Η τελική μάχη για τη ρακή θα δοθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο

   ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Χριστόφορος Παπαδάκης

Μπορεί οι παραδοσιακοί καζανάρηδες της Κρήτης να κέρδισαν τη μάχη για το δικαίωμα να συνεχίζεται η χύμα διάθεση του παραδοσιακού μας προϊόντος, ώστε να μη θεωρηθεί πλέον σαν βιομηχανικό και να έχει την ανάλογη φορολόγηση των ξενόφερτων ποτών, αλλά η μεγαλύτερη μάχη που θα κρίνει και τον... "πόλεμο" δεν αποκλείεται να δοθεί εντός του 2017. Και αυτή δεν είναι άλλη από την εκδίκαση της προσφυγής των ποτοποιών κατά της τσικουδιάς και των παραδοσιακών αποσταγματοποιών του νησιού μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όπου και θα πρέπει η πλευρά της τσικουδιάς να διεκδικήσει τη διατήρηση του καθεστώτος, κρατώντας τον παραδοσιακό της χαρακτήρα!    «Είμαστε προβληματισμένοι για την εκδίκαση της υπόθεσης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο», λέει στην εφημερίδα "Νέα Κρήτη" ο πρόεδρος του Συλλόγου Αποσταγματοποιών Τσικουδιάς Νομού Ηρακλείου Στάθης Φραγκιαδάκης. «Αυτή θα είναι και η δυσκολότερη μάχη μας και δεν αποκλείεται να χρειαστεί να τη δώσουμε εντός του τρέχοντος έτους», λέει ο συνδικαλιστής. Στο μεταξύ, οι καζανάρηδες του νησιού τις τελευταίες ημέρες είχαν μια σημαντική επιτυχία, με την απόφαση εκείνη που απομακρύνει τον κίνδυνο που ελλόχευε από τις απαιτήσεις της δεύτερης εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, αλλά και τις αντίστοιχες επιθυμίες των ποτοποιών, με πρόσχημα την πάταξη της φοροδιαφυγής: H απόφαση να επιτρέπεται η τσικουδιά να κυκλοφορεί "χύμα" ανέστειλε προς το παρόν την αγωνία τους... Τυποποίηση Η εφημερίδα "Ν.Κ.", όμως, κάλεσε τον πρόεδρο των καζανάρηδων του νομού Ηρακλείου χθες να απαντήσει στο ερώτημα «γιατί όχι τυποποίηση και συνάμα ταυτοποίηση της ρακής, ώστε να αποκτήσει το παραδοσιακό μας ποτό τη θέση που του αξίζει, όχι μόνο στην εσωτερική αλλά και στην εγχώρια αγορά;». Προφανώς και δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Όπως εξηγεί ο Στάθης Φραγκιαδάκης, «ο νόμος και ο ευρωπαϊκός κανονισμός λέει ότι, εφόσον η τσικουδιά εμφιαλωθεί, θα πρέπει να εφαρμοστεί με τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης που ισχύει και στα βιομηχανοποιημένα ποτά»... Μάλιστα, η εμφιάλωση δεν απαγορεύεται. Αλλά απαγορεύεται να αναγράφεται πάνω στη συσκευασία η ταυτότητα του παραγωγού. «Μα παντού θα βρείτε ρακή σε μπουκάλια που τα γεμίζει ο παραγωγός και τα διακινεί. Κάθε μπουκάλι που είναι κατάλληλο για τρόφιμο επιτρέπεται να χρησιμοποιείται για το σκοπό αυτό»... Αλλά πέρα από τη φορολόγηση. Για να εμφιαλώνεται η τσικουδιά, βάσει νομοθεσίας, απαιτούνται εμφιαλωτήρια τα οποία είναι πολύ μεγάλης δυναμικότητας και έχουν μεγάλο κόστος, αφού λειτουργούν στα πρότυπα της ποτοποιίας. «Είναι εμφιαλωτήρια πολύ μεγάλα και κοστίζουν γύρω στις 500.000 ευρώ. Εμείς, επειδή είμαστε μικροί παραγωγοί, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε τέτοιες επενδύσεις». Σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα συνεταιριστικής οργάνωσης, ο ίδιος απαντά ότι ούτε αυτό θα ήταν αρκετό για να μπορεί να γίνει μια τέτοια μονάδα, αφού «ο μέσος όρος παραγωγής αμπελουργού ή καζανάρη είναι γύρω στα 550 κιλά, οπότε θα πρέπει να μαζέψεις την τσικουδιά όλης της Κρήτης για να κάνεις ένα εμφιαλωτήριο. Δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Και κάτι τέτοιο, προφανώς, είναι αδύνατον»... Όλα αυτά βέβαια μπορεί και να αλλάξουν. Και μόνο αν αλλάξουν στην κατεύθυνση του δικαιώματος