Εισάγουμε, ενώ... μπορούμε να παράγουμε - Απίστευτο κι όμως... ελληνικό. Μέσα στο 2015 αυξήθηκαν οι εισαγωγές σε φρούτα και λαχανικά. Λες και εμείς δεν μπορούμε να τα παράγουμε!

(Πέμπτη, 23 Ιουνίου 2016)

Αποκαρδιωτικά είναι τα στοιχεία των εισαγωγών κατά το 2015, σε όλα τα είδη, αλλά κυρίως στα κηπευτικά, που, ενώ η Ελλάδα τα παράγει ή έχει τις καλύτερες κλιματολογικές και εδαφολογικές συνθήκες για την παραγωγή αυτών, τα έφερε από το εξωτερικό, δαπανώντας 731,27 εκατομμύρια ευρώ. Και ήταν την ίδια χρονιά, με τα γνωστά πολιτικοοικονομικά γεγονότα, που οι Έλληνες καταναλωτές μείωσαν τη δαπάνη για την εισαγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων, αλλά πλήρωσαν πολύ περισσότερα σε σχέση με το 2014 για την αγορά τηλεφώνων, αυτοκινήτων και... χρυσού! 
Σήμερα, το πρώτο θέμα στη "Ν.Κρήτη" αναφέρεται σε αυτή την πολύ σοβαρή υπόθεση. 

ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι της χώρας θέλουν να παράγουν. Αλλά ούτε η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε οι πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων, έχουν την κατεύθυνση αυτή, αντιθέτως τους δημιουργούν ολοένα και περισσότερα και ανυπέρβλητα εμπόδια, για να κάνουν το χατήρι των βόρειων χωρών της Ευρώπης. Και κυρίως, βέβαια, των γερμανών.
Αναλυτικότερα,  η "Νέα Κρήτη" δημοσιεύει σήμερα χρήσιμες απόψεις για την αδυναμία παραγωγής οπωροκηπευτικών στη χώρα μας, σε βαθμό που να καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού της, όχι γιατί δε θέλουν οι αγρότες να παράγουν προϊόντα, αλλά γιατί οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης έβαζαν και βάζουν φρένο στον πυρετό της παραγωγικής δραστηριότητας.


Το βασικό αυτό - πολιτικό - συμπέρασμα προκύπτει μέσα από τις απόψεις ανθρώπων που έχουν βιώσει τις αγωνίες της υπαίθρου και ξέρουν ότι οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι έδωσαν μάχες για να μπορούν να είναι στην αγορά τα προϊόντα τους. Αλλά σήμερα, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περίοδο στην ιστορία της ελληνικής αγροτικής οικονομίας, κυριολεκτικά εκτοπίζονται.

«Φεύγουν μετανάστες»

«Φεύγουν μετανάστες αγρότες που συνειδητοποιούν τα οικονομικά στοιχεία που αφορούν στις γεωργικές τους εκμεταλλεύσεις»... Την άποψη αυτή εκφράζει ο γεωπόνος Κωστής Παπαδάκης, μέσα από την πολυετή του εμπειρία στο χώρο της εκτίμησης κόστους καλλιεργειών, εγκαταστάσεων και προϊόντων, που την απέκτησε όντας υπεύθυνος γεωτεχνικός της πρώην Αγροτικής Τράπεζας Ελλάδος. Και η δουλειά του αυτή πραγματοποιήθηκε στις λεγόμενες "χρυσές" εποχές για τα θερμοκήπια της Κρήτης. Επομένως, αν τότε υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες ήταν ασύμφορο να παράγονται προϊόντα, όλοι μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει σήμερα, με τις άγριες φορομπηχτικές πολιτικές κυβέρνησης και δανειστών.

«Η εισαγωγή προϊόντων από το εξωτερικό, που παράγει άνετα η Ελλάδα, είναι η μεγαλύτερη πληγή της γεωργίας και της οικονομίας της Ελλάδος. Και δε μας το επιβάλλουν οι Ευρωπαίοι. Απλώς αυτή είναι η αδυναμία της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού κράτους. Το βασικό είναι ότι δε βοηθάει τον αγρότη να παράγει. Και κατά καιρούς, από παλιά, ο αγρότης έχει μείνει έρμαιο της τύχης του, χωρίς προστασία, χωρίς καθοδήγηση. Το κόστος παραμένει υψηλό. Έχει πάρα πολύ μεγάλο κόστος. Με συνέπεια καθένας να σταματάει να παράγει», δηλώνει ο Κωστής Παπαδάκης.
Και απαντώντας στο ερώτημα «μα μήπως οι αγρότες είναι τεμπέληδες και δεν παράγουν;», ο κ. Παπαδάκης λέει: «Η απογοήτευση των αγροτών από την κρατική τακτική απέναντί τους έχει ως αποτέλεσμα να μην παράγουν απολύτως τίποτα. Και αυτό στη σημερινή κρίση είναι πολλαπλώς εντονότερο, αφού ο αγρότης, ό,τι και αν παράγει, δεν μπορεί να επιβιώσει λόγω φόρων. Η κατάσταση είναι τραγική».
Στο σημείο αυτό ο συνταξιούχος γεωπόνος και πρώην διευθυντής του Β’ καταστήματος Ηρακλείου της ΑΤΕ λέει ότι «πολύ λανθασμένα το κράτος υπολογίζει τα έσοδα του αγρότη. Όταν ένα άλλο επάγγελμα βγάζει 100 ευρώ, έχει ένα κέρδος. Στη γεωργία, όταν ένας αγρότης βγάζει 100 ευρώ, πολλές φορές του στοιχίζει 150 και 200. Είναι πάντοτε ζημιά. Και από παλιά έχω παραδείγματα, κατά τα οποία όταν έγινε οικονομοτεχνική μελέτη στην αγροτική παραγωγή πόλων αγροτών, από το αρνητικό αποτέλεσμα που προέκυψε, οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τη γη τους και έφυγαν στο εξωτερικό»!

Μια φορά...

Κι όμως... Μια φορά βγάζαμε τα πάντα. Ο γεωπόνος Κωστής Παπαδάκης θυμάται ότι «κάποτε στην Κρήτη βγάζαμε τα πάντα. Πριν από 30, 40, 50 χρόνια, δεν υπήρχε προϊόν που να μην το παράγει η Ελληνική φύση. Και ειδικά στην Κρήτη, εκτός από ζάχαρη και καφέ, βγάζαμε τα πάντα. Στη Μεσαρά, γύρω στο 1950 με 1960, βγάζαμε ακόμα και ρύζι. Οτιδήποτε προϊόν μπορούσε να υπάρξει, καλλιεργούνταν. Από φασόλι, ντομάτα, ρεβίθια, φακές, μπιζέλια, κηπευτικά, λαχανικά και γενικά δεν υπήρχε προϊόν που να μην το βγάζουμε. Και ο ίδιος ο αγρότης, στο σπίτι του, αγόραζε μόνο καφέ και ζάχαρη».

«Μας εξαναγκάζουν»

Για «στημένο παιχνίδι από τις Βρυξέλλες» κάνει λόγο, από την πλευρά του, ο αγρότης από το Κυπαρίσσι Θωμάς Σωμαράκης.

«Εδώ κάναμε εξαγωγή σε μούστο και σταματήσαμε γιατί το ήθελε η Ε.Ε. Πέρα από αυτό... στα κρασάμπελα: Θες να φυτέψεις και δε σου δίνουν άδεια. Σου λένε ότι κάνεις ό,τι θες. Σήμερα επιδοτούνται όλα. Αλλά απλώς δε σε αφήνουν να φυτέψεις αυτό που θες. Δεν είναι αγροτικές πολιτικές αυτές. Είναι καθαρά πολιτικές για εμπόρους. Για μεσάζοντες. Πάνε και παίρνουν ντομάτες από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία και αφού τις "βαφτίσουν" ελληνικές τις πουλάνε στην ελληνική αγορά. Όλοι ξέρουν τι συμβαίνει. Αλλά κανείς δεν μπορεί να συντάξει μία έκθεση. Και θα πρέπει από το ίδιο το κράτος να ασχοληθούν ελεγκτικοί μηχανισμοί με τη συμμετοχή και των αγροτών, να συντάξουν μία έκθεση και να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε οργανωμένα αυτή την κατάσταση», τονίζει στην εφημερίδα μας ο Θωμάς Σωμαράκης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, «στα πιο πολλά θέματα τις τρικλοποδιές τις βάζει η ίδια η Ε.Ε. για να πουλούν οι βόρειες χώρες τα δικά τους προϊόντα στη χώρα μας, έτσι που θέλουν. Για παράδειγμα στο σταφύλι ενοχλούσαμε Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία. Βάλανε τη ζάχαρη και δεν την αναγράφουν και στα κρασιά τους. Και χωρίς ζάχαρη αυτοί κρασί δε φτιάχνουν», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Σωμαράκης, τονίζοντας ότι, την ώρα που η Ελλάδα απαγορεύεται να βγάζει κρασί με τη χρήση ζάχαρης, οι βόρειες χώρες το επιτρέπουν μόνο για τον εαυτό τους. Έτσι μας φέρνουν τα δικά τους, φτηνότερα, κρασιά κι εμείς που φτιάχνουμε κρασί από μούστο δεν μπορούμε να το πουλήσουμε.

...................................................................

ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ

«Ποτέ δε μας βοήθησε ούτε η ελληνική κυβέρνηση ούτε η Ε.Ε.»

Στην ανυπαρξία της εκάστοτε κυβέρνησης αναφέρεται ο παραγωγός του Τυμπακίου Τίτος Τσαγκαράκης. «Δε βοηθάει τον αγρότη. Ποτέ δεν τον βοήθησαν. Ο αγρότης έχει όλη την όρεξη να παράγει και να βοηθήσει την κατάσταση, αλλά δυστυχώς δεν έχει από την Πολιτεία καμία κάλυψη και καμία προώθηση του προϊόντος. Γι’ αυτό δημιουργούνται αυτά τα προβλήματα. Υποστηρίζουν τα ξένα κεφάλαια. Υποστηρίζουν τις εισαγωγές και δε βοηθούν τους Έλληνες αγρότες. Μα οι Έλληνες αγρότες έχουν τη δυνατότητα να παράγουν και να καλύπτουν την εγχώρια παραγωγή και όχι μόνο. Ειδικά η Μεσαρά μπορεί να βγάλει οτιδήποτε προϊόν εισάγεται. Αλλά ποτέ δε μας βοήθησε ούτε η ελληνική κυβέρνηση, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση».

Καταλήγοντας, ο Τίτος Τσαγκαράκης λέει ότι οι έμποροι που φέρνουν από το εξωτερικό ντομάτες τις πουλάνε στην πραγματικότητα ακριβότερα από τις ντόπιες. Αλλά, επειδή τις έχουν πληρώσει για να τις φέρουν, τις προωθούν στους καταναλωτές σε βάρος της δικής μας ντομάτας.

Κομπίνες πατάτας

Ως «στημένο παιχνίδι για να σταματήσουμε να παράγουμε και να τρώμε τα μεταλλαγμένα και τα άλλα προϊόντα που παράγονται στις χώρες τους» χαρακτηρίζει και ο πατατοπαραγωγός Βαγγέλης Πατραμάνης τη συνολική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στην ελληνική παραγωγή.
«Για παράδειγμα, πατάτες μάς κουβαλάνε όλο το χρόνο εδώ από Αίγυπτο και Τουρκία με πολύ χαμηλά κοστολόγια. Έχω μιλήσει με χονδρέμπορους που μου λένε ότι φέρνουν όλο το χρόνο με 10 και με 12 λεπτά το κιλό πατάτες. Κι εμάς η δική μας πατάτα θέλει μόνο για το κόστος παραγωγής 25 με 30 λεπτά το κιλό».

Παράλληλα, όπως καταγγέλλει ο ίδιος, «ο κόσμος δε γνωρίζει την ντόπια πατάτα από την εισαγόμενη. Στο μεταξύ αυτοί έχουν πονηρέψει πλέον και ξεπλένουν τις πατάτες της Αιγύπτου και της Τουρκίας, που έρχονται μέσα σε σακιά με τύρφη και με χώμα που προδίδει την προέλευσή τους. Και στη συνέχεια τις πουλούν σαν ελληνικές, που είναι ακριβότερες λόγω κόστους και ποιότητας».
Ο Βαγγέλης Πατραμάνης μάς φέρνει το παράδειγμα το δικό του. «Το 2014 παρήγαγα 60 τόνους πατάτας. Το κοστολόγιό τους ήταν 29 λεπτά το κιλό κι εγώ τις πούλαγα 20 λεπτά μόνο και μόνο για να μείνω μες στην αγορά»...

.......................................................

10,3% ΤΟ 2015

Αύξηση εισαγωγών για φρούτα και λαχανικά

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων (ΠΣΕ), το 2015 η αξία των εισαγωγών αγαθών (εξαιρουμένης της αξίας των πλοίων) στην Ελλάδα ανήλθε σε 40,98 δισ. ευρώ, καταγράφοντας υποχώρηση κατά 8,8%. Η μείωση αυτή δεν οφείλεται στο γεγονός ότι η χώρα κατάφερε να γίνει αυτάρκης σε ορισμένα προϊόντα και έτσι μείωσε τις εισαγωγές. Οφείλεται κατά κύριο λόγο στην υποχώρηση των διεθνών τιμών του πετρελαίου, με συνέπεια τη μείωση της αξίας εισαγωγών των πετρελαιοειδών κατά 31,2%, στα 10,11 δισ. το 2015, από 14,71 δισ. το 2014. Την ίδια ώρα, τα στοιχεία δείχνουν αύξηση της αξίας εισαγωγών για φρούτα και λαχανικά κατά 10,3% το 2015, σε σύγκριση με το 2014. Μάλιστα, οι εισαγωγές φρούτων κατατάσσονται ψηλά, στη 16η θέση, κάτι που έχει τρεις πιθανές ερμηνείες: Πρώτη και λιγότερο πιθανή, ότι οι Έλληνες καταναλωτές στράφηκαν στην υγιεινή διατροφή. Δεύτερον, οι αλυσίδες σούπερ-μάρκετ αγοράζουν σε καλύτερες τιμές εισαγόμενα κηπευτικά. Τρίτον, σε ορισμένες περιπτώσεις η εγχώρια παραγωγή έχει μειωθεί, αφενός διότι αρκετοί αγρότες τα προηγούμενα χρόνια αντικατέστησαν τις καλλιέργειές τους με φωτοβολταϊκά πάνελ, ενώ την ίδια ώρα το κράτος δεν παρέχει κίνητρα για την επέκταση των υδροπονικών καλλιεργειών. Στην 8η θέση του καταλόγου των κυριότερων προϊόντων που εισάγει η Ελλάδα βρίσκονται τα κρέατα, με την αξία των εισαγωγών της εν λόγω κατηγορίας να διαμορφώνεται το 2015 σε 1,07 δισ. Ο λόγος; Αν και η χώρα διαθέτει ένα από τα πιο πλούσια ζωικά κεφάλαια σε αιγοπρόβατα, οι καταναλωτές προτιμούν το χοιρινό και το μοσχαρίσιο κρέας, με τις ανάγκες να καλύπτονται από την εγχώρια παραγωγή σε ποσοστό περίπου 20%.

Το 2015 η αξία των εισαγωγών ενδυμάτων ανήλθε σε 1,41 δισ. ευρώ, κάτι λιγότερο από την αξία των εισαγωγών αυτοκινήτων.
Τι άλλο επίσης εισάγει η Ελλάδα, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να έχει επαρκή εγχώρια παραγωγή; Υφάσματα, με την αξία των εισαγωγών να ανέρχεται το 2015 σε πάνω από μισό δισ., λιπάσματα (266 εκατ.), αλλά και ψάρια (374 εκατ.)!

Λόγω φόβου;

Τα στοιχεία των εισαγωγών έρχονται πάντως να επιβεβαιώσουν τα όσα συνέβαιναν λίγο πριν και κατά τις πρώτες ημέρες επιβολής των capital controls, λόγω προφανώς φόβου για "κούρεμα" καταθέσεων. Έτσι, το 2015 παρατηρείται αύξηση της αξίας των εισαγωγών αυτοκινήτων κατά 3,8%, των τηλεφωνικών συσκευών κατά 13,2%, των ηλεκτρονικών υπολογιστών κατά 14%, των ειδών ταξιδίου κατά 8%, των υποδημάτων κατά 5,4%, αλλά και των αρωμάτων κατά 3,9%. Η αξία εισαγωγών της τελευταίας κατηγορίας διαμορφώθηκε το 2015 σε 702 εκατ. ευρώ.
Εντύπωση προκαλεί η αύξηση εισαγωγών μη νομισματικού χρυσού (που θεωρείται δηλαδή τιμαλφές και όχι χρηματοοικονομικό στοιχείο). Η αξία των εισαγωγών χρυσού, αν και χαμηλή ως απόλυτη αξία, διαμορφώθηκε το 2015 σε 7,23 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, είναι αυξημένη κατά 84,6% σε σύγκριση με το 2014.