Μόλις ξεκινούσε η μεγάλη οικονομική κρίση για τη χώρα μας. Και εκείνη τη βραδιά, κλείνοντας τον κύκλο των εκπομπών, ανοίξαμε ένα μεγάλο ζήτημα...Την ανάγκη μαζικής επιστροφής των Ελλήνων χαμηλόμισθων και άνεργων των πόλεων, πίσω στα χωριά τους, για να ασχοληθούν με την ύπαιθρο, να καλλιεργήσουν τη γη, να παράγουν προϊόντα, να μην αναγκάζονται να στέκονται στις ουρές των συσσιτίων για ένα πιάτο φασολάδα, για μια τσάντα ντομάτες ή για δυο χαρτιά μακαρόνια.
Η κάμερα της εκπομπής βρέθηκε στις Δαφνές. Καταγράψαμε σοφές κουβέντες τότε από τους ανθρώπους του χωριού. Αλλά και πίκρα, που εκφράστηκε από μία αρνητική διάθεση για τη μαζική επιστροφή των ανθρώπων στα χωριά τους, αφού μας έλεγαν οι αγρότες ότι "εμείς πεινάμε τώρα εδώ που είμαστε λίγοι. Να έρθουν και οι υπόλοιποι εδώ γιατί; Για να πεινάμε όλοι μαζί";
Αλλά και στην Αυγενική, τότε, η κάμερα της Κιβωτού κατέγραψε τις απόψεις των αμπελουργών, που με σεβασμό τις έβγαλε στον αέρα, άσχετα από την κομματική τοποθέτηση υπέρ του τότε Πρωθυπουργού της χώρας Γιώργου Παπανδρέου, που μόλις μας είχε βάλει στο ΔΝΤ και είχε αρχίσει για τη χώρα, η σκλαβιά και η εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού, από τους δανειστές και τα μνημόνια τους.
Η εκπομπή ανεβαίνει για πρώτη φορά, μετά από τόσα χρόνια, στο χώρο του διαδικτύου. Και η απόφαση μου αυτή, στηρίχτηκε στο γεγονός, ότι σήμερα οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι της χώρας βρίσκονται στο μάτι του..."αριστερού" κυκλώνα. Ενώ προφανώς, αν από το 2010 και μετά, επιστρέφαμε στα χωριά μας, οι καταστάσεις σήμερα στη χώρα μας, δεν θα ήταν τόσο άθλιες. Τουλάχιστον θα είχαμε προϊόντα, για να μειώσουμε την εξάρτηση μας από τους "μεγάλους" της Ευρωζώνης, που μας δανείζουν με σκοπό να μπορούμε να...αγοράζουμε τα σκουπίδια τους, για να μην πεθάνουμε της πείνας.
Τη βραδιά εκείνη, η εκπομπή δέχτηκε πολλά τηλεφωνήματα και τα έβγαλε στον αέρα, από τη μια άκρη της Κρήτης ως την άλλη. Βγήκαν πολλά στοιχεία, ακούστηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις και το πάνελ πήρε πολύ γρήγορα "φωτιά".
Τη βραδιά εκείνη, το πλήρωμα της Κιβωτού αποτελούσαν (από αριστερά προς δεξιά) ο σημερινός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και τότε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Μιχελογιαννάκης, ο Διευθυντής της Αναπτυξιακής Ηρακλείου Γιώργος Μαυρογιάννης, ο πρώην ερευνητής Αμπέλου Βαγγέλης Βαρδάκης, ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Δαφνών Ναπολέων Λουκαδάκης, ο τότε Αντιπρόεδρος Ανάπτυξης της Υπαίθρου και σήμερα πρόεδρος της Παγκρήτιας Συντονιστικής Επιτροπής των Αγροτών Πρίαμος Ιερωνυμάκης, ο αγροτοσυνδικαλιστής και σήμερα πρόεδρος των καζανάρηδων της Κρήτης Στάθης Φραγκιαδάκης και στα τηλεοπτικά παράθυρα δύο απλοί αγρότες. Αριστερά ο Κώστας Μανουσάκης από τις Ασίτες και δεξιά ο Μανόλης Παχάκης από τις Αρχάνες.
2 σχόλια:
Όμορφη η παρότρυνση Σου Χριστόφορε αλλά χρειάζεται κάποιες προϋποθέσεις. Αν συνεχιστεί αυτή η φοβερή οικονομική κρίση που είναι σαφώς χειρότερη από αυτή που βίωσαν οι πατεράδες μας στην πρώτη γερμανικής Κατοχή του ’40-’44 δεν θα μας σώσει ούτε το χωριό. Γιατί για να καλλιεργήσεις την Γη χρειάζονται και δαπάνες [ρεύμα, ύδρευση, λίπανση, εργατικό κόστος κλπ]. Όμως, που θα διατεθεί η αγροτική παραγωγή όταν δεν υπάρχει αγοραστική δύναμη; Ακόμη κι αν θέλουμε να σώσουμε τον εαυτό μας επειδή οι γονείς μας κληροδότησαν κάποια ακίνητη περιουσία, πάλι θα υπάρχει πρόβλημα. Πως θα καλυφτούν αυτές οι δαπάνες. Η σχέση χωριού-πόλης είναι διαλεχτική και αλληλοεξαρτώμενη. Ίσως να είχε νόημα η προτροπή Σου αν επέστρεφε η εποχή που έζησα εγώ στο χωριό μου [Σκούρβαλου Δήμου Φαιστού] όπου είχαμε τα πάντα στον οίκο μας, ήμασταν αυτάρκεις από τα γεννήματα των αγρών μας και δεν υπήρχαν τότε έμποροι [αναφέρομαι στην δεκαετία του ‘50]. Τότε εφαρμοζόταν, μερικώς, ο αντιπραγματισμός. Τώρα; Δεν είναι δυνατόν να συμβεί αυτό. Ο λόγος; Τα έχουμε ξεπουλήσει όλα [νερό, ηλεκτρισμό κλπ]. Ένας Εξουσιαστής για να είναι Εξουσιαστής οφείλει αυτά να τα προβλέψει, και ο γερμανός τα έχει προβλέψει, δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Σε μερικά χωριά στη Βόρεια Ελλάδα [Σέρρες κλπ] επιχειρήθηκε η θεσμοθέτηση τοπικού νομίσματος, δεν γνωρίζω τα αποτελέσματα, ήταν μια ευχάριστη απόπειρα πάντως. Ο διεθνής καζινοκαπιταλισμός τρέμει μην εξαφανιστεί το χαρτί ως μέσο συναλλαγής γιατί, τότε, δεν θα μπορεί να ασχολείται με την κότα που γεννάει χρυσά αυγά, δηλαδή την δημιουργία χρήματος από το χρέος, δηλαδή από το πουθενά! Συνεπώς, δεν μπορώ να συμμερισθώ την αισιοδοξία Σου.
Ασφαλώς τώρα τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Αλλά το 2010; Είχαμε περιθώρια τότε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Μόλις μας είχαν βάλει στον "γύψο"... Τώρα όμως... Αλλά ποτέ δεν είναι αργά!
Δημοσίευση σχολίου