Η Τράπεζα, όταν σου έδινε τα δάνεια, δεν τα έδινε από την καλή της πρόθεση, ή επειδή της περίσσευαν…. Τα έδινε επειδή θα έβγαζε κέρδος και ήλπιζε στους καλούς οικονομικά καιρούς: ήξερε ότι είσαι Δημόσιος Υπάλληλος με έναν μισθό και τη δουλειά σου, ήξερε ότι δουλεύεις στο εργοστάσιο 10 χρόνια και ο μισθός σoυ θα είναι σχετικά σταθερός, υπολόγιζε στο μισθό σου, στη δουλειά σου. Και ας χρώσταγες κι αλλού, εις γνώση της σε δανειοδοτούσε… Γιατί είχε βάλει τη ζωή και την περιουσία σου στο μάτι… Σου τα έδινε επειδή έτσι έβγαζε υπερκέρδη τόσα χρόνια…
Ανοιχτή επιστολή τραπεζοϋπαλλήλων στην κοινωνία
Είμαστε εργαζόμενοι στην Τράπεζα. Προσφέρουμε τον χρόνο μας προς εκμετάλλευση δουλεύοντας για λογαριασμό κάποιου άλλου. Ανήκουμε στην εργατική τάξη. Ανήκουμε δηλαδή στην τάξη αυτή που πλήττεται περισσότερο τα τελευταία 5 χρόνια τουλάχιστον… Μια πληττόμενη, υπερχρεωμένη εργατική τάξη, που ο καπιταλισμός και όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις, φρόντισαν να «αλυσοδέσουν» με χρέη και ενοχές… Όχι μόνο εμάς, αλλά και τα παιδιά των παιδιών μας. Yποθήκευσαν όχι μόνο τα σπίτια, όχι μόνο τον μόχθο μας, όχι μόνο τον πλούτο που η δική μας εργατική τάξη παράγει, αλλά και το παρόν και το μέλλον όλων μας …
Κι επειδή θέλουμε να είμαστε εντάξει με την τάξη στην οποία ανήκουμε, την τάξη την εργατική (από την οποία πολλοί συνάδελφοι φρόντισαν να θέσουν εαυτούς εκτός, επειδή φορούσαν κοστούμι και γραβάτα, και περιέφεραν εαυτούς ως στελεχάρες, τώρα τι στελεχάρες με 1000- 1500 ευρώ μισθό , μην το ψάχνετε, και πολλοί απ’ αυτούς έγιναν και μεγαλοσυνδικαλιστές με το αζημίωτο), έχουμε χρέος να σου πούμε την αλήθεια.
Η αλήθεια λοιπόν, είναι η εξής μία: η Τράπεζα (στην πραγματικότητα όλο το τραπεζικό σύστημα) έχει χρεοκοπήσει στην ουσία από τις απαρχές της «κρίσης», οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να σώσουν τον ασθενή με παυσίπονες ενέσεις, με δάνεια δηλαδή, που αντί να λύνουν το πρόβλημα, το έκαναν όλο και μεγαλύτερο. Τα δάνεια αυτά όμως, τα δανείστηκαν αυτοί και τα χρωστάμε εμείς οι εργάτες. Σκέψου λίγο: τα δανείστηκε το κράτος, για να τα δώσει στην Τράπεζα που φαλίρισε, και τα πληρώνουμε όλοι εμείς διπλά και τρίδιπλα με κάθε λογής χαράτσια, εισφορές αλληλεγγύης, φόρους στο πετρέλαιο, ΦΠΑ, μειώσεις συντάξεων, ληστρικές επιθέσεις στα ασφαλιστικά ταμεία και…. Τελειωμό δεν έχει η λίστα!
Και φυσικά, έχει φροντίσει η Τράπεζα να σου υπενθυμίσει με κάθε λογής εκβιασμό ότι της χρωστάς κάτι «δανειάκια». Και απειλεί να σου πάρει το σπίτι, απειλεί να σε διασύρει στα δικαστήρια, απειλεί να σε εξευτελίσει ως άνθρωπο γενικότερα… Και αν δεν είναι αυτό το απόλυτο θέατρο παραλόγου , τότε τι είναι;
Κάπου εδώ λοιπόν, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράματα… Έχουμε χρέος να το κάνουμε ως τραπεζοϋπάλληλοι.. Η Τράπεζα, όταν σου έδινε τα δάνεια, δεν τα έδινε από την καλή της πρόθεση, ή επειδή της περίσσευαν…. Τα έδινε επειδή θα έβγαζε κέρδος και ήλπιζε στους καλούς οικονομικά καιρούς: ήξερε ότι είσαι Δημόσιος Υπάλληλος με έναν μισθό και τη δουλειά σου, ήξερε ότι δουλεύεις στο εργοστάσιο 10 χρόνια και ο μισθός σoυ θα είναι σχετικά σταθερός, υπολόγιζε στο μισθό σου, στη δουλειά σου. Και ας χρώσταγες κι αλλού, εις γνώση της σε δανειοδοτούσε… Γιατί είχε βάλει τη ζωή και την περιουσία σου στο μάτι… Σου τα έδινε επειδή έτσι έβγαζε υπερκέρδη τόσα χρόνια…
Και τώρα δεν έχεις δουλειά, παίρνεις τα μισά λεφτά (αν τα παίρνεις) , πληρώνεις τις απαιτήσεις των κυβερνήσεων (οι οποίες θυμίζουμε, είναι για να σώσουν πάλι την Τράπεζα), και φυσικά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ! Και το κυριότερο, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ!!!
Τώρα λοιπόν που οι πλειστηριασμοί βρίσκονται προ των πυλών, που θέλουν να πάρουν τον μόχθο σου, το σπίτι σου… ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΣ! Και αυτό είναι που πρέπει να το διεκδικήσουμε, να το απαιτήσουμε! Γιατί η ανεργία έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, τα είδη πρώτης ανάγκης όλο και ακριβαίνουν, ο μισθός κατάντησε επίδομα, πληρώνεις κάθε λογής παράλογο φόρο, δεν έχεις Παιδεία, Υγεία, δεν έχεις ούτε ψωμί, σου κόβουν το ρεύμα, τη θέρμανση, θα σου πάρουν και το νερό. Για τον αέρα που αναπνέεις, κρατούμε μια επιφύλαξη…
Απέναντι στην αδιαλλαξία κυβέρνησης, τρόϊκας, τραπεζών, μόνο ο αδιάλλακτος αγώνας ο δικός σου και όλης της εργατικής τάξης, όλου του λαού, μπορεί να τους υποχρεώσει να υποχωρήσουν. Με απεργιακό αγώνα διαρκείας, με τον έλεγχο του αγώνα στα χέρια μας για να μην μας ξεπουλάνε σε κάθε ευκαιρία συνδικαλιστές- τύπου ΓΣΕΕ, μπορούμε να τους ανατρέψουμε. Να σώσουμε τα σπίτια μας, το μέλλον μας. Με την οργάνωση του κόσμου σε κάθε γειτονιά.
Ήδη, έχουν βγάλει και ακονίζουν τα μαχαίρια τους οι Τραπεζίτες. Οι απαιτήσεις της Τρόικας είναι απόλυτα σαφείς. Δε θέλουν μόνο το σπίτι σου, θέλουν και το χωράφι σου, το μαντρί σου, ό, τι έχεις και δεν έχεις… Τους έδωσες το υστέρημά σου, το μισθό σου, τη δουλειά σου, ζητάνε και την αξιοπρέπειά σου. Για να γίνεις εσύ φτωχότερος, και η Τράπεζα και ο κάθε μεγαλοεφοπλιστής μέτοχός της, να γίνεται πλουσιότερος!!
Είναι ανάγκη πια, να γίνει λαϊκή απαίτηση τώρα η διαγραφή χρεών για τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους χαμηλόμισθους. Να καταργηθούν άμεσα οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας. Να διαγράψει μονομερώς η χώρα το εξωτερικό χρέος. Να αποδεσμευτούμε από το νόμισμα του Eυρώ που μας αλυσόδεσε με χρέη. Να φύγουμε από το κοινό «σπίτι» που λέγεται ΕΕ, όπου μας υποχρεώνουν να ζούμε. Τα χρέη να τα πληρώσουν εκείνοι που πλούτισαν μέσα στην κρίση, οι τραπεζίτες και εφοπλιστές. Να μην πάει κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη (ή σε κάποιο ξένο fund, που θα έχουν καλέσει να κάνει τη «βρώμικη» δουλειά για ευνόητους λόγους). Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα σου, ώστε όλοι μαζί να διεκδικήσουμε τη ζωή μας και όσα μας ανήκουν!
ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ;
Είμαστε εργαζόμενοι στις τράπεζες. Είμαστε αυτοί που με απειλές παραμένουμε στο Κατάστημα και «καιγόμαστε» κάθε μέρα ζωντανοί. Είμαστε αυτοί, που δουλεύουμε απλήρωτες υπερωρίες και πολλές φορές και Σάββατοκύριακα. Είμαστε αυτοί που τρέμουμε πως κάθε μέρα απεργίας , μας φέρνει πιο κοντά στην πόρτα της εξόδου. Σε κάποιους από μας πήραν με το «έτσι θέλω» την απλήρωτη άδεια μας και τη μετέτρεψαν σε μετοχές. Παρόλα αυτά, εδώ και τόσα χρόνια εμείς δε μασάγαμε τα λόγια μας, καταγγείλαμε τους τραπεζίτες που κέρδιζαν δισεκατομμύρια, ζητούσαμε χαμηλότερα επιτόκια και άτοκα στεγαστικά δάνεια για χαμηλόμισθους και συνταξιούχους.
Δεν είμαστε μεγαλοστελέχη, δεν παίρνουμε παχυλές αμοιβές, δεν ταυτιζόμαστε μαζί τους. Δεν είμαστε συνδικαλιστές που ξεπουλάνε απεργίες, που λένε ότι δεν έχουμε τη δύναμη να νικήσουμε, που ξαφνικά δήθεν ανακάλυψαν την Αμερική. Μακριά από μας ο “συνάδελφός ” Παναγόπουλος, Πρόεδρος της ΓΣΕΕ, που συνομιλάει με τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους και παίρνει μισθό μεγαλοδιευθυντή.. Είμαστε εργαζόμενοι σε συνθήκες γαλέρας όπως εσύ… Και μας έχεις στο πλευρό σου… Ας οργανωθούμε ενάντιά τους!
ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ
Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Εργαζομένων Εθνικής Τράπεζας
www.protasiprooptikis.blogspot.gr
Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2015/10/blog-post_811.html#ixzz3pT8Ah4ME
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου