Μέχρι και πρόσφατα η Κυριακάτικη αργία αποτελούσε κεκτημένο της
εργατικής τάξης στη χώρα μας. Με το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων
τις Κυριακές καταργείται ένα ακόμη πράγμα που θεωρούνταν αυτονόητο για
τον κόσμο της εργασίας.
Η αρχή έγινε με το άνοιγμα των καταστημάτων για 7 παραπάνω Κυριακές το χρόνο, που αργότερα αυξήθηκαν σε 52, «πιλοτικά», με απόφαση του Υπουργείου Ανάπτυξης. Το τελευταίο, αυτό, μέτρο των 52 Κυριακών ήταν αυτό που εξώθησε τους εμπόρους (ΓΣΕΒΕΕ) και την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο και έκρινε την απόφαση για τις 52 Κυριακές, ως αντισυνταγματική. Η στάση των εμπόρων ήταν αναμενόμενη. Δεν έτρεξαν γιατί κόπτονται για τον αγώνα των εργαζομένων για 1 ημέρα ξεκούρασης την εβδομάδα, αλλά γιατί οι 52 Κυριακές δεν φέρνουν κανένα απολύτως κέρδος στους μικρομεσαίους εμπόρους. Ίσα ίσα που πλήττουν θανάσιμα τις τσέπες τους.
Τι θα γίνει όμως με τις 8 Κυριακές που θα μείνουν τα εμπορικά μαγαζιά ανοιχτά;
Τόσο η θέσπιση της λειτουργίας των καταστημάτων για 8 Κυριακές το χρόνο, αποτελούν μία ακόμη ήττα για τον λαό μας, που τα τελευταία χρόνια βλέπει εργοδότες και κράτος να υποτιμούν συνεχώς την εργασία του και να οξύνουν την εκμετάλλευση πάνω στις εργατικές μάζες. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας αποτελεί μια ήττα που μας γυρνάει πίσω πάνω από έναν αιώνα, αν αναλογιστούμε πως το 1909 ήταν η τελευταία φορά που δούλευαν οι υπάλληλοι του εμπορίου κυριακάτικα στην Ελλάδα.
Δεν έφτανε, λοιπόν, η κατάργηση των σταθερών ωραρίων, η εξαφάνιση των ρεπό, η εκ περιτροπής εργασία, οι πενιχροί μισθοί και τα απλήρωτα μεροκάματα, η ανασφάλιστη εργασία, η σύγχρονη μορφή δουλείας των VOUCHER, έρχεται και η κατάργηση της Κυριακάτικης ανάπαυσης για να τσακίσει μια ακόμη κατάκτηση των εργαζομένων, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα καθεστώς βαρβαρότητας και τρομοκρατίας, πίσω από τις πολύχρωμες και χλιδάτες βιτρίνες των πολυκαταστημάτων του Βόλου. Φυσικά ούτε λόγος για την καθιερωμένη προσαύξηση της τάξης του 75% που θα πρέπει να δίνεται λόγω της εργασίας την Κυριακή.
Γιατί για τους εργοδότες σημαντικό είναι το υλικό κέρδος και όχι η ξεκούραση των εργαζομένων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές μπορεί να αποτελέσει τον πρόδρομο για μια γενικευμένη κυριακάτικη εργασία, όχι μόνο για 7 Κυριακές το χρόνο αλλά ίσως και για τις 52. Πολύ σύντομα και άλλοι κλάδοι θα αναγκαστούν να εργαστούν τις Κυριακές (μεταφορές, ταχυδρομεία, τράπεζες κτλ) καθώς θα υπάρχει η «ανάγκη» να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της αγοράς. Ο κύκλος αυτός θα μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο καθώς η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στο εμπόριο ανοίγει την πόρτα για την κατάργηση σε όλους τους κλάδους και την καθολική υποταγή της κοινωνίας στις βουλές της αγοράς.
Ας μην έχουμε λοιπόν αυταπάτες. Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο το εμπόριο. Κανείς δεν μπορεί να είναι καταναλωτής την Κυριακή. Με το να ψωνίζει κάποιος την Κυριακή δεν στερεί απλά τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του εργαζόμενου, αλλά ανοίγει το δρόμο για την κλοπή και του δικού του ελεύθερου χρόνου.
Φίλε/Φίλη μου αν σου λείπει και ένα μπλουζάκι ή ένα μαρούλι τη Κυριακή τι έγινε στην τελική; Θα το πάρεις τη Δευτέρα. Ζήσε χωρίς αυτό. Είναι τουλάχιστον ντροπή αν πας να ψωνίσεις την Κυριακή. Θα είσαι από αυτούς που δεν σέβονται την ημέρα της αργίας που με τόσο κόπο και αίμα συμπατριωτών μας κατακτήθηκε. Την Κυριακή πρέπει να πας μια κοντινή εκδρομή, να χαλαρώσεις, να δεις τους φίλους σου, να παίξεις με τα παιδιά σου, να την αφιερώσεις στον εαυτό σου. Θα μου πεις δεν έχεις χρόνο να ψωνίσεις τις άλλες ημέρες γιατί δεν προλαβαίνεις με τόσες υποχρεώσεις.
Τότε να βάλεις προτεραιότητα να πας μια καθημερινή πρωί. Έχει πολύ λιγότερο κόσμο και τα μαγαζιά είναι άδεια. Άλλωστε αν ψωνίσεις να ξέρεις ότι έπειτα μπορεί να έρθει και η σειρά σου.
Αν επιλέγεις να ψωνίζεις Κυριακή, ετοιμάσου να δουλεύεις και Κυριακή.
Ναι εσύ που δουλεύεις 5 ημέρες την εβδομάδα σε ένα γραφείο στο Δημόσιο ή στον Ιδιωτικό τομέα. Το αποκλείεις; Μην αποκλείεις τίποτα σε αυτή τη χώρα που το ΟΧΙ γίνεται ΝΑΙ από τα μνημονιακά κόμματα και συγκυβερνήσεις και που σε λίγο θα πληρώνεις φόρο και για την αναπνοή σου. Ο σεβασμός δεν είναι ούτε προσόν αλλά ούτε και χρέος των πολιτικών των Μνημονίων και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αυτό που ωστόσο έχεις ΕΣΥ χρέος να κάνεις απέναντι στον εαυτό σου και την οικογένεια σου είναι να πας αυτή την Κυριακή μια εκδρομή.
Τη λύση θα την δώσουμε όλοι μαζί οι εργαζόμενοι, άνεργοι, καταναλωτές με την Αλληλεγγύη μας και την Αντίσταση μας σε ότι κακόβουλο μας επιβάλλουν στους χώρους εργασίας, στις γειτονίες μας και παντού.
Ας αρχίσουμε από αυτή τη Κυριακή στο χέρι μας είναι.
Η αρχή έγινε με το άνοιγμα των καταστημάτων για 7 παραπάνω Κυριακές το χρόνο, που αργότερα αυξήθηκαν σε 52, «πιλοτικά», με απόφαση του Υπουργείου Ανάπτυξης. Το τελευταίο, αυτό, μέτρο των 52 Κυριακών ήταν αυτό που εξώθησε τους εμπόρους (ΓΣΕΒΕΕ) και την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο και έκρινε την απόφαση για τις 52 Κυριακές, ως αντισυνταγματική. Η στάση των εμπόρων ήταν αναμενόμενη. Δεν έτρεξαν γιατί κόπτονται για τον αγώνα των εργαζομένων για 1 ημέρα ξεκούρασης την εβδομάδα, αλλά γιατί οι 52 Κυριακές δεν φέρνουν κανένα απολύτως κέρδος στους μικρομεσαίους εμπόρους. Ίσα ίσα που πλήττουν θανάσιμα τις τσέπες τους.
Τι θα γίνει όμως με τις 8 Κυριακές που θα μείνουν τα εμπορικά μαγαζιά ανοιχτά;
Τόσο η θέσπιση της λειτουργίας των καταστημάτων για 8 Κυριακές το χρόνο, αποτελούν μία ακόμη ήττα για τον λαό μας, που τα τελευταία χρόνια βλέπει εργοδότες και κράτος να υποτιμούν συνεχώς την εργασία του και να οξύνουν την εκμετάλλευση πάνω στις εργατικές μάζες. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας αποτελεί μια ήττα που μας γυρνάει πίσω πάνω από έναν αιώνα, αν αναλογιστούμε πως το 1909 ήταν η τελευταία φορά που δούλευαν οι υπάλληλοι του εμπορίου κυριακάτικα στην Ελλάδα.
Δεν έφτανε, λοιπόν, η κατάργηση των σταθερών ωραρίων, η εξαφάνιση των ρεπό, η εκ περιτροπής εργασία, οι πενιχροί μισθοί και τα απλήρωτα μεροκάματα, η ανασφάλιστη εργασία, η σύγχρονη μορφή δουλείας των VOUCHER, έρχεται και η κατάργηση της Κυριακάτικης ανάπαυσης για να τσακίσει μια ακόμη κατάκτηση των εργαζομένων, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα καθεστώς βαρβαρότητας και τρομοκρατίας, πίσω από τις πολύχρωμες και χλιδάτες βιτρίνες των πολυκαταστημάτων του Βόλου. Φυσικά ούτε λόγος για την καθιερωμένη προσαύξηση της τάξης του 75% που θα πρέπει να δίνεται λόγω της εργασίας την Κυριακή.
Γιατί για τους εργοδότες σημαντικό είναι το υλικό κέρδος και όχι η ξεκούραση των εργαζομένων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές μπορεί να αποτελέσει τον πρόδρομο για μια γενικευμένη κυριακάτικη εργασία, όχι μόνο για 7 Κυριακές το χρόνο αλλά ίσως και για τις 52. Πολύ σύντομα και άλλοι κλάδοι θα αναγκαστούν να εργαστούν τις Κυριακές (μεταφορές, ταχυδρομεία, τράπεζες κτλ) καθώς θα υπάρχει η «ανάγκη» να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της αγοράς. Ο κύκλος αυτός θα μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο καθώς η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στο εμπόριο ανοίγει την πόρτα για την κατάργηση σε όλους τους κλάδους και την καθολική υποταγή της κοινωνίας στις βουλές της αγοράς.
Ας μην έχουμε λοιπόν αυταπάτες. Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο το εμπόριο. Κανείς δεν μπορεί να είναι καταναλωτής την Κυριακή. Με το να ψωνίζει κάποιος την Κυριακή δεν στερεί απλά τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του εργαζόμενου, αλλά ανοίγει το δρόμο για την κλοπή και του δικού του ελεύθερου χρόνου.
Φίλε/Φίλη μου αν σου λείπει και ένα μπλουζάκι ή ένα μαρούλι τη Κυριακή τι έγινε στην τελική; Θα το πάρεις τη Δευτέρα. Ζήσε χωρίς αυτό. Είναι τουλάχιστον ντροπή αν πας να ψωνίσεις την Κυριακή. Θα είσαι από αυτούς που δεν σέβονται την ημέρα της αργίας που με τόσο κόπο και αίμα συμπατριωτών μας κατακτήθηκε. Την Κυριακή πρέπει να πας μια κοντινή εκδρομή, να χαλαρώσεις, να δεις τους φίλους σου, να παίξεις με τα παιδιά σου, να την αφιερώσεις στον εαυτό σου. Θα μου πεις δεν έχεις χρόνο να ψωνίσεις τις άλλες ημέρες γιατί δεν προλαβαίνεις με τόσες υποχρεώσεις.
Τότε να βάλεις προτεραιότητα να πας μια καθημερινή πρωί. Έχει πολύ λιγότερο κόσμο και τα μαγαζιά είναι άδεια. Άλλωστε αν ψωνίσεις να ξέρεις ότι έπειτα μπορεί να έρθει και η σειρά σου.
Αν επιλέγεις να ψωνίζεις Κυριακή, ετοιμάσου να δουλεύεις και Κυριακή.
Ναι εσύ που δουλεύεις 5 ημέρες την εβδομάδα σε ένα γραφείο στο Δημόσιο ή στον Ιδιωτικό τομέα. Το αποκλείεις; Μην αποκλείεις τίποτα σε αυτή τη χώρα που το ΟΧΙ γίνεται ΝΑΙ από τα μνημονιακά κόμματα και συγκυβερνήσεις και που σε λίγο θα πληρώνεις φόρο και για την αναπνοή σου. Ο σεβασμός δεν είναι ούτε προσόν αλλά ούτε και χρέος των πολιτικών των Μνημονίων και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αυτό που ωστόσο έχεις ΕΣΥ χρέος να κάνεις απέναντι στον εαυτό σου και την οικογένεια σου είναι να πας αυτή την Κυριακή μια εκδρομή.
Τη λύση θα την δώσουμε όλοι μαζί οι εργαζόμενοι, άνεργοι, καταναλωτές με την Αλληλεγγύη μας και την Αντίσταση μας σε ότι κακόβουλο μας επιβάλλουν στους χώρους εργασίας, στις γειτονίες μας και παντού.
Ας αρχίσουμε από αυτή τη Κυριακή στο χέρι μας είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου