Πασοκοδεξιά κυβέρνηση;

                                                   EUROKINISSI

ΓΡΑΦΕΙ: ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΠΑΣ στην ΕΦ.ΣΥΝ

Όταν τουιτάρει ο Δημητρης Καμμένος κατά του Τσίπρα είναι ακροδεξιός,όταν το κάνουν οι ίδιοι είναι Δευτέρα...να μην αναφέρουμε και τα ρατσιστικά σχόλια για τον Φίλη.

Επίσης, και στις τάξεις της Λαϊκής Ενότητας υπάρχουν πρόσωπα που προέρχονται από τη Δεξιά (Ραχήλ Μακρή, Γ. Ρωμανιάς), αλλά και αρκετοί πρώην πασόκοι. Αυτοί όμως προφανώς είναι υπεράνω υποψίας επειδή είπαν όχι στο τρίτο μνημόνιο.
Αν το μόνο κριτήριο για να χαρακτηρισθεί κάποιος αριστερός είναι η αντίθεση του στο μνημόνιο και τίποτε άλλο, τότε προκύπτουν υβριδικά ιδεολογικά σχήματα και πολιτικά συμπιλήματα.

Έχει η κυβέρνηση έντονο δεξιό και πασοκικό χρώμα, όπως λέει η ιστοσελίδα Iskra; Φέρνω μπροστά μου τον κατάλογο των υπουργών και των υφυπουργών και ψάχνω τους δεξιούς, δηλαδή όσους προέρχονται από τη συντηρητική παράταξη.

Αν εξαιρέσεις τους πέντε των ΑΝ.ΕΛΛ. που ήταν είναι και θα παραμείνουν στο χώρο της Δεξιάς και τον Παπαγγελόπουλο, δεν μπορώ να εντοπίσω κάποιον ή κάποιαν άλλη με αυτά τα χαρακτηριστικά. Εκτός αν βαφτίσουμε συλλήβδην την κυβέρνηση δεξιά, οπότε καθαρίσαμε στα γρήγορα και χωρίς περιττές δεύτερες σκέψεις.

Συνεχίζω την ανάγνωση του καταλόγου για να ανακαλύψω τους πασόκους. Έχουμε και λέμε: Κουρουμπλής, Τζάκρη, Σπίρτζης, Μπόλαρης, Μάρδας. Κλείσαμε και με τους πασόκους.

Έντεκα στους 46 (πασόκοι και δεξιοί), δεν είναι βεβαίως αμελητέα ποσότητα, δεν είναι όμως και μεγάλο πλήθος. Από τις θέσεις που κατέχουν μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι δεν θα είναι αυτοί που θα δώσουν τον τόνο στα κυβερνητικά πράγματα.

Αντιθέτως, βρίσκω πολλούς με προέλευση από το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού.

Και με την ευκαιρία: Από τους παραπάνω σχεδόν όλοι συμμετείχαν και στην προηγούμενη κυβέρνηση μαζί με τα στελέχη της τότε Αριστερής Πλατφόρμας, αλλά δεν θυμάμαι να είχαν εκφράσει τα συγκεκριμένα στελέχη τη δυσφορία τους που κάθονταν δίπλα- δίπλα στις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου και των άλλων κυβερνητικών οργάνων. Όπως δεν θυμάμαι να είχαν διαφωνήσει με τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝ.ΕΛΛ.

Επίσης, και στις τάξεις της Λαϊκής Ενότητας υπάρχουν πρόσωπα που προέρχονται από τη Δεξιά (Ραχήλ Μακρή, Γ. Ρωμανιάς), αλλά και αρκετοί πρώην πασόκοι. Αυτοί όμως προφανώς είναι υπεράνω υποψίας επειδή είπαν όχι στο τρίτο μνημόνιο.

Κάπως έτσι φυσικά μπερδεύονται τα σύνορα που χωρίζουν τη Δεξιά από την Αριστερά. Αν το μόνο κριτήριο για να χαρακτηρισθεί κάποιος αριστερός είναι η αντίθεση του στο μνημόνιο και τίποτε άλλο (για παράδειγμα η θέση του για το περίφημο κοινωνικό ζήτημα που είναι και το καθοριστικό στοιχείο για την τοποθέτηση στην κλίμακα Δεξιά-Αριστερά), τότε προκύπτουν υβριδικά ιδεολογικά σχήματα και πολιτικά συμπιλήματα.