Σταμάτα να περπατάς, πάνω στο Κόκκινο, Αλέξη...

Και τώρα, Αλέξη, αυτά θα βλέπεις παντού να γράφονται, τα σκίτσα τούτα θα βλέπεις σε κάθε σελίδα, όπου και αν ανήκει ο συντάκτης, ο σκιτσογράφος, ο Έλληνας που νιώθει ότι προδόθηκε από μια κυβέρνηση, που πέρυσι ακόμα, είχε ένα καλό, αριστερό προφίλ προς τα έξω, αλλά δεν μπόρεσε να το κρατήσει, πάνω από μερικούς μήνες!

Του Χριστόφορου Παπαδάκη

Αν δεχτούμε, ότι μας εξαπάτησες, αν δεχτούμε ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως ήθελε να τη νιώθουμε, δεν ήταν παρά μια καλοστημένη παγίδα, πραγματικά θα υποτιμήσουμε τη νοημοσύνη μας. Εγώ, καλοπροαίρετα, θέλω να πιστεύω, ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήταν αυτό που έδειχνε. Αλλά μέσα από τις σκληρές διαπραγματεύσεις της, τελικά ηττήθηκε. Δεν τα κατάφερε. Ναι. Εγώ θα συνεχίσω να το πιστεύω. Γιατί διαφορετικά θα πρέπει να πω "ηλίθιο" έναν ολόκληρο λαό, που πίστευε πέρυσι από τον Ιανουάριο μέχρι και το καλοκαίρι, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται, συγκρούεται, παλεύει...

Αλλά, δεν είναι δυνατόν, να μην μιλήσουμε για απίστευτη προδοσία, από το δημοψήφισμα και μετά. Δεν είναι δυνατόν να δούμε καλοπροαίρετα, ότι πήρες Αλέξη το ηρωϊκό "όχι" του 63% ενός ολόκληρου λαού και το έκανες την άλλη μέρα κιόλας, στο Συμβούλιο των αρχηγών των κομμάτων, ένα πανάθλιο "ναι σε όλα". Με ποιο δικαίωμα αγαπητέ Πρωθυπουργέ; Με ποιο δικαίωμα; Ο κάθε Έλληνας για να ψηφίσει "όχι" δεν το έκανε από πλάκα. Ούτε εύκολα. Ούτε χωρίς προβληματισμό. Ούτε ακόμα και χωρίς ανησυχία, ή και φόβο για πολλούς και διάφορους λόγους...

Μέχρι πέρυσι, μέχρι το δημοψήφισμα, ο λαός έλεγε για τον  Τσίπρα..."είτε είναι μεγάλος λαοπλάνος όπως τον Ανδρέα Παπανδρέου, είτε είναι μεγάλος και χαρισματικός ηγέτης που αγωνίζεται πραγματικά, για την φτωχολογιά αυτής της χώρας"...
Και σήμερα; Τι λέει όλος ο κόσμος; Κρίμα. Είχες την ευκαιρία και την έχασες. Και τώρα περνάς μνημόνια που αν τα περνούσαν οι προηγούμενοι, θα είχε καεί το σύμπαν...

Στην Καισαριανή, 200 αγωνιστές δε λύγισαν. Το αίμα τους είναι ακόμα νωπό. Και ήταν αυτοί που σήκωσαν την Ελλάδα στις ματωμένες πλάτες τους. Από το 2010 και μετά, με τις υπογραφές σας, έχετε ακυρώσει όλοι εσείς που "κυβερνήσατε" τις αιματοβαμμένες κατακτήσεις του λαού μας. Από τον τοίχο της Καισαριανής, ως τα σαλόνια του Σόϊμπλε, της Μέρκελ και του Γιούρογκρούπ, ο δρόμος είναι στρωμένος με εκατομμύρια νεκρούς. Είναι τα εκατομμύρια των νεκρών εργατών, ανέργων, συνταξιούχων, δημοσίων υπαλλήλων, αυτοκτονημένων και λοιπών εξαθλιωμένων Ελλήνων.

Σταμάτα να περπατάς πάνω στο Κόκκινο Αλέξη. Δεν είναι ούτε το κόκκινο του σοσιαλισμού. Ούτε το κόκκινο του αγώνα. Ούτε καν το κόκκινο της εξουσίας γιατί η μόνη εξουσία που είχες ήταν η λαϊκή που τώρα δεν την έχεις. Γιατί επέλεξες να την πετάξεις στα σκουπίδια του παγκόσμιου καπιταλισμού, των ισχυρών της γης. Σταμάτα να περπατάς πάνω στο κόκκινο Αλέξη.  Είναι το αίμα μας Αλέξη. Είναι το αίμα, ενός ολόκληρου λαού...