ΓΡΑΦΕΙ: ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Ο κ.Τσίπρας στην προεκλογική του συγκέντρωση στις 23 Γενάρη 2015 είχε απευθυνθεί στο ακροατήριό του βροντοφωνάζοντας:
«Δεν ήμασταν ποτέ σαν τους άλλους και δεν θα γίνουμε ποτέ σαν και αυτούς»…
Μάλιστα. Πάμε τώρα λίγο πιο πίσω. Πάμε στη συνεδρίαση της Βουλής στις 12 Φεβρουαρίου 2012. Ηταν τότε που ψηφίστηκε το δεύτερο Μνημόνιο.
Σε εκείνη τη συνεδρίαση και για να δικαιολογήσει την επιβολή του δεύτερου Μνημονίου, ο Γιώργος Παπανδρέου κατά την διάρκεια της ομιλίας του είχε μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Αυτή η συμφωνία είναι ό,τι καλύτερο μπόρεσε να πετύχει η κυβέρνηση (…). Δεν υπάρχει κάτι άλλο, κάτι ιδεατό (…) Δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε τώρα αυτήν την προσπάθεια γιατί αυτό θα σημαίνει ότι χάνουμε κάθε ευκαιρία να μπορέσουμε να επανορθώσουμε αδικίες (…) Να θυσιάσουμε πολλά για να μην χάσουμε τα πάντα από το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας (…) Δίνουμε μάχη σε τρία μέτωπα. Μάχη να κυριαρχήσει η πολιτική έναντι των αγορών, μάχη απέναντι στη συντηρητική Ευρώπη (…)».
Ο Αντώνης Σαμαράς στη δική του ομιλία είχε υποστηρίξει:
«Η ψήφιση του μνημονίου είναι η μοναδική λύση λόγω των δραματικών συνθηκών που έχουν πλέον διαμορφωθεί για τη χώρα (…). Δεν αλλάξαμε στάση ή άποψη για το μνημόνιο, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι αποτελεί λανθασμένη συνταγή (…). Αυτό που άλλαξε και αναγκαζόμαστε να ψηφίσουμε είναι οι συνθήκες (…) η παραμονή μας στο ευρώ αμφισβητείται ευθέως, αυτές οι δραματικές συνθήκες καθιστούν την μη ψήφιση του μνημονίου άλμα στο κενό (…). Η ΝΔ εξακολουθεί να τάσσεται κατά των μνημονιακών συνταγών λιτότητας».
Ο τότε πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος στην τοποθέτησή του είχε ισχυριστεί:
«Είναι πράγματι ιστορικής σημασίας για το μέλλον της χώρας η σημερινή συνεδρίαση (…) οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα καθορίσουν εάν (…) περάσουμε στην ανάπτυξη κατοχυρώνοντας τη θέση μας στο ευρώ. Ή εάν αντίθετα από μοιραία πλάνη, λιποψυχία ή λάθος απόφαση θα οδηγήσουμε τη χώρα σε μια καταστροφική χρεοκοπία (…) και εξώθησης από το ευρώ. Έχω την πεποίθηση ότι οι βουλευτές θα πράξουν το εθνικό καθήκον τους. Έχουμε μπροστά μας ένα (…) οικονομικό πρόγραμμα (…) που διασφαλίζει όσο κανένα άλλο τη θέση μας στο ευρώ. Που αποτρέπει μια καταστροφική χρεοκοπία. Ένα πρόγραμμα σκληρό που συνεπάγεται οδυνηρές θυσίας (…). Είναι όμως ένα πρόγραμμα που θα μας βγάλει σε στέρεο έδαφος (…). Άκουσα με προσοχή την κριτική που ασκείται από πολλές πλευρές. Ρεαλιστικές εναλλακτικές λύσεις δεν άκουσα. Δυστυχώς η μόνη εναλλακτική λύση στη σημερινή συμφωνία είναι μια καταστροφική χρεοκοπία. Το κοινωνικό κόστος που συνεπάγεται το πρόγραμμα αυτό είναι περιορισμένο σε σύγκριση με την οικονομική και κοινωνική καταστροφή που θα ακολουθούσε εάν δεν το υιοθετήσουμε (…).
Αυτά λέγονταν στη Βουλή το 2012.
Ο μεν Παπανδρέου, λοιπόν, ισχυριζόταν ότι το τότε Μνημόνιο ήταν «ό,τι καλύτερο μπόρεσε να πετύχει η κυβέρνηση». Αλήθεια, αυτό δεν θυμίζει κατιτίς από τα «επιχειρήματα» Τσίπρα για το δικό του Μνημόνιο; Φέραμε το Μνημόνιο, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε να κυβερνάμε εμείς που φέραμε το Μνημόνιο για να «επανορθώσουμε τις αδικίες» του Μνημονίου που εμείς το φέραμε! Αυτά έλεγε ο κ.Παπανδρέου. Και να που τρία χρόνια μετά ο κ.Παπανδρέου αναδεικνύεται σε πηγή έμπνευσης (!) του κ.Τσίπρα μιας και ο κ.Τσίπρας δεν κάνει τίποτα λιγότερο από το να επαναλαμβάνει τις ίδιες ακριβώς αστειότητες του προκατόχου του. Φέραμε Μνημόνιο, αλλά παλεύουμε (!) ενάντια στις αγορές και στη συντηρητική Ευρώπη, έλεγε τότε ο κ.Παπανδρέου. Αλήθεια σε τι διαφέρουν οι σημερινές αστειότητες Τσίπρα από τις τότε αστειότητες του κ.Παπανδρέου;
Ψηφίζουμε και επιβάλλουμε το Μνημόνιο όχι επειδή το θέλουμε, αλλά λόγω των «δραματικών συνθηκών». Έτσι ισχυριζόταν γεμάτος πόνο ψυχής ο κ.Σαμαράς. Αλήθεια, τι διαφορετικό επαναλαμβάνει σήμερα ο κ.Τσίπρας για το δικό του Μνημόνιο; Είναι «λανθασμένη συνταγή» το Μνημόνιο αλλά το ψηφίζουμε, έλεγε ο κ.Σαμαράς. Αλήθεια, τι λιγότερο μας λέει σήμερα ο κ.Τσίπρας; Δεν αλλάξαμε εμείς, οι συνθήκες άλλαξαν, έλεγε ο κ.Σαμαράς. Αλήθεια, αυτό δεν επαναλαμβάνει σήμερα και ο κ.Τσίπρας για το δικό του Μνημόνιο;
Όσο για τον κ.Παπαδήμο, ο λόγος που είχε εκφωνήσει τότε, μοιάζει λες και τον έχει ξεπατικώσει σήμερα ο κ.Τσίπρας για να δικαιολογήσει το τρίτο, το δικό του Μνημόνιο. Ή Μνημόνιο ή χρεοκοπία, εκβίαζε τότε ο κ.Παπαδήμος. Αλήθεια, αυτό δεν ισχυρίζεται σήμερα και ο κ.Τσίπρας; Όσον αφορά μάλιστα το σημείο του λόγου του στο οποίο ο πρωθυπουργός της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ υποστήριζε ότι «δεν υπάρχουν ρεαλιστικές εναλλακτικές λύσεις» απέναντι στο Μνημόνιο – προπαγάνδα που τρία χρόνια αργότερα ο κ.Τσίπρας έχει γίνει ο βασικός της διακινητής - ο κ.Παπαδήμος θα πρέπει μάλλον να ζητήσει πνευματικά δικαιώματα από τον κ.Τσίπρα…
Πού πήγαν, επομένως, εκείνα τα προεκλογικά, τα «δεν ήμασταν ποτέ σαν τους άλλους και δεν θα γίνουμε ποτέ σαν και αυτούς» του κ.Τσίπρα; Κατέληξαν εκεί ακριβώς που πήγαν και τα «θα καταργήσουμε τα Μνημόνια σε ένα νόμο με ένα άρθρο».
Ο κ.Τσίπρας – που δεν γινόταν ποτέ σαν τους άλλους – κατάφερε να πετύχει το «τρία σε ένα»: Μέσα σε εφτά μήνες έγινε Παπανδρέου. Μετεξελίχθηκε αυτομάτως σε Σαμαρά. Για να καταντήσει, στο τέλος, Παπαδήμος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου