Προς σύγκρουση με τη Γερμανία;

Του Γιώργου Δελαστίκ       

Πληθαίνουν οι ενδείξεις – ενδείξεις, όχι αποδείξεις – ότι ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ εξελέγη για να προσωποποιήσει την αναμέτρηση με το Βερολίνο. Να ηγηθεί δηλαδή ο Ντόναλντ Τραμπ ενός συνασπισμού ανάλογου με εκείνον, ο οποίος υπήρχε κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επιχειρώντας να αποτρέψει τη συγκρότηση του Τέταρτου Ράιχ, οικονομικού αυτή τη φορά, της Γερμανίας. Αυτό που υπήρχε και είναι ακόμη υποψία, ενδέχεται να αποδειχθεί πολιτική πραγματικότητα. Θα δούμε τι θα γίνει σύντομα.

«Η ΕΕ είναι κατά βάση το όχημα για να υλοποιήσει τους σκοπούς της η Γερμανία», δήλωσε ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ σε συνέντευξη που έδωσε στους Τάιμς του Λονδίνου και τη γερμανική Μπιλντ. «Όλα δείχνουν ότι ο Τραμπ ποντάρει ανοιχτά στη διάλυση της ΕΕ», έγραφε προχτές στο κύριο άρθρο της η Αυγή και συνέχιζε γράφοντας ότι ο Πρόεδρος της ευρωομάδας, ο Ολλανδός Γερούν Ντάισελμπλουμ, είχε σπεύσει μια μέρα νωρίτερα «η ΕΕ είναι πλέον μόνη της». Αναφερόμενη μάλιστα στα όσα είπε ο Τραμπ για τη Γερμανία, η Αυγή υπογράμμιζε: «Στη σημερινή φάση, καμία δήλωση δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταξική. Από καιρό οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου αισθάνονται να συνθλίβονται από την υπαγόρευση της λιτότητας από το Βερολίνο»! Το ενδιαφέρον κύριο άρθρο της Αυγής καταλήγει γράφοντας ότι το Βερολίνο θα έπρεπε «να εισακούσει όχι τους σοσιαλιστές, όχι την Αριστερά, όχι τους Πράσινους, αλλά τον βαθιά συντηρητικό υποψήφιο πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Φιγιόν, που ζητεί μεταξύ άλλων την ομοσπονδοποίηση του χρέους στην Ευρώπη ως εργαλείο για τη διάσωση του ευρώ – και της ΕΕ». Δεν λέει όμως μόνο η Αυγή ότι η υπό συγκρότηση νέα κυβέρνηση τω ΗΠΑ δεν συμπαθεί καθόλου το ευρώ και θα ήθελε να το δει να καταποντίζεται.

Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να το πουν και οι προοριζόμενοι για σημαντικές θέσεις στην κυβέρνηση Τραμπ, όπως ο καθηγητής Τεντ Μάλοχ, ο οποίος ενδέχεται να τοποθετηθεί πρεσβευτής των ΗΠΑ στην ΕΕ. Το ευρώ θα μπορούσε να έχει καταρρεύσει μέσα στον επόμενο ενάμιση χρόνο, δήλωσε μιλώντας στο BBC. Δεν είναι όμως μόνο αυτός. Τι να πει κανείς για το υπό αμερικανικό έλεγχο ΔΝΤ; «Εξαιρετικά μη βιώσιμο», χαρακτηρίζει το ΔΝΤ, όπως διέρρευσαν στα μέσα ενημέρωσης πηγές της κυβέρνησης Τραμπ, στην αδημοσίευτη αλλά ήδη γραμμένη νέα έκθεσή του, που θα συζητηθεί στις 6 Φεβρουαρίου στο διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ. Ο χαρακτηρισμός αυτός αιτιολογείται από το ΔΝΤ για το …2060 (!), όχι μόνο δεν θα έχει μειωθεί κατά τι το χρέος, όπως ισχυρίζεται η ΕΕ, αλλά από 184% του ΑΕΠ, θα έχει φτάσει στο …275% του ΑΕΠ και θα απαιτείται να δίνουμε στους δανειστές μας το …62% του ΑΕΠ μας εκεί προς το 2060!!!. Μιλάμε για απερίγραπτη τρέλα!

Η ουσία της υπόθεσης βρίσκεται όμως αλλού. Πρώτον, το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι κατά κανένα τρόπο βιώσιμο, χωρίς δραστική μείωσή του. Τελεία και παύλα, ό,τι κι να λένε οι Γερμαναράδες. Δεύτερον, προς τα εκεί βαδίζει το δημόσιο χρέος όλων των χωρών της ΕΕ. Όσο η Γερμανία έχει τον έλεγχο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ θα βλέπουν το χρέος τους να αυξάνεται. Τρίτον, το Βερολίνο οικοδομεί με αυτόν τον τρόπο το γερμανικό Τέταρτο Ράιχ. Τέταρτον, σβήσιμο του χρέους μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: Με διαγραφή του χρέους και διάλυση της ευρωζώνης ή με …πόλεμο και φυσικά διάλυση της ευρωζώνης! Διαφορετικά, αλίμονο σε όσους υποχρεωθούν να ζήσουν στο Τέταρτο Ράιχ της Γερμανίας. Πέμπτον, η ουσία αυτή τη στιγμή είναι ότι οι αστικές τάξεις των μεγάλων χωρών της Ευρώπης (Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία) αναλαμβάνουν την ηγεσία της αντιγερμανικής πολιτικής και δυστυχώς όχι οι αριστερές δυνάμεις. Αυτό δεν προοιωνίζεται κάτι καλό για τους εργαζόμενους, φυσικά. Η Βρετανία αποφάσισε ήδη την αποχώρησή της και από την ΕΕ, μην έχοντας μπει ποτέ στο ευρώ. Στην Ιταλία οι δεξιοί που ακολουθούν τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και την Λίγκα του Βορρά του Σαλβίνι συν τους «αγανακτισμένους» του Μπέπε Γκρίλο, ο οποίος σε όλες τις δημοσκοπήσεις έρχεται πρώτος στην προτίμηση των Ιταλών σε περίπτωση που γίνουν εκλογές – δηλαδή πάνω από το 60% του ιταλικού λαού αθροιστικά – έχουν κεντρικό σύνθημα «Έξω η Ιταλία από το ευρώ»! Η Ιταλία, όμως, είναι η τρίτη σε μέγεθος οικονομία της ευρωζώνης και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, πόσω μάλλον που όπως όλα δείχνουν θα γίνουν εκλογές μέχρι το καλοκαίρι.

Τα πάντα όμως θα κριθούν στη Γαλλία. Εκεί γίνεται διαπάλη και το πάνω χέρι το έχουν ακόμη οι Γάλλοι αστοί που ωφελούνται από τη γερμανική πολιτική. Οι προεδρικές εκλογές του Απριλίου – Μαΐου θα αποτυπώσουν την κατάσταση. Η Μαρίν Λεπέν θα ηττηθεί από τη Δεξιά, αλλά οι Σοσιαλιστές του Ολάντ δεν θα περάσουν καν στο δεύτερο γύρο, όπου θα αναμετρηθεί η Λεπέν με τον Φιγιόν.

*Πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 29/01/2017