Απασφαλιστικό

Στάθης 

Ηταν μια ωραία... στρατόσφαιρα! Για τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών λέω. Από την οποίαν κερδισμένος βγήκε ο κ. Λεβέντης. Διότι κατά τη διάρκεια της συνάντησης υπήρξε ηπίων τόνων, ενώ, αντιθέτως, όταν εξήλθε, δεν δίστασε να κατακεραυνώσει και τους τόνους και τα ημίτονα. Σωστός! Διότι στην εποχή μας αν ο πολιτικός δεν είναι διπρόσωπος, Θεού πρόσωπο δεν βλέπει.

Πλην όμως, μην επαινούμε και πολύ τον κ. Λεβέντη. Στάθηκε απλώς στο ύψος των άλλων πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι με τη σειρά τους στάθηκαν κι αυτοί στο ύψος του κ. Λεβέντη.

Κατά τα άλλα, αναρωτιέμαι: γιατί ο κ. Τσίπρας συγκάλεσε διά του κυρίου Προέδρου της (κατεχόμενης) Δημοκρατίας τούς άλλους πολιτικούς αρχηγούς σε σύσκεψη; Το «διότι έχω το δικαίωμα» και το διότι «εγώ καθορίζω την ατζέντα» (όπως διοχετεύθηκε στον Τύπο να λέει ο κ. Πρωθυπουργός) δεν είναι ένας επαρκής λόγος. Οταν ένας πολιτικός προβαίνει σε μια κίνηση (μάλιστα σημαντική πολιτικώς και βαρύνουσα πολιτειακώς), πρώτον έχει κάποιον σκοπό και δεύτερον κάποιες (ή σημαντικές) πιθανότητες να τον πετύχει.

Εψαχνε ο κ. Πρωθυπουργός συνενόχους σε όσα πρόκειται να κάμει εναντίον όσων έχουν απομείνει να φυτοζωούν απ’ το ασφαλιστικό σύστημα; Τους έχει! Τους συνενόχους! Μαζί ψήφισαν το τρίτο (και φαρμακερό) Μνημόνιο.

Αν τώρα οι άλλοι αρνούνται να συναινέσουν στα έργα τους, για να μην τους πιάσει «κορόιδα» ο κ. Τσίπρας, έχουν πιάσει όλοι μαζί «κορόιδο» τον ελληνικό λαό, όταν τον εξαπατούσαν ο καθένας με τη σειρά του και στο τέλος όλοι μαζί. Διότι, όταν αλλάζει το «σκεπτικό» του φόνου, δεν αναιρείται ο φόνος. Ο καβγάς πάνω στις παραλλαγές της δολοφονίας του Ασφαλιστικού ελάχιστη σημασία έχει για τον νεκρό.

Η άλλη εκδοχή (ευφυέστατη αναλόγως του επιπέδου που ευδοκιμεί κατ’ αυτάς στου Μαξίμου) ήταν να «εκτεθούν» οι άλλοι αρχηγοί που δεν θα συμφωνούσαν να κάνουν όλοι μαζί τη λοβοτομή στο Ασφαλιστικό, αλλά που θα άφηναν τον κ. Τσίπρα να την κάνει μόνος του.

Σ’ αυτήν την περίπτωση ο Λοξίας που δίνει τον χρησμό παίρνει άριστα, ο σοφιστής που τον ερμηνεύει παίρνει άριστα, ο στρεψίας που τον εφαρμόζει παίρνει άριστα και ο λαός που την πατάει παίρνει τον λογαριασμό και ένα μύδι.

Οταν το πρόβλημα δεν είναι η λοβοτομή, αλλά ποιος θα την κάνει, τότε λογικόν είναι ο κ. Τσίπρας να φέρνει προ των ευθυνών τους τον κ. Λεβέντη, τη Φώφη, τον κυρ Σταύρο κι έναν φουκαρά από τη Ν.Δ. που «ποινήν εκτίει, αγγαρείαν κάμνει». Διότι η κυβέρνηση είναι ανεύθυνη! η δε Βουλή αιωρείται μεταξύ Μιχελογιαννάκη και Γιαννομιχελάκη. Σύσσωμο το έθνος θαυμάζει διαλόγους νεκρικούς:

- Εσείς κόψατε τις συντάξεις.
- Τώρα τις κόβετε εσείς.
- Ελάτε να τις κόψουμε όλοι μαζί.
- Οχι! να τις κόψετε μόνοι σας.
- Εσείς θα φταίτε που θα τις κόψουμε.
- Γιατί; Εσείς δεν μπορείτε να μην τις κόψετε;
- Αφού όλοι μαζί έχουμε υπογράψει να τις κόψουμε!
- Ειρήνη υμίν! Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; (διάλειμμα για τσιγάρο) Και είπεν ο κ. Λεβέντης: Aμήν δε λέγω υμίν, Αλέξη, πριν αλέκτορα φωνήσαι, έντεκα προδόται βουλευτές Συριζαίοι καταψηφήσαι.
- Δεν είναι σωστά αυτά τα ελληνικά.
- Ναι, αλλά κάνουν ρίμα.
- Ρίξε τότε ένα τουίτ, αλλά αν σου τρίξει τα δόντια ο Νταβούτογλου, μην το κάνεις γαργάρα και ξεφτιλιστούμε.
- Τι σχέση έχει ο Νταβούτογλου;
- Δεν θα ήταν τόσο σκληρός με το PSI στα ασφαλιστικά ταμεία.
- Ως εδώ, κύριοι! Θα κάνουμε εξεταστικές επιτροπές να δούμε ποιος ήταν Νταβούτογλου και ποιος Τσολάκογλου.
Φιάσκο η φάρσα.

Πλην όμως, στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Θα μπορούσαμε να φέρουμε Γερμανούς βουλευτές στην ελληνική Βουλή για να ψηφίσουν στη θέση εκείνων που μπορεί να πάθουν κρίση συνείδησης και να φερθούν ασυνείδητα, ή θα μπορούσε να τα πάρει στο κρανίο ο κ. Τσίπρας με τον κ. Κατρούγκαλο , να ξαναγίνει αντιμνημονιακός και να βγει στο κλαρί (που, ως τώρα, παρ’ ότι κάθεται πάνω του, πριονίζει).

Αν θέλετε τη γνώμη μου (που σας συνιστώ να μην τη θέλετε), ο κ. Τσίπρας ουδέποτε έπαψε να είναι αντιμνημονιακός! Και γενικώς ,προτείνω να μην τον αδικούμε. Το τουίτ, φέρ’ ειπείν, με τις εξυπνάδες για τους μη νευρικούς πιλότους δεν το κατέβασε κακήν κακώς ο κ. Τσίπρας, αλλά το κατέρριψαν τα F-666 του Νταβούτογλου.

Βάσκανος μοίρα! Βάστα, Ελλαδίτσα μου, μπας και ξαναγίνει αντιμνημονιακός ο κ. Τσίπρας και βγει αληθινός ο Βάρναλης όταν έλεγε:

Να χαμ’ ένα βασιλιά
για να μας θαμπώνει,
με λειρί στο κούτελο
και φωνή τρομπόνι

ώι-ώι μάνα μου, να ’χα κι εγώ δυο κέρατα / τον οχτρό να σκιάξω / σέρτικος κι αράθυμος να τόνε πατάξω / - γκόου μπακ, μίστερ Σόιμπλε, γκόου μπακ, μαντάμ Μέρκελ, λονγκ λιβ Λεβέντης!

ΥΓ.: Σε ποιον νόμιζε ότι απευθύνεται ο κ. Τσίπρας απογειώνοντας τουίτ προς τον κ. Νταβούτογλου; σε επικεφαλής ΜΚΟ (μάλιστα από τις μη πρακτόρικες); Σε τι ήλπιζε με τις αφέλειες που έγραψε; ότι θα μεταμεληθεί η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και θα αναλογισθεί ότι πετάει δισεκατομμύρια στου Κουτρούλη τον γάμο; Είναι τόσο ναΐβ ο Τσίπρας, ώστε να κάνει χρηστομάθεια στη στρατηγική μιας άλλης χώρας; Τι είναι ο Νταβούτογλου ή ο κάθε Νταβούτογλου; ένας καλός κυριούλης που χαμπαριάζει από κουβέντες μεταξύ φραπέ και αχλαδίου; ένας παραπλανημένος τραμπούκος που οι σοφές παραινέσεις Τσίπρα θα του ανοίξουν τα μάτια; Τι νομίζει ο κ. Τσίπρας ότι είναι η πρωθυπουργία της χώρας; να λέμε και καμιά κουβέντα για το «φαντασιακό» και το «αφήγημα» για να περνάει η ώρα;

Και όταν έλαβε την απάντηση Νταβούτογλου (κρύα και πολύ συγκρατημένη - απέφυγε ο Τούρκος πρωθυπουργός τις ειρωνείες), γιατί ο δικός μας κατέβασε όσα είχε ανεβάσει, σε ένα ακόμα ρεσιτάλ είπα-ξείπα; Δεν μπορούσε να λουστεί τα λόγια του; ούτε καν αυτό; Και θα τον πάρει η Τουρκία στα σοβαρά; Δηλαδή στο επόμενο τετ α τετ (ή τουίτ τουίτ) θα φτερνίζεται ο κ. Νταβούτογλου και θα σκουπίζεται το πανελλήνιον; Τι είναι αυτά;

Πλην όμως, όπως θα έλεγε και ο κ. Λεβέντης: ψυχραιμία, αδέλφια! Ενα τουίτ κατεβάσαμε, όχι τα παντελόνια...

e-nikos