλλη, "Ο Επιμένων Ελληνικά", δύο διαφημιστικά μηνύματα που προβάλλονταν διαρκώς στην ΕΡΤ, ήμασταν ένας λαός...απίστευτα μπερδεμένος και εξαπατημένος μέσα στην αυταπάτη της "καλής ζωής", της "διασκέδασης στα σκυλάδικα και τις ντισκοτέκ", στην εποχή που το "καμάκι προς την γκόμενα" απαραίτητο, αν ήθελες να είσαι "in" και να αρέσεις και στην πιάτσα, αδελφάκι μου...

Χαζεύω κάθε φορά στην τηλεόραση τις ταινίες του Στάθη Ψάλτη, του Πάνου Μιχαλόπουλου, του Παύλου Ευαγγελόπουλου, του Σταμάτη Γαρδέλη, του Σωτήρη Μουστάκα... Ήταν τότε που κάναμε γυμναστική στο σπίτι μας κυρίως, για να κάνουμε "ποντίκια" και να αρέσουμε...στα κορίτσια, όπως τα παιδιά αυτά στις ταινίες... Δεν αργήσαμε να καταλάβουμε, βέβαια, ότι ανάμεσα σε ένα καλογυμνασμένο σώμα και ένα πολύ ακριβό αυτοκίνητο, το σώμα...ερχόταν δεύτερο στην επιλογή της κοπελιάς... Και όταν ακόμα σήμερα το Mega, βάζει το "Ρετιρέ" δεν σας κρύβω ότι κάθομαι και χαζεύω ξαναζώντας τα χρόνια της μετάβασης από την εφηβεία στην ενηλικίωση...

Υπάρχει, μάλιστα και μια συνήθεια που δε λέει να μ΄ αφήσει... Στις ταινίες του '80, προσπαθώ να βλέπω τα αυτοκίνητα της εποχής και τους τροχονόμους της..."Αστυνομίας Πόλεως", όταν δείχνει πλάνα από εξωτερικά γυρίσματα...Αλλά και τις πολυκατοικίες, τους καναπέδες, τις πολυθρόνες, τα ηλεκτρικά είδη, τον οικιακό εξοπλισμό στον χώρο της κουζίνας, την Αθήνα με τις οικοδομές που χτίζονταν σαν τα μανιτάρια για να ικανοποιήσουν το όνειρο κάθε...νεοέλληνα, να ζει σε ένα διαμέρισμα, με ωραία έπιπλα, καλό βίντεο και ραδιοκασετόφωνα με...μεγάλα και δυνατά ηχεία που να είναι...και τα πρώτα...
Τόσο απόμακρες εικόνες, αλλά και τόσο αγαπητές, που έχουν αποτυπωθεί μες στο μυαλό και την ψυχή μας...

Η κασέτα. Η βιντεοκασέτα. Το βίντεο κλαμπ της γειτονιάς. Τα συγκροτήματα της εποχής. Οι "μάχες" ανάμεσα στους Ροκάδες και τους "Καρεκλάδες" (αν και πολλές φορές ως Ροκάδες και Χεβιμεταλάδες, βάζαμε τη δερμάτινη γραβάτα και τα καστόρινα μποτάκια και πηγαίναμε στις ντισκοτέκ. Για...ευνόητους λόγους)...

Τα καλοκαιρινά πάρτι στην αμμουδιά με μπίρα και κιθάρα, το κασετόφωνο με Παπακωνσταντίνου, Άσημο και Πανούση βόλτα στην πλατεία με τα άλλα τα αλάνια..."Μην μας κολλάτε τώρα. Μεγαλώσαμε. Όπου να΄ναι θα πάμε και φαντάροι. Άρα, μπορούμε να το κάνουμε"...

Κι έτσι, σιγά - σιγά, μεγαλώσαμε...με αυταπάτες...Μέσα από τις διαφημίσεις του Μινιόν και του "Κατράντζο"... "Το Λούνα Παρκ". "Τα Λιονταράκια του Κυρ Ηλία". "Η κραυγή των Λύκων". Το "Ρετιρέ" στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 με αρχές της δεκαετίας του '90, όταν έμπαινε στη ζωή μας η ιδιωτική τηλεόραση...