Το όνειρο, μιας άλλης κοινωνίας, χωρίς την εκμετάλλευση

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

Όταν στη δεκαετία του '80, ο λαός έπρεπε να επιλέξει - ή τουλάχιστον έτσι τον είχαν κάνει να νομίζει - "ή ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά", ήταν αυτονόητο πως θα επέλεγε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε, πως τότε ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ για να πάρει την αυτοδυναμία του 1981, ακόμα και πολλοί κομμουνιστές. 

Δεν είναι κακό να ξεγελιόμαστε, άλλωστε. Άνθρωποι είμαστε. Εκεί που απογοητεύεσαι από μια κατάσταση, τσουπ ξαφνικά, βλέπεις έναν ήλιο και απλώνεις το χέρι να τον ακουμπήσεις, για να πάρεις λίγο από τη ζέστη των ακτίνων του, αφού δεν έχεις πια άλλη επιλογή, αν θες να μην πεθάνεις απ΄ το κρύο.

Δεν πέρασαν πολλά χρόνια. Δεν χρειάστηκε καν να φτάσουμε στην αρχή της λιτότητας του 1985 (το πρώτο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα Τσοβόλα), για να καταλάβουν πολλοί, ότι ξεγελάστηκαν και να ξαναγυρίσουν στο ΚΚΕ, ή να αναζητήσουν αλλού στέγη για τα πιστεύω τους.

Χρειάστηκαν δεκαετίες όμως, για ένα μεγάλο μέρος του λεγόμενου "κομματικού στρατού του ΠΑΣΟΚ", προκειμένου σήμερα, πια, να φύγει από αυτό το κόμμα και να βρει "στέγη" στον ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι οι άνθρωποι που όταν ο λαός έβγαινε μαζικά στο δρόμο και διεκδικούσε, συκοφαντούσαν τους διαδηλωτές, λέγοντας πως "ο λαός έφαγε ψωμί με τον Ανδρέα. Μην τα θέλουμε και όλα δικά μας"...
Τους είδα, να γίνονται σωματοφύλακες, στο πλευρό των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που πήγαιναν στα χωριά και έβγαζαν χολή, μιλώντας στα "πρόβατα", τους οπαδούς τους, με λόγους μίσους για τους "Δεξιούς προδότες", για "τον Μητσοτάκη τον συνεργάτη των γερμανών" (κατά την φωτομονταρισμένη φωτογραφία του Αυριανισμού) και γενικότερα, δεν ξεχνάμε όλα αυτά που έλεγαν τότε για να κρατούν φανατισμένους τους ανθρώπους.

Από την πλευρά της παραδοσιακής Δεξιάς, είχαμε και το μίσος που καλλιεργούνταν στον κόσμο της ΝΔ με συνθήματα όπως "έξω οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ", "εδώ και τώρα Απαλλαγή" και πάει λέγοντας. Κι έτσι, στην Κρήτη τα καφενεία τότε - και για πολλά χρόνια μετά τη δεκαετία του '80 - είχαν χωριστεί σε πράσινα και σε γαλάζια.

Ο λαός δεν ξύπνησε όμως, ούτε όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Κοσκωτά. Αντίθετα, φανατίστηκε ακόμα περισσότερο. Και όλος αυτός ο φανατισμός, έκανε πολύ καλά τη δουλειά του, μετατρέποντας έναν ολόκληρο λαό, σε λαό ηλιθίων, που ενώ βλέπουν ότι οι δυνάμεις του δικομματισμού τους οδηγούν στο χείλος του γκρεμού, αυτοί εξακολουθούν να ψηφίζουν πότε το ΠΑΣΟΚ και πότε τη ΝΔ.
Είναι γνωστό, άλλωστε, το τραγούδι "Αέρα" του Τζίμη Πανούση, που γράφτηκε μέσα στη δεκαετία του '80, με τον στίχο "Τσανακογλύφτες πιάσανε τα πόστα δέκα σόγια, μια κομπόστα, αλλαγή μόνο για μόστρα, κάτσε Αντρέα, σήκω Κώστα. Δεν τραβάει η ομάδα
αχ Ελλάδα, αγελάδα δεν τραβάει η εθνική, θέλουμε αλλοδαπό προπονητή"...

Η Κρήτη όμως σήμερα έχει αλλάξει. Από τις εκλογές του 2015 (αλλά και στις προηγούμενες), η Κρήτη εγκατέλειψε τον δικομματισμό και έδωσε απίστευτα ποσοστά στον  ΣΥΡΙΖΑ. Και όχι λόγω συμφερόντων. Αλλά επειδή οι Κρητικοί πίστεψαν πως επιτέλους, κάτι όμορφο γεννιέται στην Ελλάδα.
Αλλά και πάλι ξεγελάστηκαν. Και πάλι έγιναν θύματα εμπαιγμού πολιτικών που ήρθαν να σκεπάσουν τη βρομιά του καπιταλιστικού συστήματος, για να κρατηθούν στη θέση τους, τα συμφέροντα της ελίτ, χωρίς να χρειαστεί να κινδυνέψουν οι καταθέσεις όλων εκείνων που έγιναν πλούσιοι από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και δεν θα είχαν καμία διάθεση να χάσουν τα λεφτά τους για να φάει ψωμί ο απλός καθημερινός ανθρωπάκος.

Το παράξενο της υπόθεσης, βέβαια, είναι ότι για όσους ξέρουν πρόσωπα και πράγματα, είναι απολύτως εμφανές, πως οι κομματάρχες των δεκαετιών του '80 και του '90, είτε οι ίδιοι είτε μέσω των απογόνων τους, σήμερα είναι ΣΥΡΙΖΑ! Κάποιοι από αυτούς παρέμειναν στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά οι περισσότεροι, "ανακάλυψαν" ξαφνικά πως "η Αριστερά ήρθε, φέρνοντας την ελπίδα"...

Και αλλάζουν τώρα τροπάριο. Μιλούν για προδοσίες από το ΠΑΣΟΚ. Κάνουν λόγο για το "μεγάλο όραμα του Αντρέα που το ξεπούλησε ο γιος του". Θυμούνται τα συνθήματα της..."Αλλαγής" ενώ κατηγορούν τώρα σαν "ακραίους, σταλινικούς, εγκάθετους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ", όσους έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ κατηγορώντας τον ότι πήρε το "Όχι" τους και το έκανε "Ναι"...

Και αν δούμε αυτό που συμβαίνει σήμερα με τους αγρότες, θα θυμηθούμε πως τον "Κοινωνικό Αυτοματισμό", πρώτος τον είχε θέσει σε εφαρμογή ο Σημίτης στη δεκαετία του ΄90, όταν έστελνε τους αστυνομικούς να ξεφουσκώνουν τα λάστιχα των τρακτέρ στα μπλόκα της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας. Όταν χρησιμοποιούσε τους οδηγούς των φορτηγών εναντίον των αγροτών, με την ίδια ευκολία που χρησιμοποιούσε τους αγρότες κατά των ναυτεργατών.

Βλέποντας όμως η σημερινή κυβέρνηση (του Νέου ΠΑΣΟΚ), ότι δεν μπορεί πλέον να ελέγξει την κατάσταση, αρχίζει να συκοφαντεί τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους και έτσι να αυτοεξευτελίζεται.

Οι άνθρωποι του μόχθου, που ποτέ δεν βολεύτηκαν, είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται σήμερα στις επάλξεις του αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία γι αυτούς και τα παιδιά τους. Αν υπάρχουν και κάποιοι που έχουν άλλου είδους συμφέροντα, γρήγορα θα φανούν και θα μείνουν έξω από το λαϊκό πανηγύρι.

Έχουν γραφτεί πολλά τραγούδια για όσους καταφέρνουν πάντα να βολεύονται και να επιβιώνουν, σε οποιοδήποτε καθεστώς. Τους αφιερώνω το παρακάτω και τους λέω πως, μπορεί η ζημιά που έχουν κάνει στην χώρα μας και στον λαό μας, να μην διορθώνεται πλέον εύκολα, αλλά οι Έλληνες τους πήραν πια χαμπάρι. Πιάνονται ο ένας απ' το χέρι του άλλου και παλεύουν για να κάνουν πραγματικότητα, το όνειρο μιας άλλης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο...