Στάσου στο ένα πόδι, χωρίς να κουνιέσαι...

Του Χριστόφορου Παπαδάκη

(Αυτό το άρθρο το έγραψα για τη "Ν.Κρήτη" το 2011. Το επαναφέρω σήμερα για να στείλω μηνύματα σε όσους βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα, για να "κουκουλώσουν" την προσωπική τους "κωλοτούμπα". Διότι, είναι κακό να προσαρμόζεις τις θέσεις και τις απόψεις σου, όχι με βάση την αλήθεια και τα πραγματικά γεγονότα, αλλά με βάση το κομματικό σου...βόλεμα, ή την εύκολη τακτική, "πάω κι εγώ όπου πάει το κόμμα μου")... 


Όσοι υποστηρίζουν ότι "κακώς κάποιοι" αντέδρασαν στις παρελάσεις, "γιατί είναι άλλο να τιμάς την ιστορία της πατρίδας σου και άλλο να διαμαρτύρεσαι για... κάποια μέτρα της κυβέρνησης", μου θυμίζουν κάτι ψυχολόγους που στα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης έβγαιναν και έλεγαν στους Έλληνες... «Θετική σκέψη. Σκέψου θετικά. Απολύεσαι; Σκέψου θετικά. Πεινάς; Δεν πειράζει. Δεν είναι λόγος αυτός για να αφήνεις τη θετική σου αύρα να παρασύρεται από τον αρνητισμό που εκπέμπει ο ψυχισμός που μπορεί να είναι δίπλα σου, αλλά ο Άρης που μπαίνει μπροστά από τον Κρόνο και επηρεάζει τον Καρκίνο»... Έχω μπλέξει λίγο τους ψυχολόγους με τους αστρολόγους και τους ουρολόγους με τους νευρολόγους... 




Θέλω να περιγράψω, όμως, την Ελλάδα που θα είχαμε αν γινόταν πράξη η άποψη των ψυχολόγων και όσων καταγγέλλουν τις αντιδράσεις που σημειώθηκαν στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου:
 Η Ελλάδα τελεί υπό την κατοχή των Γερμανών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Οι εργαζόμενοι απολύονται. Και όσοι έχουν ακόμα δουλειά στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα από τις συνεχείς μειώσεις των μισθών υποφέρουν. Χάνουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους. Στρατιές ανέργων, πεινασμένων και εξαθλιωμένων, πλην όμως εθνικά υπερήφανων Ελλήνων, εγκαταλείπουν για λίγο τους κάδους των σκουπιδιών και παίρνουν όλοι θέση στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, δακρύζοντας από συγκίνηση, κατά την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου. Περιμένουν να δουν τα παιδιά τους (εν-δυο, εν-δυο, "Παιδιάαα, της Ελλάδος παιδιάααα", κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ...) να τα χειροκροτήσουν! Να τα καμαρώσουν!

Τα Ελληνόπουλα θα είναι νηστικά. Μερικά από αυτά μόλις και μετά βίας κρατιώνται στα πόδια τους. Κάποια θα καταρρεύσουν. Μα τα υπόλοιπα δεν πρέπει να λυγίσουν. Πρέπει να υψώσουν το ανάστημα και να παρελάσουν μπροστά από τους επισήμους, οι οποίοι, καλοταϊσμένοι όπως είναι, στέκονται όρθιοι στις θέσεις τους, με κορμοστασιά ευζώνου. Και τη νιώθουν. Ναι, το ξέρω πως τη νιώθουν μια κάποια ηδονή της εξουσίας. Την ηδονή ότι εξακολουθούν να ασκούν εξουσία πάνω στο λαό μιας χώρας που την έχουν παραδώσει στις ξένες δυνάμεις, μέσω των αδιαπραγμάτευτων δανείων, του "κουρέματος" του χρέους, της εφαρμογής του άκρατου καπιταλισμού, όπως έκαναν στη Λατινική Αμερική, την Ασία και αλλού οι κυβερνήσεις που υπάκουσαν στο ΔΝΤ και στη Σχολή του Σικάγο.

Μέσα στο πλήθος, ένας άνεργος λιποθύμησε. «Βγάλτε τον έξω, ρε παιδιά, να δούμε την παρέλαση», φωνάζει ο άλλος, με κουρελιασμένα ρούχα, αλλά με πλούσια συναισθήματα χαράς και εθνικής υπερηφάνειας. Βλέπεις, ο δικός του γιος είναι σημαιοφόρος. Να, περνάει τώρα και κρατάει τη γαλανόλευκη...

Έρχεται ύστερα το βράδυ. Μπροστά στην τηλεόραση, παρακολουθούμε τη Διαμαντοπούλου να μας συγχαίρει κι εμείς χαμογελάμε όλο ικανοποίηση, ακούγοντάς τη να μας λέει: «Μπορεί να πεινάτε, αλλά σήμερα τιμήσατε το "Όχι" που είπαμε το 1940 στους Ιταλούς και αυτοί μας κήρυξαν τον πόλεμο»... Δεν ξέρω. Αλλά με αυτές τις δηλώσεις αρχίζω να παραμιλώ... Μπορεί να 'ναι από την πείνα. Δεν ξέρω... «Αν οι κατακτητές εκείνης της περιόδου», λέω σιγά να μη με ακούσουν, «περίμεναν μόλις 71 χρόνια μέχρι σήμερα, θα είχαμε αποφύγει τελείως τον πόλεμο και τα ολοκαυτώματα ολόκληρων χωριών. Ορίστε, πόσο εύκολο αποδείχτηκε τελικά. Χωρίς νεκρούς. Μόνο με τα λεφτά τους. Με τους τόκους των τόκων, τα δάνεια των δανείων που λένε ότι μας έδωσαν, κατέκτησαν τη χώρα μας»...

Σε μια τέτοια, όμως, Ελλάδα, που περιγράφω παραπάνω, θα βλέπαμε τους Έλληνες να κάνουν ακόμη πράξη και τις συμβουλές των ψυχολόγων... «Θετική σκέψη. Θετική ενέργεια. Πεινάει το παιδί σου; Δεν πειράζει. Τα "τσάκρας". Η ενέργεια της θάλασσας. Ο ουρανός. Ο Κρόνος. Στάσου στο ένα πόδι, χωρίς να κουνιέσαι»...