κατασκευής και λειτουργίας τυποποιητηρίου με μικρότερο κόστος, που να ανταποκρίνεται στα μεγέθη και τις δυνατότητες των αμπελουργών και των καζανάρηδων της Κρήτης, μόνο τότε θα είναι εφικτή μια τέτοια επένδυση, αλλά και πάλι θα πρέπει να μειωθούν οι φορολογίες. «Εμείς λέμε ότι, όπως είναι τα μικρά οινοποιεία οικογενειακής μορφής στην Ελλάδα, έτσι θα πρέπει να μπορεί να γίνεται και μια ανάλογη μονάδα για την παραγωγή της τσικουδιάς», σύμφωνα με τον Στάθη Φραγκιαδάκη. Φόροι- "φωτιά" «Γύρω στα 11 ευρώ το λίτρο είναι ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης στα ποτά», λέει στη "Ν.Κ." ο πρόεδρος των καζανάρηδων του νομού Ηρακλείου. Την ίδια ώρα, η ρακή παραμένει στο φόρο. Αν όμως πάει ενταχθεί και η ρακή στον ΕΦΚ των 11 ευρώ, συν την τιμή παραγωγού των 3 ευρώ το λίτρο, συν και το ΦΠΑ, η τιμή αμέσως αναβαίνει στα 17 ευρώ το λίτρο! «Άρα ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης είναι το μεγάλο πρόβλημα. Χρειάζεται λοιπόν ένας συνολικός σχεδιασμός», τονίζει ο Στάθης Φραγκιαδάκης και αναφέρεται στην τουριστική περίοδο, λέγοντας ότι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός πως τους τουρίστες τους κερνάνε στα μαγαζιά ρακή και τους αρέσει να την απολαμβάνουν. Και αυτό είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την προώθηση του προϊόντος. Άλλωστε υπενθυμίζει ότι, πέρα από το φορολογικό θέμα της ρακής, ο νόμος για τη ρακή δεν έχει αλλάξει από το 1957 μέχρι σήμερα και, επομένως, χρειάζεται οπωσδήποτε αναπροσαρμογή. Σε ό,τι αφορά το φόρο της ρακής, αυτός προπληρώνεται και δεν αλλάζει, ενώ από το 2001 που θεσμοθετήθηκε, μέχρι και σήμερα, δεν ξεπερνάει τα 0,59 ευρώ το λίτρο. Στο σημείο αυτό διευκρινίζει ότι τόσο ο αμπελουργός όσο και ο ιδιοκτήτης καζανιού έχουν σήμερα ίδια δικαιώματα να εμφιαλώσουν τη ρακή και να την πουλήσουν. Άλλωστε και ο καζανάρης είναι αμπελουργός, καθώς το κράτος δε δίνει άδεια για ρακοκάζανο σε κάποιον που δεν έχει και αμπέλι. «Έχω δηλαδή εγώ μια άδεια καζανιού για μένα και έρχεσαι κι εσύ και βγάζεις τη ρακή σου στο δικό μου καζάνι. Αυτή είναι η διαφορά», όπως εξηγεί ο ίδιος. Βέβαια, το γεγονός ότι σε σχέση με τους αμπελουργούς είναι λίγα τα καζάνια, έχει να κάνει με το μεγάλο κόστος έκδοσης άδειας και λειτουργίας καζανιού. Την ίδια ώρα, τα παράνομα καζάνια κάνουν μεγάλη ζημιά στο χώρο. «Φανταστείτε ότι, στον εντοπισμό ενός παράνομου καζανιού, το τελωνείο δεν μπορεί να επιβάλει τιμωρία, γιατί η υπόθεση οδηγείται ποινικά και πολλές φορές μπορεί να μην πάει καθόλου σε δίκη. Όταν όμως γίνεται έλεγχος στο νόμιμο καζάνι, συνήθως εκεί θα υπάρξει αμέσως τιμωρία, αφού το τελωνείο είναι αυτό που θα επιβάλει αμέσως τις ποινές», σύμφωνα με τον Στάθη Φραγκιαδάκη. Μειώνεται διαρκώς η παραγωγή Στο μεταξύ, μειώνεται διαρκώς η παραγωγή της τσικουδιάς από χρόνο σε χρόνο. Μόνο φέτος είχαμε μια μείωση σε σχέση με πέρυσι της τάξεως του 30%. «Είχαμε μειωμένη παραγωγή στα σταφύλια. Έχει πέσει και η ζήτηση από την πλευρά των καταναλωτών, επειδή ο κόσμος δεν έχει χρήματα για να αγοράζει τη ρακή όπως έκανε παλιότερα». Αυτές, όπως λέει ο κ. Φραγκιαδάκης, είναι οι πιο σημαντικές αιτίες. «Ο κόσμος συνεχίζει να την προτιμά. Αλλά πλέον δε θα πάρει εύκολα στο σπίτι του λόγω ανέχειας, ή θα την αγοράζει πια με μέτρο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ρακή δεν έχει μέλλον στις αγορές όχι μόνο της Κρήτης, αλλά και της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης», καταλήγει ο πρόεδρος των καζανάρηδων. http://www.neakriti.gr/?page=newsdetail&DocID=1390586&srv=364