ΓΡΑΦΕΙ: ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Δεν ξέρουμε για πόσο ακόμα θα μπορεί η κυβέρνηση να διαχειριστεί επικοινωνιακά το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα και ο λαός. Παίζουν κυριολεκτικά με τη φωτιά ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί της κυβέρνησης του, επιχειρώντας να δημιουργήσουν έναν ακόμη κύκλο ψευδαισθήσεων.
Μια ματιά γύρω μας είναι αρκετή για να καταλάβουμε ότι φτάσαμε σαν κοινωνία στο όριο της επιβίωσης!
Κάποιες σκόρπιες «φιλανθρωπικές» δραστηριότητες, κάποιες ανάλογου περιεχομένου πρωτοβουλίες της εκκλησίας, κάποιες μεμονωμένες κινήσεις κοινωνικής αλληλεγγύης, σε συνδυασμό με κάποια ατελέσφορα κυβερνητικά μέτρα, «κρύβουν» για λίγο ακόμα το μέγεθος του προβλήματος, που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις.
Η απόλυτη ένδεια, η πείνα δεν αποτελούν πλέον απειλή. Είναι η σκληρή καθημερινή πραγματικότητα για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά.
Η κατάσταση όχι μόνο δεν πρόκειται να βελτιωθεί, αντιθέτως αναμένεται να χειροτερέψει το χειμώνα όπου οι ανάγκες πολλαπλασιάζονται.
Δεν χρειάζεται να δούμε εικόνες της Αθήνας του χειμώνα του 1943, ή τον αριθμό των αυτοκτονιών να πολλαπλασιάζεται για να καταλάβουμε ότι για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΡΙΟ!
Στο χώρο που αφήνει η απογοήτευση, η μοιρολατρία, η παραίτηση, οφείλουμε να βρούμε τις δυνάμεις για να χτίσουμε ένα κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης με πρώτο στόχο την ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.
Τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια, όλοι θα κριθούμε πρωτίστως για το αν καταφέρουμε να σταθούμε στα πόδια μας σαν λαός, στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις, κόντρα σε όσους θέλουν να μας μετατρέψουν σε ανδράποδα των συμφερόντων τους. Τόχουμε ξανακάνει, με το ΕΑΜ, κερδίζοντας παγκόσμιο σεβασμό και αναγνώριση.
Στη μάχη αυτή έχουν θέση όλοι. Ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο αγρότης, ο επαγγελματοβιοτέχνης, ο γιατρός, ο εκπαιδευτικός, ο δικηγόρος, ο καλλιτέχνης, ο συνταξιούχος, ο νέος και η νέα.
Εργατικά συνδικάτα, σύλλογοι, επιτροπές σε χώρους δουλειάς και κατοικίας, συνδικαλιστικές οργανώσεις των μικρομεσαίων, επιστημονικοί φορείς, σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση, που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο, όπως δείχνει το παράδειγμα του Δήμου της Πάτρας, πρέπει να αποτελέσουν ένα εκτεταμένο δίκτυο, που θα είναι παρόν σε κάθε πόλη, κάθε γειτονιά, κάθε τετράγωνο, με άμεσο στόχο την καταγραφή των προβλημάτων και παράλληλα τη δημιουργία των δομών θα εξασφαλίζουν, σ΄ όσους έχουν ανάγκη, τη σίτιση, τη στέγαση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τη θέρμανση, το ηλεκτρικό ρεύμα, τη νομική προστασία, τα φροντιστήρια των παιδιών, την ψυχαγωγία.
Ο κατά το δυνατόν μεγαλύτερος συντονισμός αυτού του δικτύου θα το κάνει πιο αποτελεσματικό, αφού θα δίνει τη μεγαλύτερη δυνατότητα της διεκδίκησης περισσότερων πόρων από το κράτος και τους επιχειρηματικούς φορείς, της καλύτερης συγκέντρωσης των πόρων που θα προκύπτουν από την εθελοντική προσφορά, της καλύτερης αξιοποίησης τους.
Στη μάχη αυτή, με το σύνθημα- προειδοποίηση «ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ», θα βρεθούμε, μοιραία, απέναντι σε όσους μας έφεραν σ΄ αυτή τη θέση και η νίκη δεν θα είναι ένα μόνο ένα κομμάτι ψωμί. Θα είναι ο ορίζοντας που ανοίγει για μια άλλη Ελλάδα χωρίς τα δεσμά των πάσης φύσεως δυναστών της, την Ελλάδα της Ειρήνης, της Δουλειάς, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, της Λαϊκής Κυριαρχίας.
Ημερόδρομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου