"Βομβαρδισμένο τοπίο" στα Νέα Αλάτσατα

Επικίνδυνη για την ασφάλεια των ίδιων των μαθητών, έχει γίνει πλέον μετά τις τελευταίες πλημμύρες, η περιοχή γύρω από το 7ο Γυμνάσιο και το 2ο ΕΠΑΛ Ηρακλείου, στα Νέα Αλάτσατα. Όπως έκανε και στη Φορτέτσα, έτσι συμπεριφέρθηκε και στην περιοχή αυτή, η εταιρεία "ΘΕΟΝ", αφού λόγω σοβαρών οικονομικών προβλημάτων, στην πραγματικότητα έχει εγκαταλείψει τα έργα ύδρευσης και αποχέτευσης, αφήνοντας πίσω της σκαμμένα αυλάκια που έχουν εξελιχθεί σε χαντάκια, λακκούβες, μπάζα, σωλήνες αποχέτευσης που έμειναν στα χωράφια μέχρι κάποτε να τοποθετηθούν. Και γενικά μια κατάσταση, που μπορεί να μην υπάρχει ούτε στις τριτοκοσμικές χώρες του κόσμου, αδιαφορώντας για τις πιθανές συνέπειες, σε βάρος της ασφάλειας των διερχόμενων οχημάτων, αλλά κυρίως των παιδιών, που κάθε μέρα για να πάνε στο σχολείο, περπατούν και παραπατούν στα αυλάκια και στις κακοτεχνίες!

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ: Χριστόφορος  Παπαδάκης

Ώρα 8 το πρωί χθες. Τα φλας της "Ν.Κρήτης" καταγράφουν εικόνες που είναι καθημερινές όσο και απίστευτες και που δείχνουν ότι εδώ κάτι δεν πάει καλά, αφού τα σκαμένα αυλάκια, "κοσμούν" τα Νέα Αλάτσατα από πέρυσι το καλοκαίρι. Κατά διαστήματα η εταιρεία εμφανίζεται, ξανασκάφτει, διορθώνει προβλήματα στους αγωγούς, ξαναμπαζώνει πρόχειρά με τα μπάζα που έχει αφήσει στη γύρω περιοχή και εξαφανίζεται ξανά, με το δήμο Ηρακλείου, να κάνει ότι μπορεί για να βελτιώσει κάπως την κατάσταση, αλλά να μην προλαβαίνει να καλύπτει τα χαντάκια, μετά από έντονα καιρικά φαινόμενα, όπως αυτά που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό.

Καθημερινές καταστάσεις

Άλλα αυτοκίνητα κατηφορίζουν προς το 7ο Γυμνάσιο από την πλευρά της κεντρικής εισόδου (οδός Κλεάνθη) και άλλα ανεβαίνουν. Οι ρόδες πέφτουν στα αυλάκια. Τα παιδιά προσπαθούν να περπατήσουν κάνοντας ελιγμούς μεταξύ των αυτοκινήτων και των σκαμμένων δρόμων. Αλλά και τα αυτοκίνητα που θα καταφέρουν να περάσουν από το σχολείο, να ξεμπλοκάρουν μετά την αποβίβαση το πρωί ή την επιβίβαση το μεσημέρι των μαθητών και να κατηφορίζουν προς τα κάτω, μέχρι να βρουν τον παράλληλο δρόμο της οδού Σκουλά, ακολουθούν το αυλάκι και πέφτουν αναγκαστικά μέσα σε αυτό.

Όσοι ανεβαίνουν προς τα πάνω, μετά το σχολείο, θα συναντήσουν μια μεγάλη λακκούβα στην οδό Κίμωνα Ζωγραφάκη, που μοιάζει πλέον, μετά τις τελευταίες βροχές, με κρατήρα. Και αλοίμονο στον οδηγό που δεν θα τη δει λόγω νερού βροχής. Αν είναι και οδηγός δικύκλου, ο Θεός να βάλει το χέρι Του.

Αλλά και από την πλευρά του ΕΠΑΛ, η κατάσταση είναι παρόμοια, αφού το σχολικό συγκρότημα είναι "όμηρο" και περιτριγυρισμένο από τα περίφημα αυλάκια των αποχετευτικών και υδρευτικών συστημάτων που η εταιρεία αυτή, είχε αναλάβει να εγκαταστήσει, χωρίς στη συνέχεια να ολοκληρώσει την υποχρέωση της, αποκαθιστώντας το οδόστρωμα.

Και όλα αυτά είναι καθημερινά φαινόμενα, που διαδραματίζονται έξω από την κεντρική είσοδο του σχολείου, κάθε πρωί που γίνεται η προσέλευση και κάθε μεσημέρι που γίνεται η αναχώρηση των μαθητών. Η "Ν.Κρήτη" για του λόγου το αληθές, παρουσιάζει παρακάτω το σχετικό φωτορεπορτάζ, με την ελπίδα πως οι αρμόδιοι θα είναι πλέον "καταπέλτες" εναντίον της εταιρείας, ενώ θα εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια του νόμου, για να την αναγκάσουν να αναλάβει, τουλάχιστον, την άμεση αποκατάσταση του οδοστρώματα, ρίχνοντας πίσσα σε όλο το μήκος και το πλάτος που η ίδια έχει σκάψει για να τοποθετήσει τις σωλήνες.

"Μονίμως κινδυνεύουμε"

Τόσο ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων - και κάτοικος της περιοχής της Φορτέτσας - παπά Στυλιανός Σαβουϊδάκης, όσο και η δραστήρια διευθύντρια του 7ου Γυμνασίου Ηρακλείου Τόνια Μαρμαρέλη, μίλησαν στη "Ν.Κρήτη" χθες, αναδεικνύοντας ως πρώτο πρόβλημα στην υπόθεση αυτή, την ασφάλεια των ίδιων των παιδιών.

Όπως λέει ο πατέρας Στυλιανός, "αυτό είναι έργο αποχέτευσης που έγινε πέρυσι. Έσκαψαν και το σκέπασαν. Και ήταν καλύτερη η κατάσταση. Φέτος, ξαναήρθαν και ξανάσκαψαν το Φθηνόπωρο. Από τότε και μετά, εμείς περιμέναμε ότι θα το έφτιαχναν άμεσα. Αλλά έφυγαν και με τις κακοκαιρίες, η κατάσταση χειροτερεύει διαρκώς. Έχουμε κάνει πολλές διαμαρτυρίες, αλλά χωρίς αποτέλεσμα".

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόδων, το νέο σκάψιμο είχε γίνει πάλι για να τοποθετηθούν νέοι αγωγοί και μάλιστα η εκσκαφή έγινε σε μεγάλο βάθος. "Και κάθε μέρα υπάρχει ο κίνδυνο να χτυπήσει κάποιο παιδί. Τα αυτοκίνητα καταστρέφονται και γενικά έχουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα. Και αν δείτε το μεσημέρι, τα παιδιά βγαίνουν χωρίς να ελέγξουν πολλές φορές και φεύγουν προς τα κάτω και κινδυνεύουν και από τα διερχόμενα αυτοκίνητα, λόγω των ελιγμών που γίνονται". Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο ανυπόφορη κάθε Τρίτη που γίνεται η λαϊκή, λίγα μέτρα παρακάτω.

Από την πλευρά της, η διευθύντρια Τόνια Μαρμαρέλη, λέει στην εφημερίδα μας: "Κάθε μέρα υπάρχει κίνδυνος για τα παιδιά. Απευθύνουμε έκκληση στη δημοτική αρχή, παρότι δεν ευθύνεται η ίδια για την κατάσταση αυτή, να κάνει ότι μπορεί για να μας βοηθήσει. Είμαστε σίγουροι ότι θα ανταποκριθεί ο δήμος. Άλλωστε πολλές φορές μέχρι σήμερα έχει βάλει τσαϊλι και έχει βελτιώσει την κατάσταση. Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Πρέπει να πέσει πίσσα".

Στάση..."οικοδομής"

Μάλιστα, τα παιδιά που μεταφέρονται με λεωφορεία, κινδυνεύουν και επειδή αντί...στάσης, υπάρχει παρακείμενη οικοδομή! "Έχουμε ζητήσει από το ΚΤΕΛ να φτιάξει ένα στέγαστρο. Αλλά μέχρι τώρα δεν υπάρχει καμία ανταπόκριση", τονίζει ο πατέρας Στυλιανός.

"Τριτοκοσμική κατάσταση"

"Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Ταλαιπωρούμαστε όλοι και πιο πολύ τα παιδιά μας", λέει στην εφημερίδα μας η κ. Κατερίνα Καλογεράκη - Διαμαντάρα. "Όσο τα αφήνουν έτσι, χειροτερεύει το πρόβλημα. Δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό. Πάντως ανησυχούμε για την ασφάλεια των παιδιών μας", καταλήγει.

"Όσο αφήνουμε αυτά τα αυλάκια έτσι, τα βλέπουμε ότι γίνονται πιο βαθιά", λέει και η μητέρα δύο μαθητριών του γυμνασίου, Δέσποινα Ξυστράκη. "Είναι πάρα πολύ καιρό έτσι. Κάποια στιγμή, πρέπει να φτιαχτεί. Έλεος πια"...

Ο  εργαζόμενος σε παρακείμενη καφετέρια Νίκος Νικολιδάκης, λέει στην εφημερίδα μας. "Έχω δει τους εργαζόμενους του δήμου που έρχονται συχνά και βάζουν τσαϊλι. Αλλά με τις βροχές έχουμε πάλι υποχώρηση του εδάφους. Και όλα τα αυτοκίνητα δυσκολεύονται. Κι εγώ που οδηγάω μηχανάκι, ζορίζομαι", λέει χαρακτηριστικά.

