Χθες το πρωί έσβησε και η Μαρία. Ηταν ψηλή, μελαχρινή και μητέρα ενός μικρού παιδιού. Ηταν μόλις 32 χρόνων:
«Εγινε
πια κι αυτό και τώρα ο κύριος Λοβέρδος μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Η
κοινωνία σχεδόν καθάρισε από αυτές τις κοπέλες κι αυτό το φρόντισε ο
ίδιος.
Εξευτέλισαν
το παιδί μου, ήρθαν στο χωριό και το ΚΕΕΛΠΝΟ εξέτασε το εγγόνι μου μέσα
στο σχολείο, μας εκθέσανε όλους, μας ξεφτίλισαν.
Πήγαν
τα κορίτσια στο υπόγειο της Γ' πτέρυγας του Κορυδαλλού αντί να τα
φροντίσουν στα νοσοκομεία. Τους πέταγαν το φαγητό από τα κάγκελα και
εκείνα την ίδια ώρα κατάπιναν μπαταρίες.
Δημόσια
μας εξευτελίσανε και τώρα εγώ δημόσια ανταποδίδω λίγο πριν θάψω την
κόρη μου ότι μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχος ο Ανδρέας Λοβέρδος.
Ηταν λίγο
πριν από τις εκλογές του 2012, που ως υπουργός Υγείας ο Α. Λοβέρδος
εξέδωσε την κατάπτυστη υγειονομική διάταξη 39Α, η οποία βασιζόταν σε
Αναγκαστικό Νόμο του 1940:
«Εχοντας υπόψη την ανάγκη λήψης μέτρων για να προστατευτεί η υγεία του πληθυσμού, αποφασίζουμε: Λοιμώδη
νοσήματα επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία θεωρούνται τα νοσήματα που
ορίζονται ρητώς από το ΚΕΕΛΠΝΟ. Ειδικά για το HIV, HBV, HCV θα υπάρχει
ειδικός έλεγχος για τα άτομα που κάνουν χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών
ουσιών, καθώς και για τα εκδιδόμενα άτομα. Οι αστυνομικές αρχές παρέχουν
κάθε νόμιμη συνδρομή.
»Οι
παραβάτες των διατάξεων της παρούσας τιμωρούνται κατά τα οριζόμενα.
Τώρα, αν κάποιος δεν δεχτεί τον έλεγχο, τον κάνουμε με το ζόρι».
Λίγες
ημέρες μετά, δεκάδες γυναίκες διαπομπεύτηκαν με φωτογραφίες και με τη
σύμφωνη γνώμη του εισαγγελέα που εφάρμοσε αυτή τη διάταξη, συνελήφθησαν
και κλείστηκαν στις φυλακές.
Είχε
προστρέξει τότε το σύνολο των γυναικείων οργανώσεων, των οργανώσεων
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φυσικά το ΚΕΘΕΑ, αλλά και απλοί πολίτες στο
πλευρό των γυναικών, ενώ κάποιες ανάμεσά τους πέθαναν πριν προλάβουν να
αθωωθούν.
Τη διάταξη διατήρησαν, παρά τη διεθνή κατακραυγή, οι υπουργοί Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης και Μάκης Βορίδης, μέχρι που καταργήθηκε οριστικά μόλις ανέλαβε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝ.ΕΛΛ.
Το σημείωμα ενός φίλου
Ενας φίλος της Μαρίας μάς έστειλε το παρακάτω σημείωμα:
«Μπορούμε
να κοιμόμαστε ήσυχοι, η M... πέθανε, δεν θα μας μεταδώσει κάποια
επικίνδυνη ασθένεια. Εμείς θα συνεχίσουμε να ζούμε υγιείς, να
φροντίζουμε τα δικά μας παιδιά, τα δικό μας σπίτι, να βρούμε δουλειά στο
δικό μας παιδί, και να χτυπάμε ξύλο “φτου φτου μακριά από μας” αν τύχει
να διαβάσουμε ότι πέθανε μια 32χρονη κοπέλα εξαρτημένη από ουσίες και
με AIDS.
Και
το ακροατήριο του ελληνικού Κοινοβουλίου, ήσυχο που μία από τις 22
κοπέλες που απειλούσαν τη δημόσια υγεία το 2012 δεν βρήκε τελικά τη
δύναμη να ξεφύγει, να ακούει τις αγορεύσεις και τις ηλίθιες εξυπνάδες
του Λοβέρδου, του αξιότιμου βουλευτή και αξιότιμου μέλους της υγιούς
ελληνικής καλής κοινωνίας.
Μακάρι
να πίστευα ότι υπάρχει παράδεισος, να σε φαντάζομαι επιτέλους ήρεμη,
ένας άγγελος δίπλα στους αγγέλους που μόνο αυτοί σου αξίζουν για παρέα
σου.
Αντίο, Μαρία, από ένα γονιό που η δική του κόρη βρήκε τη δύναμη να αλλάξει».
Πόση παραπάνω ντροπή μπορεί άραγε να σηκώσει ο καθένας από μας για κάθε μία από αυτές τις γυναίκες;
Σαν ένα ελάχιστο υστερόγραφο ήρθε χθες η παρακάτω ανακοίνωση:
«Παρακαλούμε
όπως βρείτε συνημμένο το Δελτίο Τύπου του Υπουργείου Δικαιοσύνης και
του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδος “Θετική Φωνή”, αναφορικά με την ημερίδα
με τίτλο “HIV/AIDS & Διακρίσεις: Εντοπίζοντας το στίγμα του στίγματος”, που συνδιοργανώνουμε τη Δευτέρα 23 Μαΐου 2016, στις 17.00, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου