Αν μιλήσεις για τον αμύθητο πλούτο που παράγουν οι εργάτες και λυμαίνονται αφορολόγητα οι κεφαλαιοκράτες, μιλάς ξύλινη γλώσσα. Αν επικαλεστείς τους υπουργούς που ξεχνούν ή δεν ήξεραν να δηλώσουν τα δεκάδες ακίνητα και τα εκατομμύριά τους, είσαι λαϊκιστής. Το ίδιο και αν επιμένεις να θυμάσαι τα κλεμμένα. Αν πάλι αρχίσεις τα καντήλια μη μπορώντας να κατευνάσεις την οργή σου με αυτά που ζεις, βλέπεις και ακούς, είσαι χαμηλού επιπέδου, δεν έχεις τρόπους, δεν ξέρεις να συνδιαλέγεσαι.
«Τρόπους» σαν αυτούς που βρήκαν τους τελευταίους μήνες όλα αυτά τα τυχάρπαστα τυπάκια που πριν γίνουν βουλευτές δεν τα ’ξερε ούτε η μάνα τους και σήμερα βγαίνουν στα κανάλια και συναγωνίζονται στην παραγωγή αηδίας και την τέχνη του ψεύδους αυτούς που μέχρι χτες έβριζαν. Με την ίδια προβλέψιμη ορολογία, τις ίδιες εκφράσεις, τις ίδιες αναπνοές πριν ξεστομίσουν τα δικά τους ψέματα, ακόμα και τον ίδιο τρόπο αντίδρασης όταν νιώσουν ότι θίγονται. Στα τηλεοπτικά παράθυρα όλα αυτά, γιατί στις δημόσιες συναθροίσεις δεν τολμούν (ακόμα) να το δοκιμάσουν. Εκεί χρησιμοποιούν την παλιά γλώσσα, αυτή που τους έφερε στην εξουσία και τους έκανε σήμερα να νιώθουν «κάποιοι».
Διαβάστε περισσότερα »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου