Του Θύμιου Παπανικολάου
Γραμμένο το Μάιο του 2007
Οι σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες και οι αριστερίστικες σέχτες έχουν σήμερα μεταλλαχτεί σε χρήσιμα εργαλεία της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης. Ο κόμβος των «αριστερών» και «αριστερίστικων» προκαταλήψεων είναι ο εθνικισμός και ο ρατσισμός. Τις προκαταλήψεις αυτές τις έχει κάνει σημαία ο πολυπολιτισμικός κοσμοπολιτισμός, με σημαιοφόρους τους «εκσυγχρονιστές», τους νεοφιλελεύθερους και τις σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες.
Έτσι η νέα πλανητική αποικιοκρατία με λάβαρο τον αντιεθνικισμό και τον αντιρατσισμό παγιδεύει και ενσωματώνει στην πολιτική της μεγάλες μερίδες αριστερών αγωνιστών.
Φυσικά εδώ ξεχνάμε ή θέλουμε να αγνοούμε ότι τόσο οι εθνικιστικές ιδεολογίες, όσο και οι αντιεθνικιστικές ήταν και είναι πάντα ιδεολογίες των κυρίαρχων αστικών τάξεων και μεταβάλλονται, όπως έχει δείξει η ιστορία, ανάλογα με τα συμφέροντά τους.
Στην εποχή των εθνικών ιμπεριαλισμών αναπτύχθηκαν οι ιδεολογίες του εθνικισμού γιατί αυτό ανταποκρινόταν στη φύση και τα συμφέροντα των εθνικών ιμπεριαλισμών.
Σήμερα στη φύση και τα συμφέροντα του πλανητικού ιμπεριαλισμού ανταποκρίνεται η ιδεολογία του αντιεθνικισμού.
Η παραδοσιακή αριστερά δέσμια των δογμάτων του παρελθόντος και της θλιβερής πολιτικής και πολιτισμικής της ανεπάρκειας πέφτει στο λάκκο του κοσμοπολιτισμού…
Η «κατεργασία» του μαρξισμού
«Με τη διδασκαλία του Μαρξ, γίνεται σήμερα, ό,τι έγινε επανειλημμένα με τις διδασκαλίες των επαναστατών διανοητών και ηγετών των καταπιεζόμενων τάξεων στην πάλη τους για την απελευθέρωση. Όσο ζούσαν οι μεγάλοι επαναστάτες, οι τάξεις των καταπιεστών τους καταδίωκαν συνεχώς και αντιμετώπιζαν τη διδασκαλία τους με την πιο άγρια μανία, με το πιο λυσσαλέο μίσος, με την πιο αχαλίνωτη εκστρατεία ψευτιάς και συκοφαντίας. Ύστερα από το θάνατό τους γίνονται προσπάθειες να τους μετατρέψουν σε αβλαβή εικονίσματα, σαν να λέμε, να τους ανακηρύξουν αγίους, να προσδώσουν κάποια δόξα στο όνομά τους για «παρηγοριά» των καταπιεζόμενων τάξεων και για την αποβλάκωσή τους, ευνουχίζοντας το περιεχόμενο της επαναστατικής διδασκαλίας, αμβλύνοντας και εκχυδαΐζοντας την επαναστατική της αιχμή. Με μια τέτοια «κατεργασία» του μαρξισμού συμφωνούν σήμερα η αστική τάξη και οι οπορτουνιστές μέσα στο εργατικό κίνημα. Λησμονούν, σβήνουν και διαστρεβλώνουν την επαναστατική πλευρά της διδασκαλίας, την επαναστατική ψυχή της… Μπροστά στην κατάσταση αυτή, μπροστά στην ανήκουστη διάδοση των διαστρεβλώσεων του μαρξισμού, καθήκον μας είναι πριν απ΄ όλα να αποκαταστήσουμε την αληθινή διδασκαλία του μαρξισμού για το κράτος...» (Λένιν, «Κράτος και Επανάσταση»).
Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Η «κατεργασία» του μαρξισμού έχει προσλάβει αποκρουστικές μορφές. Το καθηγητικό κατεστημένο και τα «αριστερά» κοσμικά Ιερατεία έχουν αφηνιάσει.
Πλαστογραφούν αγρίως κάθε επαναστατική ιδέα. Χρησιμοποιούν μόνο το όνομα του Μαρξ και αριστερούς ήχους για να εξαπατήσουν τους λαούς. Δεν κάνουν κριτική, αλλά πλαστογραφούν.
Έχει γεμίσει ο τόπος από «αριστερές» καθεστωτικές (κομματικές, δημοσιογραφικές και πνευματικές) «εστίες», οι οποίες στο όνομα του μαρξισμού και της αριστεράς, σε διατεταγμένη υπηρεσία, επιχειρούν να μας πείσουν ότι το έθνος και ό,τι αυτό συνεπάγεται και κάθε έννοια γύρω από αυτά πρέπει να αφανιστούν διότι είναι «εθνικισμός»!
Ο «εθνικισμός» και ο «ρατσισμός» έχουν ανακηρυχτεί, στο όνομα του μαρξισμού, οι μέγιστοι εχθροί, ο εφιάλτης της ανθρωπότητας. Και ακόμα αυτοί οι «μαρξιστές» των πλανητικών ελίτ εξουσίας μας διδάσκουν ότι «διεθνισμός» είναι ο κοσμοπολιτισμός, δηλαδή η έννοια του προλεταριακού διεθνισμού ταυτίζεται με το «διεθνισμό» του χρηματιστηριακού κεφαλαίου!
Για το διεθνισμό έχουμε γράψει σε προηγούμενα τεύχη, όπως και για τη διαλεκτική σχέση του «εθνικού» με το «διεθνικό». Εδώ θα καταπιαστούμε αποκλειστικά με την έννοια του έθνους, που τόσο ανελέητα πλαστογραφείται από τα «αριστερά» φερέφωνα της Νέας Τάξης.
Κομμουνιστικό Μανιφέστο
Γράφει ο Καρλ Μαρξ, στο κομμουνιστικό Μανιφέστο:
«Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα. Δεν μπορεί κανένας να τους πάρει εκείνο που δεν έχουν. Κι όμως, μια που το προλεταριάτο πρέπει πριν από όλα να πάρει την πολιτική εξουσία, να υψωθεί σε ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΞΗ και να ΣΥΝΤΑΧΘΕΙ ακόμα σε ΕΘΝΟΣ, μένει και το ίδιο ακόμα ΕΘΝΙΚΟ, όχι βέβαια και με το νόημα που δίνει στη λέξη η αστική τάξη…
Το προλεταριάτο με την κατάληψη της εξουσίας θα εξαφανίσει ακόμα πιο πολύ (τις εθνικές αντιθέσεις)…
Με την κατάργηση της εκμετάλλευσης του ενός ανθρώπου από τον άνθρωπο, θα λείψει και η εκμετάλλευση του ενός Έθνους από το άλλο Έθνος. Άμα λείψει η πάλη των τάξεων μέσα στους κόρφους του Έθνους, θα λείψει και η ΕΧΘΡΙΚΗ στάση που παίρνει το ένα έθνος απέναντι στο άλλο» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
«Εθνομπολσεβίκος», ο Μαρξ και μάλιστα σκληρός και σαφέστατος: Το προλεταριάτο πρέπει να υψωθεί σε εθνική τάξη και να συνταχθεί σε έθνος.
Έρχονται λοιπόν σήμερα οι επιδοτούμενοι «μαρξιστές» ακαδημαϊκοί, οι «αριστεροί» δωσίλογοι τύπου «Ιών», «αριστερό-νεοφιλελεύθεροι» (ΣΥΝ) και κάποιοι «αριστεριστές» που έχουν ασπαστεί με τον ένθερμο ζήλο της αμάθειας το «διεθνισμό» του κεφαλαίου να συνταχθούν όχι με τη σκέψη του Μαρξ, αλλά με τα αυτοκρατορικά ιδεολογήματα για την κατάργηση των Εθνών.
Μπράβο βρε φωστήρες! Ήρθε η παγκοσμιοποίηση να εξαφανίσει τις «εθνικές αντιθέσεις», ήρθε το κεφάλαιο να επιβάλει το «διεθνισμό», να καταργήσει τα σύνορα και να εξαλείψει τα Έθνη!!! Να δείξει δηλαδή το μέγα λάθος του Μαρξ, ο οποίος πίστευε τα εντελώς αντίθετα…
Τάξη καθ’εαυτήν και τάξη για τον εαυτό της
Βεβαίως όλοι αυτοί οι «αριστεροί» της παγκοσμιοποίησης(χρήσιμοι ηλίθιοι, αλλά και επιδοτούμενοι) «οχυρώνονται» πεισματικά πίσω από το προπαγανδιστικό σύνθημα: «Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα».
Παπαγαλίζουν το σύνθημα, όπως και άλλα «μαρξιστικά κλισέ», δίχως να έχουν εμβαθύνει σε τίποτα, δίχως να έχουν κατανοήσει στοιχειωδώς τη διαλεκτική του μαρξισμού.
Πράγματι ο εργάτης σαν άτομο, σαν μονάδα αγέλης, σαν εργαλείο του κεφαλαίου δεν έχει πατρίδα.
Ο εργάτης στην πρωτογενή του διάσταση, σαν «εργαλείο» δηλαδή δεν έχει τίποτα, δεν υπάρχει παρά μόνο για τις ανάγκες του κεφαλαίου. Το κεφάλαιο, σαν Βρυκόλακας του κλέβει τα πάντα: τον ελεύθερο αέρα, τον ήλιο, την τροφή, την υγεία, την ίδια του τη ζωή. Με αυτή την έννοια ο εργάτης δεν έχει πατρίδα.
Για να αντιληφθεί όμως κανείς το Μαρξ που υπογραμμίζει ότι το προλεταριάτο πρέπει να συνταχθεί σε έθνος πρέπει να έχει συλλάβει τη μαρξιστική διαλεκτική που συνίσταται σε τούτο: άλλο τάξη καθ’ εαυτήν και άλλο πολιτική τάξη για τον εαυτό της.
Τάξη καθ’ εαυτήν: Η τάξη και στην προκειμένη περίπτωση η εργατική τάξη στην πρωτόγονη κατάστασή της, οι εργάτες σαν αγέλη, σαν «πρόσωπα» τα οποία αποτελούν το υλικό για εκμετάλλευση. Οι εργάτες υπό αυτήν την έννοια δεν έχουν, δεν μπορεί να έχουν πατρίδα. Σε αυτή την πρωτόγονη κατάσταση θέλει να οδηγήσει το προλεταριάτο το πλανητικό κεφάλαιο. Και οι «αριστεροί» δωσίλογοι στρώνουν το έδαφος!!!
Τάξη για τον εαυτό της: Είναι η συγκρότηση του προλεταριάτου σε πολιτική τάξη, σε τάξη που διεκδικεί την εξουσία.
Και αυτή η πολιτική τάξη είναι εθνική, πρέπει να συγκροτηθεί σε έθνος. Και αυτό ακριβώς συμπυκνώνει το απόσπασμα του Κομμουνιστικού Μανιφέστου.
Αυτό διατυπώνει και ο Τρότσκι στο «Και τώρα», κεφάλαιο 3, «ο γραφειοκρατικός τελεσιγραφισμός».
«Όταν η αντίδραση αξιώνει να τεθούν τα συμφέροντα του «έθνους» πάνω από τα συμφέροντα της τάξης, οι μαρξιστές, λέμε, ότι κάτω από τη μορφή του γενικού συμφέροντος, η αντίδραση υπερασπίζεται τα ταξικά της συμφέροντα των εκμεταλλευτών. Δεν μπορούμε να εκφράσουμε αλλιώτικα τα συμφέροντα του έθνους παρά μονάχα κάτω από το πρίσμα της κυρίαρχης τάξης ή της τάξης που διεκδικεί την εξουσία».
Και παρακάτω: «Η τάξη καθ΄εαυτήν είναι απλώς ένα υλικό για εκμετάλλευση. Ο κύριος ρόλος του προλεταριάτου αρχίζει τη στιγμή που, από μια κοινωνική τάξη καθ’εαυτήν, μεταβάλλεται σε πολιτική τάξη για τον εαυτό της».
Επίσης γράφει ο Τρότσκι, στην «Τραγωδία της Ισπανίας:
«Κάθε μεγάλη επανάσταση είναι λαϊκή ή εθνική με το νόημα ότι συγκεντρώνει γύρω στην επαναστατική τάξη όλες τις ζωντανές δυνάμεις του ΕΘΝΟΥΣ και τις ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΕΙ γύρω από ένα καινούριο άξονα…"
Σαφέστατοι συνεπώς οι μαρξιστές: Για ιδεολογική ανασυγκρότηση του έθνους μιλούν και όχι για κατάργηση.
Ο Μαρξ, ο Λένιν, ο Τρότσκι (είναι άπειρα τα γραφτά τους) ποτέ δεν διανοήθηκαν την κατάργηση των συνόρων και των εθνών από το κεφάλαιο. Αυτά τα θέτουν μόνο οι σημερινοί δωσίλογοι της Νέας Τάξης, στο όνομα του μαρξισμού…
Η εργατική τάξη, ως πολιτική τάξη είναι εθνική!!!
Και αυτή την πολιτική τάξη θέλουν να την μεταβάλουν με την εισβολή των ξένων εργατών σε «εργάτες χωρίς πατρίδα», σε αγέλη ατόμων, σε ανίσχυρα και αλλοτριωμένα «εξαρτήματα» του πολυεθνικού κεφαλαίου.
Στους θρησκόληπτους «διεθνιστές»
Θα κλείσω με λίγα λόγια για κάποιους «τροτσκιστές» που έχουν μεταβληθεί σε μαντρόσκυλα του αντιεθνικισμού και αντιρατσισμού.
Θα υπενθυμίσω μόνο ότι κείμενα της 4ης Διεθνούς (Οι αποφάσεις του συνεδρίου της, Ιούνιος 1995) είχαν επισημάνει την απορρύθμιση και την υπονόμευση του έθνους κράτους από τους μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης:
«Είτε πρόκειται για παγκόσμιο εμπόριο (Gatt- ΠΟΕ), είτε για πολιτικό συντονισμό, για διαχείριση του χρέους (παγκόσμια τράπεζα/ΔΝΤ), για οικολογία (συνάντηση κορυφής στο Ρίο), οι διεθνείς θεσμοί εμφανίζονται όλο και πιο δραστήριοι. Μερικοί πηγαίνουν πολύ μακριά και συμπεραίνουν ότι ένα είδος οργανωμένου ΥΠΕΡ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ έχει ανατείλει, με αυξανόμενο ρόλο των ολιγοπωλίων χωρίς ΠΑΤΡΙΔΑ και με ΠΛΑΝΗΤΙΚΟΥΣ ΠΡΩΤΟ- ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ. Δεν φτάσαμε ακόμα εκεί, είμαστε μάλιστα αρκετά μακριά. Αλλά τα εργαλεία της παγκοσμιοποίησης θέτουν ΗΔΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ στις αναλύσεις μας και στις επεμβάσεις μας, προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν».
Και συμπληρώνει το κείμενο: «Νέες μορφές υποταγής των κρατών, των εκλεγμένων εξουσιών και των νομοθεσιών σε κείνους που κυβερνούν την παγκόσμια αγορά και νέες μορφές υποταγής στις οδηγίες τους…»
Επισημαίνεται ακόμα ότι «βρισκόμαστε μπροστά σε ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΗΣ ΑΝΤΙ-ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ (οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής) στην οποία πρέπει να ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ…»
Ακόμα: «Τα κράτη που υπάρχουν παραμένουν η αναγκαία μορφή ταξικής επιβολής, αλλά δεν είναι πλέον η ενδεικνυόμενη μορφή μέσα στη σημερινή κυρίαρχη τάση παγκοσμιοποίησης. Αυτό εξηγεί και την αποσταθεροποίηση των τάξεων και του πολιτικού προσωπικού τους…»
Για την Ευρώπη: «Στις σημερινές συνθήκες, η Ευρωπαϊκή Ένωση σημαίνει τη διάλυση του κράτους πρόνοιας, την οικοδόμηση ενός ιμπεριαλιστικού οχυρού και την πορεία προς ένα ΥΠΕΡ-ΕΘΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ».
ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ…
http://blogvirona.blogspot.gr/2016/07/blog-post_813.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου