ΑΠΟΨΗ: Όπου φτωχός κι η μοίρα του

KIVOTOSBLOG 

ΟΧΙ, δεν είμαστε εμείς που...αποφασίζουμε για τις ζωές μας... Πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι. Και να αποδεχτούμε τη μοίρα μας... Να καταλάβουμε πως δεν είναι δυνατόν ως λαός να έχουμε...τέτοιες απαιτήσεις...

ΝΑΙ, πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς πολλές - πολλές απαιτήσεις. Τώρα, καλοκαιράκι, γιατί να κάνουμε διακοπές; Δεν χρειάζεται εμείς, ο απλός λαός, οι εργαζόμενοι με τους μισθούς του μνημονιακού μας κράτους, να κάνουμε διακοπές. Εμείς δεν έχουμε τέτοια δικαιώματα. Είμαστε Έλληνες. Και είμαστε αποκλειστικά και μόνο, "ταγμένοι" στις υπηρεσίες των Γερμανών, που έχουν το χρήμα για να μας δανείζουν, ώστε να τους...επιστρέφουμε τα δανεικά και να κερδίζουν οι ισχυροί, με τον λαό μας, μόνο να πληρώνει, να πληρώνει, να πληρώνει. Έτσι δεν κάνουμε μια ζωή;...

ΑΣΦΑΛΩΣ. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει υποστεί καμιά μετάλλαξη. Απλά..."έμαθε" να κυβερνάει. Δείτε τώρα, όλοι που τον κατηγορούσαν, πόσο πολύ...τον "αγαπούν"... Πήρε το "όχι" του λαού μας, το έκανε "ναι", μας έβαλε στο χειρότερο μνημόνιο όλων των εποχών, χάθηκαν δουλειές, έπεσαν σε επίπεδα περίπου 15 χρόνων οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα λόγω των capital controls και τώρα λέει, παραιτείται και μας πάει σε εκλογές. Γι αυτό σας λέω...

ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Να μάθουμε να είμαστε "λαός" που ξέρει τα δικαιώματα του. Που ξέρει, για την ακρίβεια, ότι δεν έχει δικαιώματα. Μόνο υποχρεώσεις. Να πληρώνει. Για να κερδίζουν οι πλούσιοι. Να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. 

ΕΙΜΑΣΤΕ. Ένας απλός λαός, χωρίς να πρέπει να έχουμε και πολλές απαιτήσεις. Όπως τον κάθε Συριζαίο, που μέχρι χθες έλεγε μεγάλα λόγια, περί εθνικής ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας, απεξάρτησης από τα μνημόνια, την τρόικα και το ΔΝΤ. Και τώρα λέει άλλα... "Δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς. Το τρίτο μνημόνιο είναι...το τέλος των μνημονίων. Εμπιστέψου την κυβέρνηση Τσίπρα και...θα δεις"...

ΑΝ λοιπόν, αρρωστήσουμε, δεν πειράζει. Δεν θα έχουμε δημόσια υγεία. Θα πρέπει να βάζουμε το χέρι στην τσέπη για να γίνουμε καλά. Δεν μπορούμε; Ας πεθάνουμε... 

ΜΟΡΦΩΣΗ για τα παιδιά μας; Σώπα μωρέ. Όποιος μπορεί, ας πληρώνει φροντιστήρια και ιδιωτικά κέντρα εκπαίδευσης. Όλοι οι άλλοι, δεν χρειάζεται. Μήπως και αν μορφώσουμε τα παιδιά μας, θα βρουν ποτέ δουλειά; Κι αν βρουν, θα είναι με τους μισθούς της Βουλγαρίας ή της Κίνας. Αλλά δεν πειράζει βρε. Πάλι καλά που...υπάρχουν κι αυτοί. 

ΕΤΣΙ λοιπόν, αυτό το καλοκαίρι, θα πρέπει να μας μείνει αξέχαστο. Γιατί, γίναμε σοφότεροι ως λαός. Ρίξαμε πολύ χαμηλά τον πήχη της ζωής μας. Ή για την ακρίβεια, καταλάβαμε πως δεν χρειάζεται να βάζουμε καθόλου πήχη. Όπου μπορούμε ας βαδίσουμε. Και ας αφήσουμε τους όποιους εξουσιαστές μας, εγχώριους και διεθνείς, να καθορίζουν τα δικά μας βήματα. Τα βήματα προς την απόλυτη φτώχεια. Γιατί εμείς είμαστε φτωχοί και ως γνωστόν... ΟΠΟΥ ΦΤΩΧΟΣ ΚΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ...