Ο Κύριος Διευθυντής, το Όνειρο και ο Εφιάλτης

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

Δάνεια; Μόνο να θες... Μωρέ να φαν κι οι κότες...Ο Κύριος Διευθυντής σε καλωσόριζε στο όμορφο γραφείο του, σε κερνούσε και καφέ και σε έκανε να νιώθεις ότι έχεις μπροστά σου έναν άνθρωπο που σε καταλαβαίνει. Που νιώθει τη δική σου αγωνία, να πάρεις ένα δάνειο τέτοιο που θα σου επιτρέψει να βάλεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου...

Αρχές δεκαετίας 2000. Ο Κύριος Διευθυντής, στην Τράπεζα, μας κέρασε καφέ. Και δεν καταλαβαίνει, όπως μας είπε, γιατί να μην πάρουμε περισσότερα εκατομμύρια δραχμές, αφού δεν θα μας φτάσουν αυτά που εμείς ζητήσαμε. Κι ύστερα, δεν μπορεί όπως λέει να εξηγήσει την...απίστευτη εμμονή μας σε αυτό το "σταθερό επιτόκιο". "Μα αγαπητέ μου, τι θα πει, ότι δεν ξέρεις τι μας ξημερώνει το αύριο. Αύριο, το πολύ - πολύ τα επιτόκια να πέσουν ακόμα πιο κάτω. Αφού εμείς που βλέπουμε τι γίνεται παγκοσμίως, ξέρουμε πάρα πολύ καλά, ότι λόγω του ανταγωνισμού, η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα θα ρίχνει ολοένα και πιο κάτω τα επιτόκια δανεισμού"...

Εμείς επιμείναμε. "Δεν εμπιστεύομαι το τραπεζικό σύστημα. Μην το πάρετε προσωπικά Κύριε Διευθυντά", είπα και δεν έκανα την παραμικρή υποχώρηση. Ναι. Όταν το δάνειο είναι μικρό, αρχίζουν τα προβλήματα. Χτίζεις χωρίς να μπορείς να πάρεις ανάσα. Αλλά σκέφτεσαι ότι όσο πιο μεγάλο δάνειο πάρεις, τόσο πιο "δεμένος" θα είσαι από τα δεσμά της τράπεζας εσύ και τα παιδιά σου. Δε συζητάμε, τώρα, αν πάρεις δάνειο να αγοράσεις και το οικόπεδο. Εμείς λαμβάνουμε υπόψη την περίπτωση που το οικόπεδο υπάρχει...

Είναι σαν έναν πρωθυπουργό. Του λένε οι δανειστές να πάρει δάνειο, για να ξεχρεώσει το προηγούμενο, που και το προηγούμενο το είχε πάρει για να ξεχρεώσει το πρώην προηγούμενο και πάρει λέγοντας.  Κι αυτός το παίρνει. Και δεν τον ενδιαφέρει ότι έτσι, βάζει έναν λαό να πληρώνει μια ζωή, χωρίς ποτέ να μπορεί να ξεπληρώσει, γιατί απλά πληρώνει τόκους επί των τόκων, που τους ξαναπληρώνει και όλο παραμένει ένας...κακοπληρωτής... Και το βαρέλι δεν έχει πάτο. Αυτά ο πρωθυπουργός τα ξέρει. Όπως τα ξέρει και ο κάθε νοικοκύρης. Είναι ακριβός το ίδιο πράγμα...

Αλλά ας πάμε στο "τότε". Αρχίζουν οι εργασίες. Και αρχίζει ένας χορός εκατομμυρίων γύρω από το στεγαστικό μας δάνειο. Από τη στιγμή που θα έρθει η μπουλτόζα να ξεκινήσει να σκάβει το οικόπεδο για να γίνει η θεμελίωση, όλοι βρίσκονται από πάνω σου. Το ΙΚΑ διαρκώς στα πόδια σου, με μία μόνιμη απειλή για πρόστιμα.

Και το δάνειο ολοένα και να εξανεμίζεται, αφού από τα χρήματα της τράπεζας (που θα τα πληρώσεις πολλές φορές πάνω στη διάρκεια της επόμενης 15ετίας, 20ετίας κ.λπ), το μεγαλύτερο μέρος το παίρνει το ΙΚΑ, η Εφορία, η ΔΕΗ και πάει λέγοντας. Ας μην ξεχνάμε ότι στο τέλος, δεν σου δίνουν ρεύμα αν δεν έχεις βάλει τα περισσότερα ένσημα κατά εργασία στους εργάτες και να δεν έχεις πληρώσει και προσκομίσει στην Εφορία, το ΦΠΑ για κάθε εργασία, από την ώρα της θεμελίωσης μέχρι και την ώρα που θα μπεις στο σπίτι σου με το κλειδί στο χέρι.

Αλλά ας θυμηθούμε, πόσοι ακόμα έχουν επωφεληθεί από την ανέγερση του σπιτιού σου. Αρχικά ο μηχανικός που σου βγάζει την άδεια. Και στη συνέχεια, εργολάβος, εργάτες, μαραγκοί, πλακατζίδες, μπογιατσίδες, τόσος και τόσος κόσμος...

Και βέβαια. Στην Ελλάδα ζούμε. Έχουμε και άλλα να αντιμετωπίσουμε, στο μεταξύ... Χτίζεις και δεν έχεις αποχέτευση; Βόθρο μέχρι να σου κάνουν αποχέτευση. Αλλά είναι και το άλλο. Μπορεί η αποχέτευση να έρθει σε μία απόσταση λίγο πριν το σπίτι σου. Άλλα έξοδα κι εκεί, για να σε συνδέσουν. Μιλάμε για απίστευτα ποσά.

Εννοείται, φυσικά, ότι αν δεν βάλεις "μέσον" για να πάρεις το ρεύμα από τη ΔΕΗ, θα πρέπει από τη στιγμή που κάνεις αίτηση για να πάρεις ρεύμα, να περιμένεις όσο χρονικό διάστημα χρειάστηκε από την ώρα που ξεκίνησε η εκσκαφή του οικοπέδου σου, μέχρι και την ώρα που ολοκληρώθηκε το σοβάντισμα, να μην σου πω και το βάψιμο της οικοδομής. Δηλαδή, ένας και πλέον χρόνος, στην καλύτερη περίπτωση. Όταν υπάρχει χρήμα να πληρώνεις και όταν έχεις και ευσυνείδητους εργάτες. Όσοι δεν έβαζαν "μέσον" έπαιρναν το ρεύμα όταν ήδη είχε ξεκινήσει η πρώτη δόση του δανείου, συν το ενοίκιο του σπιτιού που έμεναν πριν χτίσουν το σπίτι τους και για να τα βγάλουν πέρα, έκαναν το σκ...ό τους παξιμάδι...

Και φτάνουμε στο σήμερα. Να πάμε στα χρόνια των μνημονίων. Και ερωτώ εγώ που πρόλαβα να χτίσω ένα σπίτι. Πού είδε το κράτος τη "βοήθεια" του προς εμένα και πρέπει να μου βάλει χαράτσι μέσω της ΔΕΗ, που στη συνέχεια το ονομάζουν ΕΝΦΙΑ και αύριο κάπως αλλιώς; Έρχεται δηλαδή σήμερα το κράτος και μου επιβάλλει κάθε χρόνο, να πληρώνω τη δόση του δανείου μου συν ένα ποσό...ενοίκιο στο σπίτι που έχτισα για να φύγω από τα ενοίκια!

Τον Κύριο Διευθυντή, που έπεισε τόσο κόσμο να πάρει δάνεια που δεν θα μπορούσε να ξεχρεώσει, θα του επιρρίψει κάποιος καμιά ευθύνη; Είπαν ψέματα στον κόσμο. Εκμεταλλεύτηκαν την ανάγκη του. Τη δίψα του για ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του. "Πάτησαν" πάνω στο άγχος του ανθρώπου που αγωνίζεται να ξεφύγει από τα ενοίκια, να φτιάξει το δικό του σπιτικό και γιατί όχι, να έχει κι έναν άνετο χώρο για να στεγάσει τα όνειρα του, να προστατέψει τα παιδιά του, να δώσει σιγουριά στη γυναίκα του...τόσο "εγκληματίας" και "καλοπερασάκιας"...

Και σήμερα, οι ίδιοι τύποι με διαφορετικές μορφές, αλλά που απλά ανήκουν στο ίδιο Σύστημα, έρχονται και φορολογούν άγρια αυτό το κεραμίδι, ενώ ετοιμάζονται και να το πάρουν από τον φουκαρά που χωρίς να φταίει ο ίδιος για τη δραματική μείωση του εισοδήματος του, αδυνατεί πλέον να πληρώσει το δάνειο του και να το δώσουν στην τράπεζα, η οποία θα το πουλήσει για ένα κομμάτι ψωμί στο νέο του ιδιοκτήτη.

Ο Κύριος Διευθυντής, η Τράπεζα, το ΙΚΑ, η Εφορία, η ΔΕΗ..."Έφαγαν" το δάνειο μας...Το "κοκαλάκι" που μας άφησαν; Ένα σπίτι, με τα ντουβάρια του, βουτηγμένα στο αίμα και τον ιδρώτα μιας ζωής. Το στεγαστικό μας όνειρο, που έγινε εφιάλτης...