Γράμμα Σ'έναν Ποιητή

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει.

Κάτι που πάντα βρίσκεται σ' αιώνια εναλλαγή,

κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,

και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη.

Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι,

που του γραφείου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά·

να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του,

προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά.

Κάτι που θα 'κανε τα υγρά, παράδοξά σας μάτια,

που αβρές μαθήτριες τα αγαπούν και σιωπηροί ποιηταί,

χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουν

με κάποιον τρόπο που, όπως λεν, δε γέλασαν ποτέ.

Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε, βέβαια, να σας σώσει.

Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ... Σκεφτείτε... Εγώ.

Ένα καράβι... Να σας πάρει, Καίσαρ... Να μας πάρει...

Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ.

Μια μέρα χειμωνιάτικη θα φεύγαμε.

Τα ρυμουλκά περνώντας θα σφυρίζαν,

τα βρωμερά νερά η βροχή θα ράντιζε,

κι οι γερανοί στους ντόκους θα γυρίζαν.

Οι πολιτείες οι ξένες θα μας δέχονταν,

οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες

κι εγώ σ' αυτές αβρά θα σας εσύσταινα

σαν σε παλιές, θερμές μου αγαπημένες.

"Φέσωσε" ανάπηρο η ΔΕΗ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

Αντί να του παράσχουν τα πάντα ως όφειλαν από την αρχή, τον έχουν εγκαταλείψει. Είναι ο Νίκος Στρατάκης από τη Γαρίπα, που από τον Οκτώβριο του 2006 σε ηλικία μόλις 45 χρονών έμεινε ανάπηρος, μετά από πτώση του σε πηγάδι 12 μέτρων ορεινά της Εμπάρου. Κι αυτοί που τον έχουν εγκαταλείψει είναι οι ιθύνοντες της ΔΕΗ, της υπηρεσίας του, που φρόντισαν για την αποκατάστασή του... μέχρις ενός σημείου.

Μέχρι εκεί που έκριναν ότι πλέον το κόστος ήταν "υπερβολικό" για την Επιχείρηση. Τα νοσήλια στο Κέντρο Αποκατάστασης Χανίων η ΔΕΗ δεν τα πλήρωσε ποτέ, εν αγνοία βεβαίως του νοσηλευόμενου υπαλλήλου της.

Συνέπεια; Ο άνθρωπος κινδυνεύει με κατάσχεση ακόμη και του αναπηρικού αυτοκινήτου του (που του είχε χορηγήσει η ΔΕΗ), αφού το νοσηλευτικό κέντρο διεκδικεί συσσωρευμένα χρέη άνω των 37.000 ευρώ, που, είπαμε, δεν είναι οφειλές του ίδιου αλλά της ΔΕΗ.

Τι κι αν γλίτωσε σαν από θαύμα τόσες ώρες στον πάτο του πηγαδιού; Τα τελευταία χρόνια του έκοψαν ακόμη και το δικαίωμα να πληρώνει μόνο τη συμμετοχή του 25% για τα φάρμακά του, με συνέπεια να δαπανά για φάρμακα και υλικά περίπου όσα λαμβάνει ως αναπηρική σύνταξη!

Η "Νέα Κρήτη" βρέθηκε χθες στο φτωχικό, παλιό πατρικό σπίτι του Νίκου Στρατάκη στο χωριό Γαρίπα - για το οποίο είχαμε ξαναγράψει - αυτή τη φορά με αφορμή την επίσκεψη του προέδρου του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου Σωκράτη Βαρδάκη, που πήγε μαζί με τον αδελφό του άτυχου εργαζόμενου της ΔΕΗ, τον Μιχάλη Στρατάκη, το μόνο άνθρωπο που έχει στον κόσμο ο Νίκος και ο οποίος δε διστάζει να μας πει: «Αν δεν είχα στην άκρη κάποια χρήματα, ο αδελφός μου στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο θα είχε πεθάνει ίσως πριν προλάβει να εγχειριστεί»(!)...

Ένας αρχίατρος της ΔΕΗ, που κατέβηκε τα τελευταία χρόνια στο Ηράκλειο για την υπόθεση του Νίκου Στρατάκη, καταγγέλλεται από τον Σωκράτη Βαρδάκη και τα δύο αγαπημένα αδέλφια ως πρόσωπο-"κλειδί" στην όλη ιστορία, καθώς εκεί που οι αποφάσεις υλοποιούνταν κουτσά-στραβά, ήρθε εκείνος και λειτούργησε περίεργα, διαταράσσοντας την ομαλότητα των διαδικασιών.

«Ο αρχίατρος λειτούργησε σαν νταβατζής της διοίκησης της ΔΕΗ. Και δεν έφταιξε μόνο αυτός. Η διοίκηση της ΔΕΗ τον είχε δασκαλέψει να λειτουργήσει έτσι», καταγγέλλει χαρακτηριστικά στην εφημερίδα μας ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου Σωκράτης Βαρδάκης.

Μάλιστα, παρά την προσωπική του επικοινωνία με το γραφείο του αρχίατρου στην Αθήνα και την επιτακτική έκκληση να συναντηθεί μαζί του, εκείνος ήρθε στο Ηράκλειο, έκανε τη ζημιά του και εξαφανίστηκε, «κρύφτηκε», κατά την εκτίμηση του προέδρου του ΕΚΗ.

«Το ξέρετε ότι, όταν είπα στον αρχίατρο, τη λέξη "εργατικό" για το ατύχημα του αδελφού μου, εκείνος μου είπε "μην ακούω αυτήν τη λέξη. Δεν μπορώ να ακούω για εργατικά ατυχήματα. Ατύχημα θα μου λες"», λέει ο Μιχάλης Στρατάκης με φανερό εκνευρισμό, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει από τότε!


Τον εγκατέλειψαν

Έτσι, μετά την επίσκεψη του αρχίατρου, από το 2011 και μετά, το ταμείο των εργαζομένων της ΔΕΗ, το ΤΑΥΤΕΚΟ, κόβει από τον Νίκο Στρατάκη το μισό εφάπαξ. Και ταυτόχρονα έκοψε και τη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκεί που πλήρωνε μόνο τη συμμετοχή του 25%, ενώ ούτε αποζημίωση του έχουν δώσει, παρότι από την αρχή δεν αμφισβητήθηκε πως επρόκειτο για εργατικό ατύχημα. Από τότε και μετά ο Νίκος Στρατάκης πληρώνει εξ ολοκλήρου τα φάρμακά του, που μαζί με καθετήρες, πάνες και άλλα αναγκαία υλικά στοιχίζουν γύρω στα 1.100 ευρώ, όταν η αναπηρική του σύνταξη φτάνει τα 1.200 ευρώ.

Και σαν να μην έφτανε αυτό... Του έρχονται και ειδοποιητήρια κατάσχεσης, καθώς η ΔΕΗ έπαψε να πληρώνει το Κέντρο Αποκατάστασης στα Χανιά (ιδιωτικό νοσοκομείο), ενώ η πληρωμή γινόταν με την έκδοση επιταγών στο όνομα του αδελφού του, του Μιχάλη Στρατάκη, και έτσι έρχεται το νοσοκομείο και απειλεί να κατασχέσει σε βάρος της οικογένειας ακόμα και το αναπηρικό αυτοκίνητο που η Επιχείρηση του είχε χορηγήσει, δικαιωματικά, μετά το ατύχημά του.

«Ήδη οι απλήρωτες οφειλές πρέπει να ξεπερνούν τα 37.000 ευρώ. Είναι χρήματα που όφειλε η ΔΕΗ να τα δώσει στο Κέντρο Αποκατάστασης των Χανίων, όπως πλήρωνε πριν και το Κέντρο Αποκατάστασης Πατρών», λέει με αγανάκτηση και οργή ο αδελφός του Νίκου.

Χειροτέρεψε

Μάλιστα, σύμφωνα με την καταγγελία του Μιχάλη, «τον έβγαλαν από το κέντρο της Πάτρας και έπρεπε να μπει αμέσως στο κέντρο των Χανίων. Αλλά με ευθύνη της ΔΕΗ ο αδελφός μου έμεινε πέντε μήνες εκτός με συνέπεια να χειροτερέψει ακόμα περισσότερο η κατάστασή του. Τουλάχιστον τότε στο Κέντρο Αποκατάστασης της Πάτρας μπορούσε με τις πατερίτσες να προχωρήσει σε μια ευθεία. Και μετά κατάπεσε και πάλι και δεν μπορούσε να σηκωθεί από το καροτσάκι».

«Η ΔΕΗ, όχι απλά αυθαιρετεί, αλλά στην ουσία εγκληματεί. Όταν έχει αφήσει χρέος σε ένα κέντρο αποκατάστασης που η ίδια με απόφασή της είχε στείλει τον άνθρωπο να νοσηλευτεί, τότε μιλάμe πραγματικά για έγκλημα», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Βαρδάκης.

Στο σημείο αυτό ο αδελφός του Νίκου παρεμβαίνει. «Αυτοί μας είπαν πού θα νοσηλευτεί ο αδελφός μου. Εμείς δεν ξέραμε τίποτα. Και μπορώ να πω ότι υπήρχε μια κοπέλα μέσα στη ΔΕΗ εκείνη την περίοδο που πραγματικά βοηθούσε. Αλλά κάποια στιγμή, με την οικονομική κρίση, τα μάζεψε και έφυγε στην Αυστραλία. Και έτσι δεν υπάρχει πια κανείς άλλος που να μας έχει βοηθήσει. Ούτε οι συνδικαλιστές μάς βοήθησαν, ούτε κανείς», τόνισε στην εφημερίδα μας ο Μιχάλης Στρατάκης.

Είναι χαρακτηριστική η κουβέντα συνδικαλιστή της ΔΕΗ, που τότε εργαζόταν σε γραφείο πρώην... βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και συγγενή της οικογένειας (!). «Μου ζητάς να έρθω και να καταθέσω; Μα, πας να με μπλέξεις;», είπε χαρακτηριστικά ο... "εκπρόσωπος" των εργαζομένων της ΔΕΗ στον Μιχάλη Στρατάκη, σύμφωνα με όσα μας μετέφερε ο ίδιος χθες, ενώ ακόμα και ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ Νίκος Φωτόπουλος υποσχέθηκε στον Σωκράτη Βαρδάκη, μετά από άπειρες τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχε μαζί του, ότι θα ασχοληθεί προσωπικά με την υπόθεση, αλλά μετά αδιαφόρησε, όπως λέει στη "Ν.Κ." ο κ. Βαρδάκης.

Σωκράτης Βαρδάκης: «Έτσι βγαίνουν τα πρωτογενή πλεονάσματα»...

«Αυτά είναι τα πρωτογενή πλεονάσματα του κράτους», λέει, έχοντας έκδηλη την αηδία του για όσους κάνουν κουμάντο στη ΔΕΗ, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου Σωκράτης Βαρδάκης. «Κυβερνώντες και διοίκηση ΔΕΗ απαξιώνουν κάθε έννοια δικαίου. Απομονώνουν με τον τρόπο τους ανθρώπους και τους οδηγούν ακόμα και στο θάνατο σε τέτοιες περιπτώσεις. Η αναλγησία, δηλαδή, σε όλο της το μεγαλείο. Ένα ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος, που με το παράδειγμα αυτό φαίνεται για άλλη μια φορά. Εμείς, από τη μεριά μας, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αναδείξουμε την κατάσταση. Αλλά και η Δικαιοσύνη είναι πολύ αργή σε αυτά τα θέματα», όπως λέει ο κ. Βαρδάκης.

Μάλιστα την προηγούμενη μέρα, όπως λέει, εντελώς συμπτωματικά, ενημερώθηκε δικηγόρος στο Ηράκλειο ότι εκλιπαρεί στο Εφετείο για να δικάσει μια εργατική διαφορά και να πάρει μια απόφαση μετά από δυο χρόνια, όταν μετά από αυτά τα χρόνια τα χρήματα που είναι να πάρει ένας εργαζόμενος έχουν εκμηδενιστεί.

«Τα χρήματα αυτά δεν τοκίζονται. Κι όταν ένα δικαστήριο μετά από πέντε χρόνια εκδικάσει μια εργατική διαφορά, είναι δώρον-άδωρον», καταλήγει ο κ. Βαρδάκης.

Πήγε για καταμέτρηση και έπεσε μέσα σε μοιραία παγίδα - Σώθηκε χάρη σε μια γιαγιά που πήγε να ταΐσει τις κότες της

Σαν από θαύμα έζησε ο άνθρωπος αυτός. Χθες του ζητήσαμε να μας εξιστορήσει τι του συνέβη εκείνο το πρωινό της 22ης Οκτωβρίου του 2006. «Περπατούσα σε ορεινή περιοχή της Εμπάρου για να καταγράψω το ρεύμα από τα ρολόγια των γεωτρήσεων. Και πάνω στο μονοπάτι είχαν βάλει κλαδιά σε ένα σημείο. Δε φαινόταν ότι στο σημείο αυτό υπήρχε παλιό πηγάδι. Και δεν υπήρχαν και χόρτα στη μεριά του πηγαδιού, ώστε ακόμα και σκεπασμένο να ήταν το πηγάδι, αφού δε φυτρώνουν χόρτα εκεί που υπήρχε το άνοιγμα, να το καταλάβαινα ότι ήταν σκεπασμένο το πηγάδι από τα κλαδιά. Σαν να ήταν δηλαδή μια καλοστημένη παγίδα, που έμελλε να πέσω εγώ μέσα. Καλλιά να ήταν ανοιχτό το πηγάδι. Θα το έβλεπα και θα το απέφευγα».

Από την ώρα που έπεσε μέσα στο πηγάδι, μέχρι και τις 5 το απόγευμα που τον έβγαλαν, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα υπήρχε κάποιος που θα άκουγε τις εκκλήσεις του, σε μια τόσο απομονωμένη περιοχή και μάλιστα σε μήνα Οκτώβριο. «Εγώ έπεσα με τα πόδια και τραντάχτηκα. Στην αρχή έχασα λίγο τις αισθήσεις μου, αλλά μετά καταλάβαινα. Για καλή μου τύχη μια γριούλα που είχε παραδίπλα περβόλι με κότες και πήγε να τις ταΐσει, με άκουσε και έτρεξε στο χωριό να ζητήσει βοήθεια».

Ο αδελφός του Νίκου, ο Μιχάλης, στο σημείο αυτό παρεμβαίνει να μας πει ότι η γριούλα σε κατάσταση πανικού βρήκε δύο αστυνομικούς σε ένα καφενείο που έπιναν ρακές. Αρχικά δεν την πίστεψαν. Όταν όμως εκείνη τους είπε «εγώ σας ενημέρωσα. Αν πάθει κάτι ο άνθρωπος, θα έχετε εσείς την ευθύνη», τότε εκείνοι θορυβήθηκαν και πήγαν να δουν αν πράγματι υπάρχει άνθρωπος στο πηγάδι. Και όταν εντόπισαν τον άτυχο εργαζόμενο, ειδοποίησαν την ΕΜΑΚ που χρειάστηκε πάνω από μία ώρα για να τον βγάλει έξω.

Ούτε ενδιαφέρθηκαν

Στο μεταξύ, τα αδέλφια Στρατάκη βάζουν μία σοβαρή διάσταση στο όλο θέμα. Όπως μας λένε, «στέλνουν τους εργαζόμενους να κάνουν την καταμέτρηση και ούτε επικοινωνούν μαζί τους στη συνέχεια να δουν αν ζούνε ή αν τους έχει συμβεί κάτι»... Στην περίπτωση του Νίκου, ο ίδιος είχε πάρει το δικό του αυτοκίνητο, είχε μαζί του κινητό, που δεν ήταν όμως σε θέση να το χρησιμοποιήσει. Και η εντολή της ΔΕΗ ήταν να πάει να καταμετρήσει όσο γίνεται περισσότερες γεωτρήσεις, γιατί λόγω κακοκαιρίας των προηγούμενων ημερών δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα.

«Από 'κει και πέρα τον αδελφό μου δεν τον πήρε κανείς να δει τι συμβαίνει. Να δούνε αν την ώρα που σχολάει... σχόλασε; Άντε και βρέθηκε μια γυναίκα και ειδοποίησε ότι τον άκουσε μέσα στο πηγάδι. Αν δε βρισκόταν αυτή η γυναίκα, δε θα τους ενδιέφερε τίποτα. Απλά αυτοί πίεζαν τους ανθρώπους να πάνε μέσα σε δέκα μέρες να βγάλουνε τη δουλειά που είχε μαζευτεί λόγω της κακοκαιρίας που είχε προηγηθεί», μας είπε ο Μιχάλης, κάνοντας λόγο για μια ΔΕΗ που δε δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τους εργαζομένους της.

S.O.Sτε τα κρητικά ψάρια

ΕΡΕΥΝΑ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

Κάθε χρόνο και πιο φτωχές γίνονται οι θάλασσες της Κρήτης και γενικότερα της χώρας μας, αφού την ώρα που οι επαγγελματίες ψαράδες λιμοκτονούν και είναι και οι μόνοι που ελέγχονται από το κράτος, οι ερασιτέχνες και οι τράτες κάνουν χρυσές δουλειές μέσα από την παράνομη αλιεία, που δεν μπορούν να ελέγξουν και να αντιμετωπίσουν οι λιμενικές Αρχές λόγω των μειωμένων και απαρχαιωμένων μέσων που διαθέτουν, σε αντίθεση με τα "σαΐνια".

Η "Ν.Κ." σήμερα φέρνει στο φως μαρτυρίες και στοιχεία που σοκάρουν, τόσο από τους επιστήμονες που ασχολούνται με την έρευνα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, όσο και από τους εκπροσώπους των επαγγελματιών ψαράδων του νομού Ηρακλείου, που εκπέμπουν SΟS προς την Πολιτεία, ζητώντας να ασχοληθεί επιτέλους σοβαρά με τη δραματική μείωση των αποθεμάτων των ψαριών!

Δραματική μείωση

Σε πανελλαδικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο, τόσο ο ερευνητής βαθέων οικοσυστημάτων που έχει την έδρα του στον Πειραιά αλλά συνεργάζεται και με το πρώην ΕΛΚΕΘΕ στην Κρήτη Τάσος Τσελεπίδης, όσο και ο διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Βιολογίας-Βιοτεχνολογίας και Υδατοκαλλιεργειών (πρώην ΕΛΚΕΘΕ) Κώστας Ντούνας αποκαλύπτουν στη "Ν.Κ." ότι η μείωση των ψαριών κατά μέσο όρο ανέρχεται σε ένα 30% τα τελευταία χρόνια.

«Εξαρτάται από το για τι είδους ψάρια μιλάμε», εξηγεί ο Τάσος Τσελεπίδης. «Τα περισσότερα είδη έχουν υποστεί μια μείωση γύρω στο 30% και πάνω. Οπότε η μέση μείωση είναι γύρω στο 27%. Μιλάμε για είδη τα οποία καταναλώνουμε. Σε ορισμένα είδη δηλαδή, όπως είναι ο ξιφίας, ο τόννος κ.λπ., η μείωση τουλάχιστον στους ωκεανούς έχει φτάσει και το 80%. Σε ορισμένα είδη, δηλαδή, η μείωση είναι δραματική. Στα δικά μας είδη η μείωση είναι εκεί, γύρω στο 30% στα περισσότερα».

Χωρίς έλεγχο

Απαντώντας στο ερώτημά μας αν και ο ίδιος συμμερίζεται την άποψη των επαγγελματιών ψαράδων του Ηρακλείου ότι δεν υπάρχει καμία προστασία και καμία μέριμνα από το κράτος για τα ιχθυοαποθέματα, ο κ. Τσελεπίδης συμφωνεί απόλυτα. «Αν και υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο, δεν υπάρχουν τα μέσα. Δεν ελέγχει κανείς κανέναν. Όλοι όσοι είναι υπεύθυνοι, Λιμεναρχεία, Λιμενικά Ταμεία κ.λπ., δε λειτουργούν. Δεν έχουν καύσιμα, δεν έχουν το ένα, δεν έχουν το άλλο. Δε γίνεται η εφαρμογή των κανόνων και της νομοθεσίας. Και δεν υπάρχουν και τα μέσα πλέον».

Πάντως, ο γνωστός επιστήμονας διευκρινίζει ότι «προς εξαφάνιση δεν είναι κανένα είδος ψαριού. Έχουμε όμως μεγάλες μειώσεις πληθυσμών. Για παράδειγμα, ο μπακαλιάρος στο Βόρειο Αιγαίο έχει μειωθεί δραματικά. Στο Θερμαϊκό Κόλπο έχουν φτάσει να τον ψαρεύουμε μέχρι και τα 800 μέτρα πλέον».

Για να δείξει πόσο επικίνδυνη είναι η κατάσταση, ο κ. Τσελεπίδης λέει πως «ο μπακαλιάρος έξω από τη Μασαχουσέτη έχει καταρρεύσει εδώ και χρόνια πλέον. Από τη συνεχή υπεραλίευση κατέρρευσε».

Τι φταίει

Εξηγώντας ποιοι είναι κυρίως οι υπεύθυνοι για την κατάσταση αυτή, ο ερευνητής βαθέων οικοσυστημάτων απαντά: «Ο καθένας παίρνει ένα ψαροντούφεκο το καλοκαίρι, παίρνει τα δίκτυα του και γίνεται χαμός. Ελ Ντοράντο γίνεται η χώρα. Κανένας δεν ελέγχει. Για παράδειγμα, αν ήμασταν τώρα στις ΗΠΑ και θέλαμε αύριο το πρωί να πάμε να ψαρέψουμε, θα πηγαίναμε στην Εποπτεία Αλιείας, θα δίναμε 10 δολάρια για να έχουμε δικαίωμα να ψαρέψουμε μία μέρα, σε ένα συγκεκριμένο μέρος, όπου θα μας δίνανε κι ένα φυλλάδιο με ποια είδη επιτρέπεται να ψαρέψουμε και πάνω από ποιο μέγεθος. Εδώ πέρα η Εποπτεία Αλιείας, που είναι επιφορτισμένη με την αστυνόμευση κ.λπ., δεν παίζει το ρόλο της. Δεν έχει τα μέσα; Τι να σας πω τώρα».

Διεθνή ύδατα

Στο μεταξύ, όπως αποκαλύπτει ο κ. Τσελεπίδης, «επειδή οι Τούρκοι δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι επειδή τα χωρικά μας ύδατα είναι στα 6 μίλια, έξω από τα 6 μίλια ο Τούρκος έρχεται το καλοκαίρι και ψαρεύει στο Βόρειο Αιγαίο. Οπότε και οι δικοί μας ψαράδες τώρα έχουν ζητήσει και έχουν πάρει άδεια, ζητώντας να ψαρεύουν κι αυτοί στα διεθνή. Κι ενώ υποτίθεται ότι τον Ιούνιο, τον Ιούλιο, τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο ηρεμεί το σύστημα και δεν ψαρεύει κανένας με την τράτα. Αλλά η απαγόρευση αυτή έχει επιβληθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν ισχύει για τους Τούρκους. Και τα τελευταία χρόνια που ψαρεύουν και οι δικοί μας στα διεθνή ύδατα δεν περιορίζονται στα διεθνή ύδατα. Βγαίνοντας και μπαίνοντας ψαρεύουν παντού. Οπότε και αυτή η απαγόρευση πλέον ισχύει εν μέρει»!

Σε ό,τι αφορά τα δορυφορικά συστήματα που επιβάλλονται στις τράτες και στη συνέχεια μάλλον και στα μικρότερα σκάφη, ο Τάσος Τσελεπίδης δηλώνει θετικός. «Ναι, αυτά θα φέρουν αποτέλεσμα», όπως χαρακτηριστικά λέει. Συνεχίζοντας, χαρακτηρίζει ως υπερβολικό το δραματικό σενάριο που υποστηρίζουν κάποιοι, λέγοντας ότι μελλοντικά θα πρέπει να εισάγουμε όλα τα είδη ψαριών, αφού οι δικές μας θάλασσες θα έχουν ολοκληρωτικά ερημώσει από ψάρια.

Καταλήγοντας ζητάει απ’ όλους τους εμπλεκόμενους φορείς τη συνεργασία τους, ώστε «να εφαρμοστεί η υπάρχουσα νομοθεσία. Να μην ψαρεύουν κάτω από το ένα μίλι. Και αν θυμάστε, ο υπουργός Γεωργίας προ ετών Αλέξανδρος Κοντός το είχε μειώσει στο μισό μίλι, με συνέπεια η τότε επίτροπος Αλιείας Μαρία Δαμανάκη να αντιδράσει και να ζητήσει την επαναφορά της απόστασης του ενός μιλίου. Να είναι το κατάλληλο το "μάτι" των δικτύων, ώστε να φεύγουν τα μικρότερα ψάρια κ.ά.».

Χωρίς μέσα

«Να βοηθήσουμε όλοι όσοι εμπλεκόμαστε, ώστε να πιέσουμε στην κατεύθυνση εξοπλισμού των λιμενικών Αρχών. Θέλουν οι άνθρωποι να πατάξουν το φαινόμενο, αλλά δεν έχουν τα μέσα για να κινηθούν γρήγορα», τονίζει κατηγορηματικά στη "Νέα Κρήτη" ο πρόεδρος των επαγγελματιών αλιέων Ν. Ηρακλείου Μανόλης Μαντζαράκης.

Μάλιστα, επισημαίνει ότι έχει συμβεί να έρχεται το γρι-γρι στη "μύτη" του κεντρικού Λιμεναρχείου Ηρακλείου, ανοιχτά του Κούλε, και να σαρώνει τα κοπάδια με τα ψάρια στο βυθό, και μέχρι το Λιμεναρχείο να στείλει το σκάφος που διαθέτει, αυτό να έχει σηκώσει τα δίκτυα με την πλούσια λεία του και να έχει εξαφανιστεί!

"Καμπανάκι"

Αλλά, εκτός από τις τράτες και τα γρι-γρι, ο Μανόλης Μαντζαράκης τονίζει ότι παράνομη αλιεία κάνουν και πολλοί ερασιτέχνες ψαράδες. Και τα είδη τα οποία εκείνοι κυνηγάνε κοντεύουν να εξαφανιστούν, πράγμα διόλου τυχαίο.

«Μιλάμε για τους ροφούς, όπου η μείωση είναι πολύ μεγάλη. Κοντεύουν να εξαφανιστούν. Για τις συναγρίδες, τις σφυρίδες, τους σαργούς, τα φαγκριά, τα μπαρμπούνια, την κουτσομούρα, τα μαγιάτικα, που τα έχουν διαλύσει εντελώς-παντελώς, και σε λίγο θα είναι είδος προς εξαφάνιση. Έχουμε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για όλα αυτά τα είδη εδώ και πέντε χρόνια εμείς. Έχουμε, επίσης, πρόβλημα με τα γρι-γρι, που έχουν εξαφανίσει το σαυρίδι. Σαρδέλα έχουμε να δούμε κάτι χρόνια και γενικά έχουμε μεγάλα προβλήματα και σε ξιφίες και ερυθρούς τόννους, που κινδυνεύουν με εξαφάνιση».

Ερασιτέχνες

Ο πρόεδρος των επαγγελματιών ψαράδων τονίζει ότι «η ερασιτεχνική αλιεία είναι ανεξέλεγκτη. Δεν ελέγχεται με τίποτα. Δεν μπορούν να την ελέγξουν. Δεν υπάρχουν τα μέσα. Δεν έχουν τον εξοπλισμό που χρειάζονται και τα ανάλογα σκάφη. Όταν έχει ο άλλος ένα φουσκωτό και έχει πάνω 400 ίππους και φεύγει από ’δω και σε δύο ώρες είναι στα Ερημόνησα, ποιος θα τον ελέγξει το τι θα κάνει και πόσα ψάρια θα πιάσει; Γιατί, εκτός του ότι δεν μπορεί κανείς να τον ελέγξει, δεν έχουν ποτέ γίνει και έλεγχοι στις ποσότητες. Δηλαδή, πόσα ψάρια πιάνει; Η νομοθεσία λέει ότι δικαιούνται σε κάθε εξόρμησή τους 5 κιλά ή ένα μεγάλο ψάρι. Αυτοί πιάνουν 25 και 50 κιλά ψάρια και πάνε και τα εμπορεύονται κανονικά. Πάνε με τις μπουκάλες, πάνε με τα ψαροντούφεκα. Εδώ στην Ντία απαγορεύεται το ψαροντούφεκο και έχει ο καθένας που πάει εκεί κι από ένα ψαροντούφεκο».

Στα νότια

Συγκλονιστικά στοιχεία μάς έδωσε όμως και ο Κώστας Ντούνας, δίνοντας βάρος στα νότια της Κρήτης. Ο διευθυντής Ερευνών Θαλάσσιας Βιολογίας-Βιοτεχνολογίας και Υδατοκαλλιέργειας τονίζει: «Από την υπεραλίευση στον κόλπο της Μεσαράς, η συγκριτική μελέτη έδειξε ότι μέσα σε μια 20ετία υπήρξε μια μείωση τουλάχιστον κατά 30% των αλιευμάτων, που είναι μια σημαντική μείωση».

Κι ενώ μειώνονται όλα τα είδη επικίνδυνα, εντούτοις «στη μελέτη που κάναμε εμείς σαν Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας είναι ότι δεν έχει αλλάξει η σύνθεση των αλιευμάτων, που είναι ένα επόμενο στάδιο. Δηλαδή να φτάσουμε σε εξαφανίσεις και σε αντικατάσταση των ειδών από άλλα. Απλά η μείωση ακολουθεί όλους τους πληθυσμούς, αλλά είναι σε ένα πρώτο στάδιο αυτή η κατάσταση. Που σημαίνει ότι, αν βρούμε τα κατάλληλα διαχειριστικά μέτρα, τότε θα μπορέσει το σύστημα αυτό να επανέλθει απ’ ότι αν ήμασταν σε αδιέξοδη κατάσταση».

Ιδιαίτερα για τον κόλπο της Μεσαράς, «η πρόταση του Ινστιτούτου ήταν δύο προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές στη Μεσαρά για προστασία πληθυσμού, αλλά και για ενίσχυση των αλιευμάτων, και οι προτάσεις μας αυτές παραμένουν και περιμένουμε να δούμε αν χρηματοδοτηθούν και πότε», λέει χαρακτηριστικά ο γνωστός επιστήμονας.

Όργιο υπεραλίευσης: Σαρώνουν τα πάντα οι μηχανότρατες

Στο μεταξύ, στα νότια ουσιαστικά υπάρχει μια μεγάλη διαμάχη μεταξύ των "μηχανοτρατάρηδων", που τα επισκέπτονται από άλλα μέρη της Ελλάδας και της Κρήτης, όπως λέει ο κ. Ντούνας, και κυριολεκτικά τα σαρώνουν!

«Κάθονται δυο-τρεις βδομάδες στο μικρό αλλά πολύ παραγωγικό κόλπο της Μεσαράς, για παράδειγμα. Και έρχονται τώρα τον Οκτώβριο και κάθονται όλο το μήνα ένα-δυο σκάφη, μαζεύουν όλο το αλίευμα και στη συνέχεια φεύγουν, εξαφανίζονται, αφού δεν έχει ενδιαφέρον πια ο κόλπος. Φανταστείτε τώρα ότι στις παράκτιες περιοχές δε μένει τίποτα».

Εξάλλου, όπως αποκαλύπτει επίσης ο Κώστας Ντούνας, «όταν έχει λίγο κακό καιρό πηγαίνουν και στη ζώνη της μηχανότρατας, καταστρατηγώντας την κοινοτική νομοθεσία, κι εκεί γίνεται η μεγάλη ζημιά γιατί παίρνουν τα πάντα. Το θέμα είναι ότι, αν παρέμεναν στη ζώνη μέσης αλιείας, εκεί όπου θα έπρεπε να ψαρεύουν, η ζημιά θα ήταν πολύ μικρότερη. Αυτοί, δυστυχώς, λόγω ανταγωνισμού, κάνουν διαδρομές στα ρηχά.

Υποτίθεται ότι έχουν βρει τρόπους και ξεφεύγουν από την παρακολούθηση μέσω ενός δορυφορικού συστήματος που υπάρχει προσποιούμενοι βλάβη για να βγάλουν εκτός τα συστήματα. Και δε θέλει πολύ χρόνο για να κάνεις ζημιά. Τα συμφέροντα είναι πολλά και μεγάλα».

Στο ερώτημά μας πού πωλούνται όλα αυτά τα ψάρια της παράνομης αλιείας, ο κ. Ντούντας τονίζει: «Μια "μαύρη" κατάσταση. Μιλάμε για μια "μαύρη" αγορά. Παντού πωλούνται. Ειδικά στα "καθαρά" ψάρια του βράχου, ροφοί κ.λπ., εκεί γίνεται ένα παραεμπόριο άνευ προηγουμένου, έξω από κάθε λογική νομιμότητας, και βέβαια η φοροδιαφυγή είναι τεράστια αφενός, κι αφετέρου εξολοθρεύονται τα πάντα. Είναι μια αμαρτωλή ιστορία πολλών χρόνων που, λόγω κρίσης, έχει ενταθεί».

Ποιοι "ερασιτέχνες";

Ο διευθυντής Ερευνών του σπουδαίου ερευνητικού φορέα καταγγέλλει: «Τη ζημιά την κάνουν επίσης οι τάχα μου ερασιτέχνες που, αντί να έχουν ό,τι είναι νόμιμο, έχουν πολύ παραπάνω δίκτυα, παραγάδια κ.λπ. Χειρότερα κι από επαγγελματίες. Ζημιά κάνουν και οι ίδιοι οι επαγγελματίες, που όμως είναι οι μόνοι που ελέγχονται και προσπαθούν οι άνθρωποι να βγάλουν το μεροκάματο και να ταΐσουν τις οικογένειές τους. Αυτοί είναι λιγότερο που φταίνε».

Καταλήγοντας, ο κ. Ντούνας λέει πως «κινδυνεύουν περισσότερο τα "καθαρά" ψάρια του βράχου. Για παράδειγμα, συναγρίδα δεν υπάρχει πια. Είναι σπάνιο να βρει κανείς. Αλλά και στον τόννο υπάρχουν προβλήματα, στο ροφό υπάρχουν προβλήματα, παντού υπάρχουν προβλήματα»...