Του Γιώργου Αλεξάτου
"Και πού θα κατεβούμε στις συγκεντρώσεις θα βγει κάτι; Μόνο αν γίνει εξέγερση θα με δείτε κι εμένα κάτω".
Ακριβώς έτσι σκέφτονταν και κάποιοι που σε πολύ πιο δύσκολους καιρούς, με πόλεμο και δυστυχία, έβλεπαν να μην κουνιέται φύλλο στην τσαρική Ρωσία. Σε σημείο ώστε ο Λένιν να γράφει, τον Σεπτέμβριη του 1916, πως η επανάσταση κατά του Τσάρου μπορεί να είναι υπόθεση της επόμενης γενιάς.
Έτσι θα σκέφτονταν αυτοί κι εκείνο το πρωινό του Φλεβάρη 1917, όταν θα είδαν τις γυναίκες να διαμαρτύρονται έξω από εκείνον τον φούρνο της Πετρούπολης, γιατί δεν υπήρξε ψωμί.
"Σιγά, τώρα! Τσάμπα φασαρία..."
Πού να 'ξεραν ότι σε λίγη ώρα θα κατέβαιναν συμπαραστάτες τους οι εργάτες του Πουτίλοφ και θα 'παιρνε φωτιά η Ρωσία ολόκληρη. Και σε λίγες μέρες ο Τσάρος θα 'ταν παρελθόν. Και ο Λένιν, ένα χρόνο αφότου έγραφε για τη μέλλουσα γενιά, θα αναλάμβανε τη διακυβέρνηση της χώρας!
Όμως, ο Λένιν μπορεί να έπεσε έξω στις προβλέψεις του, αλλά ποτέ δεν είχε πάψει να καλεί σε συμμετοχή σε κάθε αγώνα, ακόμη και στην πιο ασήμαντη λαϊκή κινητοποίηση. Γι' αυτό νίκησε!
http://anemosantistasis.blogspot.gr/2017/05/blog-post_828.html#_140421_image_0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου