Ένα ζευγάρι άρβυλα ήταν το καλύτερο δώρο αλλά ήταν και πόνος και δάκρυα για εκείνο το παλικάρι…

Η Κατίνα Μανιτάρα – Ζωργίου, Ανθυπολοχαγός του ΔΣΕ, διηγείται μικρές αναμνήσεις από την πολυτάραχη ζωή της στα βουνά της Ρούμελης


ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΕΝΕΖΑΚΗΣ 

Την περασμένη Δευτέρα, εκεί, στα εγκαίνια του Μουσείου ΕΑΜικής Αντίστασης, στην Καισαριανή, συναντήσαμε, μέσα στο πλήθος, αρκετούς ΕΛΑΣίτες, ΕΠΟΝίτες και μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ολοι τους συγκινημένοι, χαρούμενοι, με ένα χαμόγελο ικανοποίησης στα πρόσωπά τους. Ανάμεσά τους η μικροκαμωμένη αλλά αλύγιστη, ατίθαση και ανυποχώρητη μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, η Κατίνα Μανιτάρα. Μια αγαπημένη μορφή, που δεν έλειψε από κανέναν αγώνα του λαού μας και εξακολουθεί να είναι παρούσα, με εφηβικό δυναμισμό, σε όλα τα συλλαλητήρια και τις συγκεντρώσεις, στους σημερινούς αγώνες για να μπορέσει ο λαός μας να δημιουργήσει τις συνθήκες για μια κοινωνία αντάξια του Ανθρώπου.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ:
http://www.imerodromos.gr/manitara/