Ο δήμος

Η "Ν.Κρήτη" απευθύνθηκε χθες και στον αρμόδιο αντιδήμαρχο Ηρακλείου Χάρη Μαμουλάκη. "Εμείς πιέζουμε την εταιρεία όσο μπορούμε. Και αν συνεχίσει να δείχνει αυτή τη συμπεριφορά, θα αναγκαστούμε να την κηρύξουμε έκπτωτη", τονίζει χαρακτηριστικά. Επιβεβαιώνοντας τις καταγγελίες που καταγράψαμε, ο Χάρης Μαμουλάκης λέει: "Η ανάδοχος εταιρεία όφειλε να ολοκληρώσει την παρέμβαση της σχετικά με τον περιβάλλοντα χώρο του σχολείου. Ο δήμος έχει κάνει τις απαραίτητες οχλήσεις προς την κατασκευαστική εταιρεία. Και προσπαθεί στο βαθμό που έχει τη δυνατότητα να καλύψει κενά από κάποιες επικινδυνότητες, όπως αυτά που περιγράφετε αναφορικά με τα χαντάκια, με κάποιες τομές οι οποίες είναι επικίνδυνες κ.λπ. Εμείς τώρα έχουμε κάνει ειδική πρόσκληση στον ανάδοχο. Δηλαδή έχει γίνει μια σοβαρή όχληση από την πλευρά μας. Και περιμένουμε να ανταποκριθεί. Όμως δεν μπορούμε να επαφιέμεθα σε αυτό. Και πρέπει κάτι να κάνουμε παραπάνω".

Στο σημείο αυτό, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Ηρακλείου υπόσχεται: "Εμείς ως τεχνική υπηρεσία, λέμε καιρού επιτρέποντος, να κάνουμε και κάποιες παρεμβάσεις με μπετό και πίσσα όπου χρειαστεί, για να πάρει μια οριστική λύση το ζήτημα αυτό, τουλάχιστον ως προς τον εξωτερικό χώρο. Αλλά θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι εξαντλώ την αυστηρότητα που πρέπει να εξαντλήσω απέναντι στην εταιρεία, γιατί γνωρίζω πως λειτουργεί όλος αυτός ο χώρος με την εκτέλεση των δημόσιων έργων, ως πρώην εργολήπτης δημόσιων έργων, μια δουλειά που έκανα επί 9 χρόνια. Και ελπίζω να μην χρειαστεί να φτάσω στο μέτρο που προβλέπει να κηρύξουμε την εταιρεία έκπτωτη με ότι αυτό συνεπάγεται για την ίδια την εταιρεία", προειδοποιεί ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών του δήμου Ηρακλείου.

Ο κ. Μαμουλάκης τοποθετεί την ασφαλτόστρωση και την πίσσα στα σημεία όπου χρειάζεται, κατά την εαρινή περίοδο, αλλά ξεκαθαρίζει ότι μέχρι τότε οι προσπάθειες θα συνεχίζονται, προκειμένου η ανάδοχος εταιρεία να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της.

Μια φορά κι έναν καιρό η Κρήτη έβγαζε τα πάντα!

Το 1981 ο γεωπόνος Νίκος Μαυράκης βρήκε με τον διορισμό του στην Ιεράπετρα, μια Κρήτη που έβγαζε σχεδόν τα πάντα και ήταν αυτάρκης στα περισσότερα αγαθά της φυτικής και ζωικής παραγωγής. Και όταν αποχαιρέτησε με την εκπνοή του 2014 τους συνεργάτες και την υπηρεσία του βγαίνοντας στη σύνταξη, άφησε πίσω του μία εντελώς διαφορετική κατάσταση. Ένα νησί που αν σταματήσει να εισάγει, θα πεινάσει, καθώς στηρίζει τη διατροφή του αποκλειστικά, σχεδόν, στις εισαγωγές των προϊόντων, για να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού του. Σήμερα, ο πρώην διευθυντής της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφέρειας Κρήτης, ξεδιπλώνει στην εφημερίδα μας τις σκέψεις και τις προτάσεις του, για το "αύριο" της αγροτικής οικονομίας, αλλά ταυτόχρονα καταθέτει εμπειρίες και στοιχεία που δείχνουν τον βαθμό μείωσης της κρητικής παραγωγής, από τη δεκαετία του '80 μέχρι σήμερα!

