ΑΝΤΙΧΟΥΝΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...

Του Βασίλη Μακρίδη*

Έχοντας μείνει για παραπάνω από ένα 24ωρο ουσιαστικά εκτός Η/Υ και FB (πλην κάποιων φευγαλέων ματιών των λίγων δευτερολέπτων) δεν παρακολούθησα ιδιαίτερα τις οποιεσδήποτε σημερινές ειδήσεις και εξελίξεις...

- Εισέπραξα μόνο ένα κλίμα, ότι υπήρξαν κάποιοι διαδικτυακοί χρήστες, που αποθέωσαν το τεθνεών φασιστικό δίποδο που άκουγε στο ονοματεπώνυμο Στυλιανός Παττακός...

- Και «αθάνατος» έγραψαν κάποιοι και «στρατηγό» τον αποκάλεσαν και κάποιοι, προφανώς, βρήκαν την ευκαιρία να μιλήσουν και για τα «καλά» της χούντας και ότι τότε «ο κόσμος έτρωγε ψωμάκι» και διάφορα άλλα τέτοια γραφικότερα του Καστελόριζου...

- Ας ξεκινήσουμε από τα απλά: δεν υπάρχει κανένας «στρατηγός» Παττακός, αφού όταν πραγματοποίησε με την περίφημη «τριανδρία» (Παπαδόπουλος και Μακαρέζος οι άλλοι δύο) το χουντικό πραξικόπημα ήταν ταξίαρχος και, στην περίπτωσή του δεν ισχύει η συνταξιοδότηση με τον αμέσως ανώτερο βαθμό (υποστρατήγου), αφού όχι μόνο δεν συνταξιοδοτήθηκε ως στρατιωτικός, αλλά αποτάχθηκε από το Σώμα των Ενόπλων Δυνάμεων, αφού τέλεσε έγκλημα εσχάτης προδοσίας!...

Ένας απότακτος ήταν λοιπόν, χωρίς βαθμό, φυσικά και με μόνη πραγματική ιδιότητα αυτήν του χουντικού πραξικοπηματία...

- Πάμε παρακάτω: υπάρχουν δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες πηγές -οπτικοακουστικό υλικό- που καταρρίπτει παταγωδώς τον μύθο της «καλής» χούντας, που όλοι «ζούσαν ήσυχα» και «έτρωγαν ψωμάκι», ενώ οι χουνταίοι είχαν, μέχρι το τέλος της ζωής τους «καθαρά χέρια» και πέθαναν -όσοι πέθαναν- «πάμπτωχοι»...

Μόνο οι δύο βίλλες του Παπαδόπουλου (η μία στο Λαγονήσι -δώρο του Αρ. Ωνάση- και το «μέγαρο» που ζούσε μέχρι που μας έκανε τη χάρη να ψοφήσει ο Παττακός (συν τα κλεμμένα -μεγάλης αξίας- τιμαλφή) είναι δύο πρόχειρες αποδείξεις του πόσο «καθαρά χέρια» είχαν οι χουνταίοι...

- Αν πάει κανείς και παρακάτω και ψάξει ένα σωρό γνωστά και λιγότερο γνωστά (έως παντελώς άγνωστα) σκάνδαλα -κρέατα Μπαλόπουλου, νερό Καματερού και άλλα, ων ου έστιν αριθμός-, τότε μάλλον «θα χάσει τη μπάλα»...

- Το ερώτημα που τέθηκε από αρκετούς/ες στο Διαδίκτυο είναι: και οι γονείς τι κάνουν και τα παιδιά τους γιατί δεν γνωρίζουν αυτές τις αλήθειες;;;

- Το ερώτημα είναι εν μέρει σωστό, αφού αγνοεί (νομίζω όχι σκόπιμα) μία βασική παράμετρο: την Παιδεία και την Εκπαίδευση που παρέχεται στα παιδιά, από την εποχή της «αποκατάστασης της Δημοκρατίας» και μετά...

- Αλήθεια, σε ποιο σχολικό βιβλίο Ιστορίας συμπεριλήφθηκε ποτέ η περίοδος της χούντας;;; Σε ποιο περιγράφηκαν οι εξορίες, οι φυλακίσεις και τα φρικτά βασανιστήρια, στα οποία υποβάλλονταν όσοι δεν ήταν αρεστοί στο «καθεστώς»;;; Μήπως όσο ζούσαν οι μάρτυρες εκείνης της εποχής, αγωνιστές κατά της χούντας -και πολλοί, ακόμη παλιότερα και της Εθνικής Αντίστασης-, θεωρούσαμε πως αυτό είναι «αρκετό»;;;

Μήπως το μεγάλο λάθος δεν ήταν τόσο το γεγονός, ότι γενεές νεώτερων ανθρώπων δεν μίλησαν στα παιδιά τους για τη χούντα και τα δεινά της -ή, ακόμη καλύτερα, για τις χούντες και τα δεινά τους, στον πληθυντικό!-, όσο το ότι δεν απαιτήσαμε, όσο ήταν καιρός, η αντιχουντική-αντιφασιστική-αντιναζιστική παιδεία να είναι οργανικό τμήμα της γενικότερης παιδείας και σχολικής εκπαίδευσης που παρέχεται στα «βλάστάρια» μας;;;

- Όσο, λοιπόν, η επίσημη Πολιτεία είναι αυτή που εξακολουθεί να «σιωπά» με τον πλέον ηχηρό τρόπο και όσο εμείς, οι αποκάτω, δεν ζητάμε πράγματα που, υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να θεωρούμε αυτονόητα, είτε λόγω ατολμίας, είτε λόγω και προσωπικής άγνοιας, η φασιστική και νεοναζιστική προπαγάνδα θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να σπέρνουν το ζιζάνιο της μισαλλοδοξίας και της μαζικής άγνοιας και ύπνωσης...

- Ο «συνηθισμένος φασισμός» άλλωστε, βασίζεται ακριβώς σε κάτι τέτοιους «φιλήσυχους», «καθημερινούς» ανθρώπους, που αδυνατούν να συλλάβουν το μέγεθος της βλακείας ή/και της άγνοιας που τους διακατέχει...

*Ο Βασίλης Μακρίδης είναι δημοσιογράφος και μεταφραστής της ρωσικής γλώσσας, απόφοιτος του Κρατικού Πανεπιστημίου του Ροστόβ-να-Ντονού (νυν Νότιο Περιφερειακό Πανεπιστήμιο της Ρωσίας).