Κάποτε είχαμε...ελπίδα...

Του Χριστόφορου Παπαδάκη

Αυτό το..."αιώνιο" πρόβλημα της Ελληνικής Οικογένειας... Εκατό, διακόσιες χιλιάδες δραχμές; Άντε βρε και τριακόσιες. Θα περάσουμε καλά μέρες που είναι και δε βαριέσαι. Έχει Ο Θεός. Θα δουλέψουμε μετά που θα γυρίσουμε στη δουλειά μας, άντε θα κάνουμε και λίγη οικονομία και θα ξαναμαζέψουμε τα φράγκα που θα φάμε. Πάσχα είναι. "Μόνο, βρε γυναίκα, βγάλε πρόγραμμα. Κάπου που να είναι καλά και για το παιδί"...

Να ταξιδέψουμε με πλοίο; Στα νησάκια τέτοιες μέρες είναι πανέμορφα. Μόνο που στα περισσότερα, αν πιάσει κακοκαιρία δεν θα μπορούμε ούτε να φύγουμε. Θα εγκλωβιστούμε. Γι αυτό, ας επιλέξουμε μεγαλύτερα νησιά. Ίσως να πάμε και στην Κέρκυρα; Εκτός του ότι το Ιόνιο είναι μαγικό, στα Επτάνησα έχουν και φοβερά έθιμα τώρα το Πάσχα. Όπως στην Πλατεία του Λιστόν στην Κέρκυρα, που βγαίνουν από τα παράθυρα τους οι κάτοικοι και πετάνε κάτω στα δρόμο τα λαήνια. Ε. Να ξεφύγουμε μωρέ και λίγο από την Κρήτη.

"Να πάμε κάπου που να είναι καλά και για το παιδί"... Και στη χειρότερη περίπτωση, ας πάμε τις εκδρομούλες μας εδώ στην Κρήτη και ας οργανώσουμε από τώρα το ταξιδάκι του καλοκαιριού. Που επιστρέφοντας μετά το Πάσχα στη δουλειά, να μην είμαστε και...εντελώς ξεθεωμένοι...Άντε πάμε τώρα και σε καμιά ψαροταβέρνα...

Τι; Δεν έχουμε τώρα λεφτά στο σπίτι; Και πού να πάω να σταθώ στην ουρά; Εδώ κοντά στο υποκατάστημα της ΑΤΕ θα πάω. Πόση ώρα να σταθώ στην ουρά να σηκώσω ένα - δυο χιλιάρικα.
"Βγάλε πεντοχίλιαρο. Έρχεται Σαββατοκύριακο. Όλο και κάπου θα μας χρειαστούν τα λεφτά. Άμα είναι κλειστή η Τράπεζα από που θα βρούμε άλλα για να καλύψουμε τις ανάγκες μας";....
"Να βγάλω πεντοχίλιαρο για δύο μέρες; Λες και θα κάνουμε να ξαναβρούμε Τράπεζα για να σηκώσουμε λεφτά καμιά βδομάδα... Τέλος πάντων. Φέρε μου το βιβλιάριο γυναίκα. Ελπίζω να μην αργήσω"...

Και έτσι, περνούσαν τα χρόνια. Η Ελληνική οικογένεια, τέτοιες μέρες, "αλώνιζε" την Ελλάδα...Και οι ταβέρνες, γέμιζαν από καλοφαγάδες...Πόσα έπρεπε να πληρώσει μια τριμελής οικογένεια ή μια οικογένεια με δυο παιδιά, για να περάσει όμορφα σε μια ταβέρνα; Δυο; Τρία χιλιάρικα; Εξαρτάται και από το είδος του φαγητού. Άντε στα πέντε χιλιάρικα βρε αδελφέ και ας πάει και το παλιάμπελο.
Θα μου πεις. Με ένα πεντοχίλιαρο, μια οικογένεια κάλυπτε τις ανάγκες της στο σούπερ μάρκετ για τουλάχιστον μία εβδομάδα... (Δηλαδή με τα σημερινά 15 ευρώ και ούτε)... Έλα μωρέ. Πάσχα είναι. Δε βαριέσαι...

Στο κάτω - κάτω, περίμενες κι εκείνη την αυξησούλα. "Πέρυσι δεν μου έκανε αύξηση", έλεγες. "Φέτος δεν μπορεί να μην μου κάνει. Υπάρχουν και οι νόμοι, βλέπεις. Πρέπει να είναι νόμιμο το αφεντικό και όλο και κάτι θα μου δώσει"... Ελπίδα για κάτι καλύτερο. Μια αυξησούλα. Και δε βαριέσαι. Ας μείνουμε και από λεφτά. Έχουμε τη δουλειά μας. Θα τα καταφέρουμε. Δε θα χαθούμε...

Άλλωστε, αυτό που ξέραμε όλοι ήταν πως, άμα πιάσεις κάπου δουλειά, ξεκινώντας με ένα άλφα ποσό, θα συνεχίσεις στη συνέχεια και θα έχεις τις λεγόμενες "νόμιμες αυξήσεις". Τι στο καλό; "Υπάρχει ποτέ περίπτωση να έχουμε μειώσεις; Έλα Χριστέ κι Απόστολε"...

Βέβαια υπάρχει και το δάνειο. Με 180.000 δραχμές μισθό εγώ και άλλες 190.000 δραχμές εσύ, με το ενοίκιο και τα παιδιά, πώς θα καταφέρουμε να χτίσουμε; Και πόσα να πάρουμε; 15 εκατομμύρια είναι αρκετά; Αλλά έλα μωρέ. Θα πάμε διακοπές και φέτος κι ότι γίνει. Θα τα καταφέρουμε. Έχουμε και κάτι οικονομίες στην άκρη. Θα τα καταφέρουμε. Νέοι είμαστε. Δουλειά έχουμε... Άντε στην υγειά μας. Ωραίο το κρασί από το χωριό. Φώναξε και οικογένειες φίλων, να το πιούμε παρεούλα. Άντε και του χρόνου...

Άλλαξαν όλα τόσο γρήγορα...Κάποιοι τα άλλαξαν. Και τώρα ζούμε αυτά που ζούμε και δεν πιστεύουμε πόσο πολύ άλλαξαν όλα στη ζωή μας...Τα παιδιά μας, μεγαλώνουν μες στην κρίση. Τα παιδιά μας δεν θα έχουν ποτέ την..."πολυτέλεια" να πουν, "ας περάσουμε καλά και δεν πειράζει. Αύριο ξημερώνει άλλη μέρα. Θα πάνε όλα καλά. Έχουμε τις δουλειές μας. Υπάρχει κι η ελπίδα"...