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

Θυμάται εποχές και καταθέτει τις απόψεις του

«Άλλες εποχές» θυμάται ο κ. Μαυράκης αναφερόμενος στην πρώτη του εμπειρία όταν ως νεοδιόριστος τότε γεωπόνος, παρουσιάστηκε στην Ιεράπετρα για να αναλάβει υπηρεσία. «Τότε καταρχήν είχαμε έναν τεράστιο όγκο παραγωγής προϊόντων. Όχι ότι τότε δεν υπήρχαν προβλήματα. Και τότε υπήρχαν. Αλλά είχαμε παραγωγούς. Είχαμε την έρευνα. Θυμάμαι ότι γινόταν συνέλευση γεωπόνων στο Ηράκλειο και μαζεύονταν 500 άτομα. Τότε διαφοροποιήθηκαν οι πολιτικές, υπήρξε και τότε μια περίοδος έντονη πολιτικά, καλή όμως, γιατί υπήρχε εποικοδομητικός διάλογος και ανταλλάσσαμε απόψεις. Αλλά πέρα απ' αυτό, υπήρχε βοήθεια στον κόσμο», λέει ο γνωστός γεωπόνος, που πλέον απολαμβάνει τα χρόνια της συνταξιοδότησης του, μετά από 34 χρόνια δουλειάς στη Δημόσια Διοίκηση. Μάλιστα, ο κ. Μαυράκης υπενθυμίζει ακόμα, ότι την περίοδο που ο ίδιος διορίστηκε, στην Ελλάδα το 25 με 30% του κόσμου ασχολούνταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. «Εμείς εδώ στην Κρήτη είχαμε αυτάρκεια σε όλα τα προϊόντα. Εντάξει δεν είχαμε αραβόσιτο ας πούμε και σιτηρά, αλλά στα κρέατα τουλάχιστον και σε άλλα βασικά προϊόντα δεν υπήρχε τόση μεγάλη απόκλιση μεταξύ της παραγωγής και της ζήτησης».
Και μάλιστα, ήταν τα πρώτα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση. Δηλαδή, είχε προηγηθεί η Χούντα και μία επταετής διακυβέρνηση της χώρας από τη ΝΔ, αφήνοντας πίσω τους μία Ελλάδα και μία Κρήτη με πολλά άλλα προβλήματα, όχι όμως με το πρόβλημα της διατροφικής εξάρτησης...

Καμία σχέση

Ο μέχρι πρότινος διευθυντής της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφέρειας Κρήτης Νίκος Μαυράκης, κάνει λόγο για τεράστιες μειώσεις στις παραγωγές των βασικότερων προϊόντων, με τα αμπελουργικά προϊόντα να είναι τα μεγαλύτερα θύματα αυτών των καταστάσεων. «Για παράδειγμα», λέει, «σταφίδα δεν βγαίνει σχεδόν καθόλου ή βγαίνουν ελάχιστες ποσότητες. Η αμπελουργία γενικότερα έχει υποστεί τη σημαντικότερη ζημιά απ' όλη αυτή την ιστορία. Παραγωγή δεν υπάρχει. Όταν τη δεκαετία του '80 η μέση παραγωγή σταφίδας δεν έπεφτε κάτω από τους 70.000 τόνους και σήμερα δεν ξεπερνάει τους 2-3 χιλιάδες τόνους, καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλες είναι οι μειώσεις. Τη δεκαετία του '80 όταν εγώ πρωτοδιορίστηκα στην Ιεράπετρα είχαμε μια εξαγωγική δραστηριότητα στα αγγούρια, η οποία έφτανε τους 25 χιλιάδες τόνους. Τώρα οι εξαγωγές είναι πολύ χαμηλότερα. Βέβαια έχει αναπροσαρμοστεί η δομή των εξαγωγών, διώχνουν ντομάτες, πιπεριές κ.λπ. Αλλά και πάλι».
Ένα άλλο από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, σύμφωνα με το Νίκο Μαυράκη, αποτελεί το παράδειγμα των επιτραπέζιων σταφυλιών και κυρίως της παραδοσιακής και άλλοτε χρυσοφόρας ποικιλίας ροζακί. «Η περιοχή των Πεζών. Η περιοχή της Ροδιάς, το Γενί Γκαβέ κ. α. είχαν τεράστιες εκτάσεις με ροζακί σταφύλι που στη συνέχεια μέσα στη δεκαετία του '90 εκριζώθηκαν». Το ροζακί αντικαταστάθηκε κυρίως με ελαιόδεντρα.

Για τη σταφίδα, ο Νίκος Μαυράκης θυμάται ότι από το 1985 μέχρι το 1989 η Κρήτη παρήγαγε τις μεγαλύτερες ποσότητες. «Μετά τον κανονισμό, που ψηφίστηκε το 1990 και προέβλεπε την καθιέρωση της στρεμματικής ενίσχυσης, άρχισε η κατρακύλα».
Να υπενθυμίσουμε άλλωστε ότι η αλλαγή του κανονισμού ήταν εκείνη που ξεσήκωσε τους αμπελουργούς της Κρήτης τον Σεπτέμβριο του 1991 επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που οδήγησε στο κάψιμο του κτιρίου της Νομαρχίας Ηρακλείου. Μέχρι τότε έβγαιναν πολύ μεγάλες ποσότητες σταφίδας, γιατί ήταν και το κίνητρο καλό, αφού η επιδότηση δινόταν κατά κιλό προϊόντος. «Το μεγάλο κακό ήταν ότι δεν έγιναν από τότε ριζικές αλλαγές στον τομέα του προϊόντος. Και ο κόσμος ενδιαφερόταν από ένα σημείο και μετά, μόνο με το πως να πάρει χρήματα. Θυμάστε τότε με τις εγκαταλείψεις, θυμάστε με τη στρεμματική ενίσχυση στη συνέχεια κ.λπ. ενώ είχε προηγηθεί και η φυλλοξήρα και η αναμπέλωση. Δεν δόθηκε η βαρύτητα που έπρεπε στον τομέα της οργάνωσης της παραγωγής».
Στο σημείο αυτό, ο Νίκος Μαυράκης λέει ακόμα, ότι την περίοδο εκείνη υπήρχαν ενισχύσεις και στους τομείς της έρευνας αλλά και της βελτίωσης της ποιότητας, αυτές οι ενισχύσεις δεν αξιοποιήθηκαν στον βαθμό που θα έπρεπε. «Θα μπορούσαμε σε κάποιες περιοχές να ακολουθήσουμε τη "νάτιουραλ σταφίδα". Να κάνουμε τρυγητό δυο φορές. Να ανεβάσουμε την ποιότητα μας. Μονάχα βασιστήκαμε στην παλιά λογική της σταφίδας».

Λάδι

Αλλά και στο ελαιόλαδο, ο κ. Μαυράκης λέει πως «ενώ βασιζόμαστε σε αυτό, εξακολουθούμε να είμαστε στην ίδια κατηγορία. Να μην κάνουμε βήματα. Δίνονται χρήματα για την προβολή. Για την παραγωγή δεν δίνεται τίποτα».

Σε ότι αφορά την κτηνοτροφία, ο κ. Μαυράκης υποστηρίζει πως «ούτε στον τομέα αυτό γίνεται δουλειά, διότι ο κόσμος είναι εγκλωβισμένος στη λογική των επιδοτήσεων. Ενώ υπάρχει δυνατότητα εξέλιξης της κτηνοτροφίας, σε συνδυασμό με τη διατήρηση του περιβάλλοντος, την αξιοποίηση των ορεινών μας όγκων κ. λπ οι πληθυσμοί που εμφανίζονται είναι πάρα πολύ μεγάλοι. Η δυνατότητα βόσκησης των ορεινών όγκων είναι πάρα πολύ χαμηλή. Στο μεταξύ, δεν εφαρμόζουμε μεθόδους ούτε γενετικής βελτίωσης, ούτε οργάνωσης της παραγωγής και απλά μετράμε κεφάλια στα ζώα»...


ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑΓΕΣ
Τρεις οι βασικοί πυλώνες

Ο Νίκος Μαυράκης για τον γεωργικό τομέα, προτείνει στη νέα κυβέρνηση: Οι επιδοτήσεις που αφορούν στις άμεσες ενισχύσεις θα πρέπει να μείνουν στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Το κομμάτι της ανάπτυξης πρέπει να περάσει όλο στις περιφέρειες. Και ένας τρίτος πυλώνας θα πρέπει να είναι η γεωργική έρευνα. «Αλλά αυτοί οι τρεις πυλώνες θα πρέπει να συνεργάζονται. Και βέβαια να υπάρξουν προσλήψεις για να υποστηριχτούν με το αναγκαίο προσωπικό».

Αναφερόμενος στην πολύτιμη εμπειρία του, ο κ. Μαυράκης μας λέει: «Εγώ όταν ανέλαβα, σε κάθε υπηρεσία υπήρχαν τα γραφεία εφαρμογών. Υπήρχε μια λογική. Να ενημερώνουν τον παραγωγό. Αυτή λοιπόν όλη η ενημέρωση δεν υπάρχει πλέον. Οι γεωπόνοι που υπάρχουν είναι λιγοστοί. Ασχολείται με θέματα αγροτικά μεν αλλά όχι με θέματα ενημέρωσης και καθοδήγησης των παραγωγών. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος ώστε ο παραγωγός μας να έχει έναν σύμβουλο. Δεν μπορεί να μένει στην τύχη του»...
(Στη "Ν.Κρήτη" σήμερα).

BINTEO-1 "ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΑΤΙΑ" - ΚΡΗΤΗ ΤV (ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2015)

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μια επισκευή...για κλάματα...στον σπασμένο αγωγό της ΔΕΥΑΗ

Ο πολύπαθος ποταμός...

 ΕΡΕΥΝΑ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

Απέτυχε, τελικά, η ΔΕΥΑΗ, να αποκαταστήσει τον αγωγό λίγα μέτρα από τις εγκαταστάσεις της, που υποτίθεται ότι από την περασμένη εβδομάδα είχε επισκευάσει, οδηγώντας τα λύματα μέσω άλλων σωλήνων στον Βιολογικό Καθαρισμό. Και αυτό σημαίνει ότι...από το βράδυ της 13ης Ιανουαρίου που καταστράφηκε ο Βιολογικός λόγω της πλημμύρας, τα λύματα των δυτικών περιοχών του Ηρακλείου που οδηγούνταν στις εγκαταστάσεις της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης Ηρακλείου, σε όλο αυτό το διάστημα συνεχίζουν ακατάπαυστα και επί 24ώρου βάσης και πέφτουν ανεπεξέργαστα στον Δρακουλιάρη και τον Γιόφυρο, με κατάληξη τη θάλασσα. Όσο για το "έργο αποκατάστασης της βλάβης", όπως αποκαλύπτει η "Ν.Κρήτη" σήμερα, είναι...για γέλια και για κλάματα!

Μία μικρή σωλήνα μέσα στον μεγάλο αγωγό. Και μία άλλη σωλήνα στο φρεάτιο που υπάρχει παραπάνω. Αυτή είναι η "αποκατάσταση". Γιατί όλα τα υπόλοιπα λύματα, που είναι και οι μεγαλύτερες ποσότητες, πέφτουν κανονικά μέσα στον ποταμό, με τους γείτονες και τους επιχειρηματίες της ευρύτερης περιοχής, να "τραβούν τα μαλλιά τους" και να κρατούν τις μύτες τους.

Απίστευτη προχειρότητα

Ο φωτογραφικός φακός της "Ν.Κρήτης" μέσα από τις λήψεις που έκανε χθες γύρω στη 1.30 το μεσημέρι, είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας αυτής της απίστευτης προχειρότητας, που έχει προκαλέσει την αντίδραση των κατοίκων και των επιχειρηματιών της ευρύτερης περιοχής, οι οποίοι ανησυχούν για την ίδια τους την υγεία.

Όπως δείχνουμε στο φωτορεπορτάζ, υπάρχει μία πράσινη σωλήνα των 5 περίπου ιντσών που έχει συνδεθεί με το φρεάτιο που βρίσκεται αμέσως μετά τη γέφυρα με κατεύθυνση προς τη Φοινικιά. Το φρεάτιο βρίσκεται εκεί για να συγκεντρώνει μέσα τα λύματα ενώ τα διοχετεύει σε έναν άλλο, μεγάλο αγωγό που πρέπει να είναι τουλάχιστον 30 ιντσών. Αυτός ο μεγάλος αγωγός είναι που έχει σπάσει και έτσι ρίχνει τα απόβλητα στο ποτάμι.

Η πράσινη σωλήνα τραβάει μηχανικά απ΄το φρεάτιο

 Ακολουθώντας, λοιπόν την πράσινη σωλήνα, που προφανώς, απορροφάει μία ποσότητα λυμάτων με τη βοήθεια "βατράχου", βλέπουμε ότι κάτω από τη γέφυρα "συναντάται" με μία άλλη σωλήνα επίσης πέντε το πολύ ιντσών, που έχει η μία της άκρη μπει μέσα στον μεγάλο αγωγό των 30 και πλέον ιντσών (!) για να παίρνει με φυσική ροή όσα λύματα πέφτουν εντός του μεγάλου αγωγού, από το φρεάτιο που βρίσκεται από πάνω, με υψόμετρο τέτοιο που δίνει στα λύματα μεγάλη ορμή!
Έτσι τόσο η πράσινη όσο και η άλλη σωλήνα, είναι εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν για να οδηγήσουν μόλις ένα μικρό μέρος των λυμάτων στις εγκαταστάσεις του Βιολογικού. Δηλαδή, 5 και 5...μόλις 10 ίντσες, χρησιμοποιήθηκαν για να οδηγήσουν τα λύματα 30 τουλάχιστον ιντσών, στον Βιολογικό Καθαρισμό. Έτσι όλα τα ανεπεξέργαστα λύματα που δεν μπορούν να πάρουν, χύνονται στο ποτάμι και μεταφέρονται στον Γιόφυρο και από κει στο θαλάσσιο περιβάλλον, με τα όποια προβλήματα που μπορεί να προκαλέσουν σε βάρος του οικοσυστήματος, του υδροφόρου ορίζοντα και γενικότερα της δημόσιας υγείας.

Η πράσινη συν η κόκκινη συνολικά 10 ιντσών...

Και όλα αυτά επί των ημερών του νέου προέδρου της ΔΕΥΑΗ Νίκου Φακουρέλλη, που έχει και την πολιτική ευθύνη για τον τρόπο εκτέλεσης των έργων αυτών και με εργαζόμενους που καθημερινά δίνουν μάχες, αλλά για την κάθε τους παρέμβαση, εκτελούν άνωθεν εντολές.

Σχόλια επιστημόνων

"Τέτοια προβλήματα δεν θεραπεύονται με μικρομαστορέματα. Χρειάζεται μεγαλύτερη υπευθυνότητα και σοβαρότητα από τον φορέα διαχείρισης των αστικών λυμάτων ενός τόσο μεγάλου παράκτιου αστικού κέντρου όπως είναι το Ηράκλειο", σχολιάζει εκφράζοντας οργή και αγανάκτηση ο εκπρόσωπος της Οικολογικής Παρέμβασης Ηρακλείου Αριστείδης Παπαδάκης. Για την επικινδυνότητα αυτών των λυμάτων, ο κ. Παπαδάκης λέει: "Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα ανεπεξέργαστα αστικά λύματα που περιέχουν χλώριο, φωσφορικές ενώσεις και λίπη είναι βλαβερά για τους υδρόβιους οργανισμούς και γενικά για τα θαλάσσια οικοσυστήματα. Εκτός αυτού στον κόλπο του Ηρακλείου καταλήγουν πολλές παράνομες αποχετεύσεις μέσα και από τους αγωγούς ομβρίων, ένα πρόβλημα που χρονίζει και δεν έχει αντιμετωπιστεί ακόμα. Τελικά βλάπτεται το φυσικό περιβάλλον, η υγεία των πολιτών αλλά και η οικονομία με τις επιπτώσεις στην αλιεία και τον τουρισμό».

...Και μέσα στον αγωγό η κόκκινη σωλήνα...Το αποτέλεσμα, χύνονται στο ποτάμι τα περισσότερα λύματα!

Περί τοξικών

"Εγώ δεν ξέρω τι παίρνει ο Βιολογικός. Αλλά άμα μου πουν ότι δεν παίρνει τοξικά δεν τους πιστεύω", σχολιάζει από την πλευρά του και ο επιστημονικός υπεύθυνος της WWF Ελλάς στην Κρήτη για τους υγρότοπους, ο γνωστός επιστήμονας Καλούστ Παραγκαμιάν. Μάλιστα, σχολιάζοντας την όλη εικόνα, ο κ. Παραγκαμιάν λέει: "Τα καλάμια είναι εκεί για συγκεκριμένο λόγο. Δηλαδή, τα καλάμια είναι εκεί, λόγω της ρύπανσης. Ο Γιόφυρος δεν είχε πριν πολλές δεκαετίες καλάμια παρά μόνο στην εκβολή. Τα καλάμια που έχουν αναπτυχθεί είναι επειδή το ρυπαντικό φορτίο δημιουργεί τις συνθήκες ευτροφισμού".
Επομένως, σύμφωνα με τον Καλούστ Παραγκαμιάν, "ή θα κόβουν κάθε χρόνο τα καλάμια και θα υποβαθμίζουν όλο τον ρύακα χρόνο με το χρόνο, ή θα φροντίσουν να μην πηγαίνουν εκεί ρυπαντικά φορτία που δημιουργούν ευτροφισμό". Όπως εξάλλου καταγγέλλει, "βλέπω ότι πολύ σοβαρά έργα γίνονται δίπλα ή πάνω στο ποτάμι. Ο Βιολογικός είναι δίπλα στο ποτάμι". Ο κ. Παραγκαμιάν προσθέτει λέγοντας ότι στην εκβολή του ποταμιού έχουν γίνει φοβερές τροποποιήσεις. "Και τώρα οι πολίτες καλούνται να πληρώσουν πάλι, άλλα 800.000 ευρώ που ήταν οι ζημιές. Τώρα μιλάνε πάλι για αναβάθμιση του Βιολογικού με 3,3 εκατομμύρια ευρώ. Όσο για τον αγωγό που αναφέρετε, είναι ένα από τα θέματα που δεν λειτουργούν καλά. Εμένα ως πολίτη αυτά τα πράγματα με στενοχωρούν".
Πάντως προσωπικά πιστεύει ότι στη θάλασσα λόγω των ρευμάτων, δεν θα υπάρξουν επιπτώσεις.

Από τη βραδιά της 13ης Ιανουαρίου πέφτουν μέσα στο ποτάμι, στην "πόρτα" της ΔΕΥΑΗ

Οι ψαράδες

Χθες κλιμάκιο του ΕΛΚΕΘΕ με επικεφαλής τον Διευθυντή Θαλάσσιων Ερευνών Κώστα Ντούνα, προχώρησε στο σημείο εκβολής του αγωγού της ΔΕΥΑΗ, σε λήψη νερού αλλά και σε λήψη δείγματος από τον βυθό, προκειμένου να γίνει η ανάλυση που θα δείξει αν χρειάζεται ή όχι να συνεχιστεί η απαγόρευση του ψαρέματος.
Σήμερα αναμένεται να πάρει δείγμα νερού και η Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας. Στο μεταξύ, ο πρόεδρος των επαγγελματιών ψαράδων του νομού Ηρακλείου Μανόλης Ματζαράκης, τονίζει στη "Ν.Κρήτη" ότι εξαιτίας της απαγόρευσης, ήδη οι αλιείς έχουν πάθει πολύ μεγάλες ζημιές. "Μα είναι δυνατόν να απαγορεύουν το ψάρεμα και να μην προβλέπουν αποζημιώσεις για μας, που δεν έχουμε ευθύνη"; διερωτάται ο πρόεδρος των ψαράδων.
Από την πλευρά του, ο Κώστας Ντούνας διαβεβαιώνει την κοινή γνώμη, ότι δεν συντρέχουν λόγοι ανησυχίας, αφού η θάλασσα λόγω του αλατιού, μπορεί και αμύνεται προστατεύοντας τους υδρόβιους οργανισμούς και τα ψάρια. Τα μεγαλύτερα προβλήματα, όπως λέει, υπάρχουν στο γλυκό και όχι τόσο στο θαλασσινό νερό.
(Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας "ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ")

ΑΡΘΡΟ: Ο λαός δε θα δώσει ανοχή

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

 Καμία ανοχή πια. Ο λαός δεν πρόκειται να δώσει μεγάλα χρονικά περιθώρια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν έχει άλλες αντοχές να συγχωρεί, να ξεχνάει, να παραβλέπει, να ελπίζει στα "μήπως" και τα "αν" και τα "ίσως" και τα "κάτι θα γίνει αύριο, άσε και να δούμε, είναι καινούργιοι ακόμα και δεν ξέρουν"...

Οι εποχές αλλάζουν. Δεν ζούμε πια στη δεκαετία του ΄80. Και η 25η Ιανουαρίου 2015 δεν είναι, δε θυμίζει, δεν μπορεί να αποτελέσει σε καμία περίπτωση την 18η Οκτωβρίου του 1981. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να γίνει, ούτε πρέπει να προσπαθήσει να είναι, ο Ανδρέας Παπανδρέου που ήρθε σαν "λυτρωτής" για να "λυτρώσει τον Ελληνικό λαό από τη Δεξιά και να φέρει την Αλλαγή στη χώρα". Υπό αυτή την έννοια, προσωπική μου άποψη είναι, πως πράγματι στην Ελλάδα, κυβέρνηση Αριστεράς έχουμε για πρώτη φορά και δεν θα πρέπει να παραλληλίζουμε τη σημερινή κυβέρνηση με την  "κυβέρνηση της Αλλαγής"...

Σήμερα η Ελλάδα είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Οι παραγωγές των προϊόντων έχουν μειωθεί δραματικά σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες του '90 και του 2000. Οι αγρότες είναι καταχρεωμένοι και εξαθλιωμένοι εξαιτίας μνημονικών πολιτικών αλλά και των πολιτικών που ακολουθήθηκαν σε προηγούμενες δεκαετίες, όταν Βρυξέλλες και Αθήνα στήριζαν με τον τρόπο τους την καλλιέργεια όχι των προϊόντων αλλά των επιδοτήσεων...

Σήμερα λοιπόν, έρχεται η κυβέρνηση της Αριστεράς (με την στήριξη και τη συμμετοχή των Ανεξάρτητων Ελλήνων) και βρίσκει ένα λαό βαθιά πληγωμένο, αποδυναμωμένο, θυμωμένο αλλά και "διψασμένο" για μεγάλες αλλαγές που θα του ξαναδώσουν το δικαίωμα να ελπίζει. Όχι όμως και ευκολόπιστο. Οι πρώτες εξαγγελίες της κυβέρνησης, σκόρπησαν χαμόγελα στον κόσμο. Αλλά όλοι - όπως ακούμε - λένε πως "καλά τα πρώτα δείγματα. Αλλά έχουμε ακούσει πολλά "θα" μέχρι σήμερα και δεν βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα. Κρατάμε προς το παρόν μικρό καλάθι".

Τώρα βέβαια θα μου πείτε. Και καλά. Αφού υπάρχει αυτή η δυσπιστία ή έστω η συγκρατημένη αισιοδοξία από τον κόσμο (τουλάχιστον με μια πρώτη εικόνα από την καθημερινότητα), γιατί οι Έλληνες έδωσαν με την ψήφο τους αυτό το αποτέλεσμα; Η απάντηση μπορεί να βρεθεί αν ανατρέξουμε στην τελευταία πενταετία, να δούμε τα νοικοκυριά χωρίς ρεύμα, να δούμε τα παιδιά που λιποθυμούν στις σχολικές αυλές από την πείνα, να δούμε τις απολύσεις, την αξιολόγηση στον χώρο κυρίως των εκπαιδευτικών, το χαράτσι της ΔΕΗ, τα παγωμένα νοικοκυριά, τους θανάτους παιδιών, φοιτητών και ηλικιωμένων απ’ το κρύο, τους ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια για ένα ξεροκόμματο...

Αλλά, δεν σημαίνει ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά θα μείνουν μόνο στο παρελθόν. Γιατί και στη δεκαετία του '80 η πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου "έδωσε πολλά" στον κόσμο, αλλά από τα μέσα της δεκαετίας του '80 άρχισαν οι λιτότητες και οι γνωστές ιστορίες των Κοσκωτάδων και των λοιπών "συγγενών".

Επομένως, σήμερα το ζητούμενο δεν είναι "δώσε και σε μένα Αλέξη" ή "Βαρουφάκη δώσε στον κοσμάκη"... Αλλά το πως θα στηριχτεί η παραγωγή των αγροτικών και κτηνοτροφικών μας προϊόντων, ώστε να μην χρειαζόμαστε τα εισαγόμενα αγαθά για τη διατροφική επάρκεια του λαού μας. Στους άλλους τομείς, πρέπει να ξαναχτιστεί βήμα - βήμα, όλη η εργατική νομοθεσία που κατεδαφίστηκε από τις μνημονιακές πολιτικές. Να αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια των απλών ανθρώπων, να στηριχτούν πραγματικά όσοι έχουν οδηγηθεί στη φτώχεια και την εξαθλίωση, όχι με επιδόματα αλλά κυρίως με δουλειές, που θα είναι παραγωγικές, κομμένες και ραμμένες όχι στα μέτρα των αγορών αλλά στα μέτρα της Ελλάδας και των αναγκών της Ελληνικής κοινωνίας.

Θα επαναληφθεί η ιστορία; Ή θα έχουμε νέες σελίδες στην ιστορία της Ελλάδας για το καλό ενός ολόκληρου λαού;

Αναμένουμε απαντήσεις όχι με λόγια, αλλά με έργα.

("Ν.ΚΡΗΤΗ" ΠΕΜΠΤΗ 29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015)