Αγροτική επανεκκίνηση

Του Ντίνου Παπαντωνίου


Από το καρότο (επιδοτήσεις), το καμουτσί (ποσοστώσεις), επιστροφή στη ριζική αποκέντρωση της παραγωγής και της κατανάλωσης. 

Είκοσι χρόνια έχουν περάσει από το 1996 (μια γενιά στους δρόμους) και τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου παραμένουν άλυτα.Προβλήματα που δεν αφορούν απλώς την πρόσκαιρη βελτίωση των αγροτικών εισοδημάτων και τον γόρδιο δεσμό (φορολογία,ασφαλιστικό),αλλά την ίδια την ύπαρξη της αγροτικής οικογένειας.
Τώρα που έσβησαν οι μηχανές και οι προβολείς, ας σκεφτούμε όλοι μας ότι το πρόβλημα είναι πέρα από τα μπλόκα και τις διεκδικήσεις.Το πρόβλημα ξεπερνά τους αγρότες, ξεπερνά την συγκεκριμένη οικονομική κοινωνική τάξη και μας αφορά όλους.



Τα πραγματικά αίτια της αγροτικής κρίσης, η αριστερά των Αθηνών υποστηρίζει ότι μας έρχονται από τις «κακές» αγροτικές πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., της Ν.Δ. και την κακοδιαχείριση των επιδοτήσεων.Αυτή ειναι η μια όψη του νομίσματος η άλλη και πιο ουσιαστική έχει να κάνει με την «αγοραιοποίηση» της οικονομίας γενικά (δηλ. την βαθμιαία απελευθέρωση των αγορών) και της γεωργίας ειδικότερα, μετά την ένταξη μας στην ΕΟΚ. Έτσι, από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 άρχισε η βαθμιαία άρση των εσωτερικών κοινωνικών ελέγχων πάνω στην αγορά των αγροτικών προϊόντων (προστατευτικοί δασμοί, επιδοτήσεις από τον Προϋπολογισμό, καθορισμός τιμών κ.λπ.).

Οι επιδοτήσεις και αγοραιοποίηση συμμάχησαν στον άνισο σε βάρος των αγροτών μας ανταγωνισμό από τις ανταγωνιστικότερες μονάδες του Βορρά,«έπεισαν» τους αγρότες μας να ξεριζώσουν δεκάδες χιλιάδες ελιές,σταφίδες και αμπέλια στην Κρήτη και την Πελοπόννησο, να συρρικνώσουν την παραγωγή και ποσότητα εξαγωγών καπνού, να μειώσουν την παραγωγή σκληρού σταριού, να παράγουν οπωροκηπευτικά για τις χωματερές κ.λπ.

Οι επιδοτήσεις, ως τμήμα της Κ.Α.Π. και των περιορισμών που αυτή επέβαλε, συνέβαλαν όμως σε κάτι πολύ σημαντικότερο, στην απόκρυψη της διαστρέβλωσης της παραγωγικής δομής που επέφερε η κοινοτική πολιτική, με την μεταβίβαση του ελέγχου της αγροτικής παραγωγής σε εξωτερικά κέντρα.

Σήμερα, το τι και πόσο παράγουμε έχει πολύ μεγαλύτερη σχέση με τις ανάγκες των εταίρων μας παρά με τις δικές μας ανάγκες σε αγροτικά προϊόντα!
Υπάρχει λύση;

Η απάντηση είναι μια. Νέα εθνική αγροτική στρατηγική, που στόχο θα έχει την εθνική αυτοδυναμία, η οποία θα μπορούσε να εξασφαλίσει τη μεγιστοποίηση της αγροτικής παραγωγής και απασχόλησης και την αναβίωση της επαρχίας.
Οι τρόποι υπάρχουν. Εκείνο που λείπει είναι η συνειδητοποίηση για την ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος (αγροτών, καταναλωτών), που θα πάλευε για τον στόχο αυτό. Τοπικά, περιφερειακά, συλλογικά.

Από την πολιτική των χειρονομιών του πολιτικού προσωπικού της Αθήνας και του ανώριμου και επαρχιώτικου διαλόγου των βουλευτών με τους αγρότες και της πρόσκαιρης αλλά και καλοστημένης προβολής από το καταχρεωμένο πολιτικά και οικονομικά τηλεοπτικό τσαντίρι, οι αγρότες να περάσουν τώρα σε ένα οργανωμένο σχέδιο αφύπνισης, διαλόγου και συμμαχιών με τις τοπικές κοινωνίες.

Η αρχή να γίνει με την παρουσία τους στα δημοτικά συμβούλια και απαίτηση, πέρα από τα ψηφίσματα καλών προθέσεων, την συνεργασία τους στη δημιουργία πολυχώρων, εκθετηρίων των προϊόντων τους σε μόνιμη βάση.

Η συνέχεια να δοθεί με μαζικές συνελεύσεις στις πρωτεύουσες των Νομών. Όχι μία άλλα όσες χρειάζονται. Η αρχή ας γίνει από τον δικό μας νομό. Συνελεύσεις αναζήτησης συμμαχιών και συμπόρευσης με τους καταναλωτές.
Τον σπουδαιότερο σύμμαχο ανάδειξης της ταυτότητας των προϊόντων σας, και τις επαγγελματικές ομάδες και κοινωνικές τάξεις του νομού.

Ένα τρίτο βήμα ουσιαστικό και καθοριστικό,είναι η ανάδειξη μιας περιφερειακής συνείδησης, σφυρηλατείστε τις σχέσεις γνωριμίας με όλες τις συλλογικές ομάδες στην περιφέρεια του Μοριά, αναζητήστε συμμάχους σε όλες τις επαγγελματικές και κοινωνικές τάξεις, καθορίστε εσείς την ατζέντα των περιφερειακών συμβουλίων για την αγροτική περιφερειακή πολιτική,την ανάδειξη του αγροτικού πλούτου και την προβολή του στην Ελλάδα και το εξωτερικό.


Ένα τέταρτο βήμα άμεσο, βρίσκεται στη δημιουργία τοπικών και περιφερειακών αγροτικών αγορών, όπου οι ίδιοι οι αγρότες (ατομικά ή μέσω νέων συνεταιρισμών που θα μπορούσαν να συστήσουν) θα έρχονται σε άμεση επαφή με τους καταναλωτές, παραμερίζοντας τους χοντρεμπόρους και τα σουπερμάρκετ που τους συνθλίβουν. Ήδη παρόμοιες αγορές δημιουργούνται στο εξωτερικό και η σύγχρονη τεχνολογία βοηθά σημαντικά στο να φέρνει σε επαφή αγρότες και καταναλωτές.

Ανάρτηση από: http://www.tinakanoume.gr