Μόλις ξεκινούσε η μεγάλη οικονομική κρίση για τη χώρα μας. Και εκείνη τη βραδιά, κλείνοντας τον κύκλο των εκπομπών, ανοίξαμε ένα μεγάλο ζήτημα...Την ανάγκη μαζικής επιστροφής των Ελλήνων χαμηλόμισθων και άνεργων των πόλεων, πίσω στα χωριά τους, για να ασχοληθούν με την ύπαιθρο, να καλλιεργήσουν τη γη, να παράγουν προϊόντα, να μην αναγκάζονται να στέκονται στις ουρές των συσσιτίων για ένα πιάτο φασολάδα, για μια τσάντα ντομάτες ή για δυο χαρτιά μακαρόνια.
Η κάμερα της εκπομπής βρέθηκε στις Δαφνές. Καταγράψαμε σοφές κουβέντες τότε από τους ανθρώπους του χωριού. Αλλά και πίκρα, που εκφράστηκε από μία αρνητική διάθεση για τη μαζική επιστροφή των ανθρώπων στα χωριά τους, αφού μας έλεγαν οι αγρότες ότι "εμείς πεινάμε τώρα εδώ που είμαστε λίγοι. Να έρθουν και οι υπόλοιποι εδώ γιατί; Για να πεινάμε όλοι μαζί";
Αλλά και στην Αυγενική, τότε, η κάμερα της Κιβωτού κατέγραψε τις απόψεις των αμπελουργών, που με σεβασμό τις έβγαλε στον αέρα, άσχετα από την κομματική τοποθέτηση υπέρ του τότε Πρωθυπουργού της χώρας Γιώργου Παπανδρέου, που μόλις μας είχε βάλει στο ΔΝΤ και είχε αρχίσει για τη χώρα, η σκλαβιά και η εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού, από τους δανειστές και τα μνημόνια τους.
Τη βραδιά εκείνη, η εκπομπή δέχτηκε πολλά τηλεφωνήματα και τα έβγαλε στον αέρα, από τη μια άκρη της Κρήτης ως την άλλη. Βγήκαν πολλά στοιχεία, ακούστηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις και το πάνελ πήρε πολύ γρήγορα "φωτιά".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου